Ο λαός κρίνει

Παρακολουθούμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, το δημόσιο διάλογο, για το μέλλον της Κεντροαριστεράς και τη συζήτηση για τις συμμαχίες με προοδευτικό πρόσημο.

Είναι θετικό, κατ` αρχήν, ότι δείχνει να υποχωρεί το «πολεμικό» κλίμα και να αναζητούνται απαντήσεις, στα επίδικα ζητήματα, με όρους πραγματικής πολιτικής ανάλυσης και όχι με αφορισμούς και ύφος ιεροκήρυκα. Διακρίνουμε όμως, ακόμη σε αυτού του τύπου τις αναλύσεις, ένα άγχος, απότοκο μιας λανθάνουσας αλαζονείας, για το ποιος θα ηγεμονεύσει του σχετικού εγχειρήματος ή του μετώπου, με το υπονοούμενο συμπέρασμα, ότι αυτός ο ηγεμονικός φορέας, δε θα μπορούσε παρά να είναι το, κατά χώρα, Σοσιαλιστικό Κόμμα. Γίνεται, μάλιστα, επίκληση των παραδειγμάτων της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, ως επιβεβαίωσης, για του λόγου το αληθές, αλλά και για τα πεπερασμένα όρια, που, εκ των προτέρων τίθενται, στο εύρος του προοδευτισμού ή της ριζοσπαστικότητας, των σχετικών μετώπων. Μόνο που στα σχετικά παραδείγματα, η άνοδος στην εξουσία των αντίστοιχων Σοσιαλιστικών Κομμάτων, με ή χωρίς ευρύτερη στήριξη, υπήρξε αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών, που οδήγησαν σε σημαντικές μετατοπίσεις, προς προοδευτικές, ριζοσπαστικές θέσεις, συμβατές με τις ιδρυτικές αρχές και τις πιο φωτεινές στιγμές του ρεύματος, αλλά και με σαφή οριοθέτηση και αντιπαράθεση, με τις Συντηρητικές δυνάμεις. Ας αναλογιστούν, οι εγχώριοι εκφραστές του χώρου, γιατί σε ομοειδείς χώρες, όπως οι προαναφερθείσες, τα αντίστοιχα Σοσιαλιστικά Κόμματα, διατήρησαν, έστω και συρρικνωμένα, την ηγεμονία, στο ευρύτερο αντιδεξιό φάσμα.

Σε τελευταία ανάλυση, ένας τρόπος υπάρχει, για την επίλυση τέτοιων θεμάτων κι αυτός δεν είναι άλλος, από τη βούληση του εκλογικού σώματος. Να θυμίσουμε ότι στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, αντιμετωπίζονταν περίπου ως παρίες, από άλλες δυνάμεις και προσωπικότητες, που επιδίωκαν να εκφράσουν τον ίδιο χώρο, της Κεντροαριστεράς. Ώσπου μίλησαν οι πολίτες, στις εκλογές του Νοεμβρίου 1977, που ανέδειξαν το ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, ως την αδιαμφισβήτητη ηγεμονική δύναμη και αυθεντικό εκφραστή, του εναλλακτικού, προς τη συντηρητική παράταξη, πόλου. Οι πάντες δε, συμπεριλαμβανομένων και των πιο σφοδρών επικριτών, προσαρμόστηκαν στη νέα κατάσταση. Οπότε, επανατίθεται το ερώτημα: Τι θα πράξουν στο ΚΙΝΑΛ, αν το εκλογικό σώμα, δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους; Έχουν απάντηση, γι` αυτό το ενδεχόμενο και ποια είναι;

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ