Μ.Ζιαμπάρα: Πρόταση για τη δημιουργία φεστιβάλ τοπικής ιστορίας

Με αφορμή την επιμνημόσυνη δέηση και τη λιτή τελετή που έγινε προ ημερών στην πόλη μας στη μνήμη του ήρωα Τάσου Καρατάσου, μου ήρθαν στο μυαλό ο προβληματισμός και οι απόψεις του καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αντώνη Λιάκου σχετικά με τον τρόπο που η κοινωνία θυμάται και τιμά δημόσια το παρελθόν της.
Η γνώση της τοπικής ιστορίας και η ιστορική μνήμη παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας και για αυτό οι μηχανισμοί ενεργοποίησής τους θα πρέπει να συνδέονται με την ανάδειξη του ιστορικού παρελθόντος κάθε περιοχής και την ταυτόχρονη ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση των πολιτών.
Και όταν αναφερόμαστε στην τοπική Ιστορία δεν περιοριζόμαστε αποκλειστικά και μόνο στα καθαυτό ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα αλλά ευρύτερα στην Ιστορία, όπως αυτή είναι ενσωματωμένη στον πολιτισμό κάθε περιοχής. Με αυτή τη λογική αναδεικνύεται ο χρόνος που πέρασε, οι αλλαγές που συντελέστηκαν, οι κόποι και τα επιτεύγματα, υλικά και πνευματικά, των ανθρώπων κάθε περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό η τοπική Ιστορία περιλαμβάνει πέρα από τα ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, την ιστορικότητα των χώρων (μνημεία, κτήρια, δρόμοι, πλατείες κ.λπ.) τις εμπειρίες και τις μνήμες ιστορικών περιόδων και ανθρώπων, γεγονότα και πρόσωπα της τοπικής πολιτικής, πολιτιστικών, κοινωνικών, αθλητικών σωματείων, τους θρύλους τους μύθους, τις παραδόσεις, τα γλωσσικά ιδιώματα, πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής κάθε τόπου.
Είναι πράγματι μακρύς ο κατάλογος του αντικειμένου και περιεχομένου της τοπικής Ιστορίας. Εξίσου μακρύς είναι ο κατάλογος των αντίστοιχων εκδηλώσεων που μπορούν να διοργανωθούν για την ενεργοποίηση της ιστορικής μνήμης. Και αυτό έχει πολλά θετικά σημεία, ενέχει όμως και κινδύνους. Ανάμεσα στους κινδύνους είναι οι εκδηλώσεις αυτές να έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα, να μην αγκαλιάζονται από την τοπική κοινωνία και εν τέλει να μην ικανοποιούν τον προσδοκώμενο στόχο που δεν θα πρέπει να είναι η ανεξέλεγκτη λειτουργία της μνήμης αλλά η ιστορική αυτογνωσία και η αφύπνιση της τοπικής κοινωνίας.
Στην κατεύθυνση αυτή θα μπορούσε με πρωτοβουλία, συντονισμό και υποστήριξη του Δήμου να διοργανώνεται ένα «Φεστιβάλ Τοπικής Ιστορίας» με την αρωγή των αρχαιολογικών υπηρεσιών και την ενεργή συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας, των πολιτιστικών και κοινωνικών φορέων. Μια επιστημονική επιτροπή και μια οργανωτική επιτροπή θα επιλέγουν κάθε χρόνο το κεντρικό θέμα του φεστιβάλ και σε συνεργασία με τους φορείς θα σχεδιάζονται και θα οργανώνονται και θα υλοποιούνται οι δράσεις και εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Ενδεικτικά και μόνο μπορούμε να αναφέρουμε δράσεις, όπως διαλέξεις, δημιουργία και προβολή οπτικοακουστικού υλικού, εκθέσεις, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις., επισκέψεις, αναβιώσεις γεγονότων, μαρτυρίες, παρουσιάσεις βιβλίων με συναφές περιεχόμενο.
Κλείνοντας τον προβληματισμό μου, μοιράζομαι μαζί σας τις απόψεις της κ. Σκουτερή – Διδασκάλου «Ο τόπος μαζί με τις αντιλήψεις και τα γραπτά μνημεία δείχνει την εγγραφή των ανθρώπων στο χώρο, την ταυτότητα, την ατομική και συλλογική μνήμη, την ιστορική κληρονομιά, τις ρίζες τους. Και συνεχίζεται να “παράγεται” πολιτισμός όταν οι άνθρωποι συνεχίζουν να νοηματοδοτούν τα έμψυχα και τα άψυχα, τα υλικά και τα άυλα, τα μικρά και τα μεγάλα και όταν συνδυάζουν τη γνώση με τον δέοντα σεβασμό.
Ο τόπος μας έχει σημασία γιατί μας φτιάχνει και τον φτιάχνουμε, βιώνουμε με τη σκέψη και τις αισθήσεις μας οτιδήποτε το ζωντανό. Δεν τον αγαπάμε επειδή τον συνηθίσαμε ή επειδή έτυχε να τον βρούμε ή να τον κληρονομήσουμε. Γιατί αν συμβαίνει αυτό, είμαστε απλά φιλοξενούμενοι που επιδιώκουν να περάσουν καλά με έμφαση στο εφήμερο και χωρίς ίχνος σεβασμού στους ανθρώπους, την παράδοση, το φυσικό περιβάλλον αλλά και αυτοσεβασμού»



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...