Οι δέκα κάλπες

Το αξεπέραστο αστυνομικό έργο της Αγκάθα Κρίστι «οι 10 μικροί νέγροι», μας θυμίζει η ιστορία με τις «10 κάλπες», κατά τη σημερινή πλειοψηφία, στη Βουλή.

Ειλικρινά, απορούμε για την έγερση του ζητήματος. Καλά οι διάφοροι σχολιαστές και δημοσιολογούντες, που προχειρολογούν, χωρίς να γνωρίζουν τα δεδομένα. Αλλά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Μα, μια απλή ανάγνωση του άρθρου 86 του Συντάγματος, ειδικά δε των τριών πρώτων παραγράφων, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς, το έωλο των αντιρρήσεων, αφού, με σαφήνεια, προσδιορίζεται ότι η πρόταση παραπομπής δε μπορεί παρά να είναι ονομαστική. Δηλαδή, αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα, που εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου, αλλιώς δε μπορεί να υπάρξει. Μπορεί να διαφωνεί κανείς με τη ρύθμιση, αλλά αυτή ισχύει και δεν αντιλαμβανόμαστε πως διασφαλίζεται η τήρηση της, με τη μία κάλπη, που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Τούτου δοθέντος, η σημερινή συζήτηση δεν είναι για το θεαθήναι, αλλά προσφέρει τη δυνατότητα, στους βουλευτές, αφού αποκτήσουν μια πιο πλήρη εικόνα, να μην παραπέμψουν ενδεχομένως, στην Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης, κάποιον ή κάποιους ή και το σύνολο των «αναφερομένων». Έχει άλλωστε συμβεί στην υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου, σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, με τους Θόδωρο Ρουσόπουλο και Γιώργο Βουλγαράκη. Αυτό το νόημα έχει άλλωστε και η δυνατότητα αυτοπρόσωπης παρουσίας των εγκαλούμενων ή «αναφερόμενων» πολιτικών προσώπων. Εάν, λοιπόν, ίσχυε η καινοφανής άποψη, περί μίας κάλπης, που δε θα περιλάμβανε τα ανωτέρω «αναφερόμενα» πρόσωπα, τότε δε θα είχαμε, μόνο, ευθεία παραβίαση του άρθρου 86 του Συντάγματος, ειδικότερα δε, των τριών πρώτων παραγράφων του, αλλά θα οδηγούμασταν και σε άλλης φύσης αδιέξοδα, που επισήμανε και η γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Θεοπεφτάτου. Δεδομένου, ότι σύμφωνα με το άρθρο 155, παρ. 8 του Κανονισμού της Βουλής, για τους όρους διεξαγωγής της συζήτησης, το υπό παραπομπή πρόσωπο, εφόσον διαθέτει και τη βουλευτική ιδιότητα, δε δικαιούται να μετάσχει στην ψηφοφορία, που αφορά την εναντίον του κατηγορία, τότε θα είχαμε δύο τινά: Είτε ευθεία παραβίαση και του Κανονισμού της Βουλής, εφόσον δε θα ήταν δυνατό να ελεγχθεί η εφαρμογή της προαναφερθείσας διάταξης, στην περίπτωση της μίας, «απρόσωπης» κάλπης. Είτε ο τελευταίος θα στερούνταν του δικαιώματος του, να ψηφίσει για τα υπόλοιπα «αναφερόμενα» πρόσωπα. Μάλλον, λοιπόν, περί «όνου σκιάς» είναι όλος ο θόρυβος…