Η Google δεν είναι η μόνη μηχανή αναζήτησης, αλλά κανένας άλλος ιδιωτικός φορέας ή Αρχή Προστασίας Δεδομένων έχει επεξεργαστεί τόσο μεγάλο αριθμό αιτήσεων (οι περισσότεροι έχουν ασχοληθεί με αρκετές εκατοντάδες το πολύ), σημειώνουν.
Το Google έχει μακράν τα περισσότερα στοιχεία σχετικά με τα είδη των αιτήσεων που υποβάλλονται, τις πιο αναπτυγμένες κατευθυντήριες γραμμές για το χειρισμό τους, και είναι εκείνο που αποφασίζει πώς θα εξισορροπήσει την προστασία της ιδιωτικής ζωής με την πρόσβαση στην αναζήτηση.
Το Ιστορικό του Δικαιώματος στην Λήθη
Με μια απόφαση του Μαΐου 2014, Google Spain κατά AEPD και Mario Costeja González, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι τα άτομα έχουν το δικαίωμα να ζητούν από τις μηχανές αναζήτησης, όπως το Google να καταργούν ορισμένα αποτελέσματα που τους αφορούν.
Το δικαστήριο αποφάσισε ότι οι μηχανές αναζήτησης πρέπει να αξιολογούν κάθε αίτημα κατάργησης που υποβάλλεται από κάποιον χρήστη και ότι η εκάστοτε μηχανή αναζήτησης μπορεί να συνεχίζει να προβάλλει συγκεκριμένα αποτελέσματα, όταν συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος.
Η διαδικασία που ακολουθεί η Google περιγράφεται στην διεύθυνση https://www.google.com/transparencyreport/removals/europeprivacy/faq/?hl=el στην ελληνική γλώσσα.
Τι έχει συμβεί τον πρώτο χρόνο εφαρμογής της απόφασης
Η Google έχει υποβάλλει σε έλεγχο για κατάργηση 925.586 URL μέσα σε έναν χρόνο. Από αυτά, το 58,7% δεν καταργήθηκαν και 41,3% καταργήθηκαν. Η Google αναφέρει 44 παραδείγματα αιτημάτων, 22 από τα οποία στον δικτυακό της τόπο. «Δεν έχουν όμως αλλάξει επί έξι και πλέον μήνες από την έναρξη της περιόδου εφαρμογής της απόφασης του ανώτατου δικαστηρίου της Ε.Ε.», σημειώνουν οι ακαδημαϊκοί.
Μερικά ενδεικτικά, παραδείγματα αναφέρονται στην σχετική ιστοσελίδα της Google που αφορά στο Δικαίωμα στην Λήθη:
Βέλγιο: «Ένα άτομο που καταδικάστηκε για ένα σοβαρό έγκλημα τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά η καταδίκη του οποίου ακυρώθηκε κατόπιν έφεσης, μάς ζήτησε να καταργήσουμε το άρθρο σχετικά με την καταδίκη. Καταργήσαμε τη σελίδα από τα αποτελέσματα αναζήτησης για το όνομα αυτού του ατόμου.»
Ουγγαρία: «Ένας υψηλόβαθμος δημόσιος λειτουργός μάς ζήτησε να καταργήσουμε τα πρόσφατα άρθρα σε σχέση με μια ποινική καταδίκη που απονεμήθηκε πριν από δεκάδες χρόνια. Δεν καταργήσαμε τα άρθρα από τα αποτελέσματα αναζήτησης.»
Οι ακαδημαϊκοί ζητούν να δημοσιεύονται ανώνυμα συγκεντρωτικά στοιχεία, ομαδοποιημένα σε κατηγορίες, καθώς και ο τρόπος που σχηματίζονται οι κατηγορίες και πώς γίνεται η ένταξη των αιτημάτων σε αυτές.
Για παράδειγμα, ζητούν στοιχεία για τον αριθμό των αιτημάτων και των καταργήσεων που αφορούν σε θύματα εγκλήματος, σε πληροφορίες υγείας, στην δημοσίευση του αριθμού τηλεφώνου ή της διεύθυνση ενός ατόμου, σε πληροφορίες για προσωπικές στιγμές ή φωτογραφίες, πληροφορίες που αφορούν παιδιά, ή σε κατηγορίες εναντίον προσώπων τα οποία στην συνέχεια απαλλάχτηκαν απ’αυτές και πολλά, πολλά άλλα.
Τα στοιχεία που δημοσιεύει η Google, σημειώνουν οι καθηγητές και ερευνητές με αντικείμενο κυρίως το Δίκαιο στην Πληροφορική, μπορεί να ικανοποιούν πολλούς αναγνώστες. Είναι ωστόσο γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε εάν και πόσο αντιπροσωπευτικά είναι αυτά τα παραδείγματα, και δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την ορθότητα της εφαρμογής του Δικαιώματος στην Λήθη, αναφέρουν.
Πάντως, στην επιστολή αναγνωρίζεται ότι μόλις το 1% των Ευρωπαίων τα αιτήματα των οποίων δεν έγιναν δεκτά από την Google, απευθύνθηκαν στην αρμόδια Αρχή για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων, όπως προβλέπεται από την απόφαση.
Τι απαντά η Google
H Google χαρακτηρίζει χρήσιμη την ανοικτή επιστολή των ογδόντα ακαδημαϊκών, δηλώνει ότι θα τις εξετάσει σε αντιπαράθεση με τους περιορισμούς που της θέτει η απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε.
Δείτε την απάντηση:
«Παρουσιάσαμε ένα τμήμα της Έκθεσής μας για τη Διαφάνεια σχετικά με αυτές τις διαγραφές εντός 6 μηνών από την απόφαση, επειδή ήταν σημαντικό να βοηθήσουμε το κοινό να κατανοήσει τον αντίκτυπο της απόφασης.
Η Έκθεση Διαφάνειας εξελίσσεται και είναι χρήσιμο να έχουμε ανταπόκριση σαν και αυτή ώστε να γνωρίζουμε ποιες πληροφορίες θα έβρισκε χρήσιμες το κοινό.
Θα εξετάσουμε αυτές τις ιδέες, ζυγίζοντάς τες κατά των διαφόρων περιορισμών μέσα στους οποίους οφείλουμε να εργαστούμε-λειτουργικά και από την πλευρά της προστασίας των δεδομένων.»
