Ξεκαθάρισμα πολιτικού τοπίου

Να που η ζωή, όπως έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης, τα φέρνει έτσι, ώστε να αποκαθίσταται η κανονική ροή των πραγμάτων.

Η Συνταγματική Αναθεώρηση, τείνει να μετατραπεί σε καταλύτη, για το ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου, υποχρεώνοντας όλους, να αποφασίσουν  με ποιους θα πάνε και ποιους θ` αφήσουν. Ας μη γελιόμαστε: Οι επιλογές που γίνονται τώρα, εν τω γεννάσθαι, θα έχουν στρατηγικό χαρακτήρα. Δεν είμαστε στο 2011 ή 2012, όταν, η μνημονιακή  Επιτροπεία επέβαλλε ή δημιουργούσε το άλλοθι, για συνεργασίες και κυβερνητικές συμπράξεις, που φάνταζαν αδιανόητες, μέχρι τότε. Εν πάση περιπτώσει, οι πραγματικές συνθήκες, που είχαν διαμορφωθεί, δημιουργούσαν την εύλογη αίσθηση της προσωρινότητας και του έκτακτου. Τώρα πια, με τη μνημονιακή περιπέτεια να οδεύει προς το τέλος και την κανονικότητα να επανέρχεται, είναι λογικό ότι και οι πολιτικές εξελίξεις, όπως και οι όποιες επιλογές, υπακούν πια, σε ορθολογικούς σχεδιασμούς και πραγματικές συγκλίσεις. Επειδή δε, η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων είναι δεδομένη και  φαίνεται ότι αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά, ανεξάρτητα από τους εναλλασσόμενους  ρόλους, που καθορίζει το εκλογικό σώμα, είναι προφανές, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να… κρυφτούν πίσω απ` το δάχτυλο τους, πως, αν δηλώνεις πως με τον ΣΥΡΙΖΑ, επί παραδείγματι, σε χωρίζει άβυσσος ή ότι είναι και «βιαστής των θεσμών», άρα πρέπει να συγκροτηθεί μέτωπο απέναντι του, η «μετάφραση» είναι ξεκάθαρη: Έχεις επιλέξει ως προνομιακό και στρατηγικό σύμμαχο τη συντηρητική παράταξη και, μάλιστα, στην πιο σκληρή, δεξιά εκδοχή της και, απλώς, αναζητάς την πιο κατάλληλη φόρμουλα, μια και αποτελεί κοινό μυστικό, ότι και στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπάρχουν σφοδρές αντιδράσεις, για τους επίδοξους «εισοδιστές». Εδώ βέβαια υπεισέρχεται και ένας ιδιόμορφος «ανθρωπομορφισμός», καθώς ορισμένοι, με τη γνωστή τους «μετριοφροσύνη», επιδιώκουν την ταύτιση της προοδευτικής παράταξης, με τη δική τους, προσωπική τύχη. Αλλά ακόμη κι αυτό το ιδιαίτερο προσωπικό στοιχείο, δεν αναιρεί την αμιγώς πολιτική διάσταση των όποιων επιλογών.

Άλλωστε έχει αναγνωριστεί και από τον καθηγητή Ευάγγελο Βενιζέλο, πως το Σύνταγμα, πέρα από την προφανή τεχνογνωσία που ενσωματώνει, δεν παύει να αποτελεί, στην τελική του εκφορά, ένα πολιτικό κείμενο, που συμπυκνώνει το σύνθετο συσχετισμό κοινοβουλευτικών, πολιτικών, παραγωγικών και κοινωνικών δυνάμεων, σε μια δεδομένη συγκυρία. Κατά συνέπεια και οι επιλογές που γίνονται, για το εν όψει Αναθεωρητικό εγχείρημα, έχουν σαφές πολιτικό πρόσημο…