Αν και το όφελος αυτό δεν καταγράφηκε σε ηλικιωμένους, σε εκείνους παρατηρήθηκαν άλλες ευνοϊκές επιδράσεις που μειώνουν τον κίνδυνο άνοιας, είπαν οι ερευνητές στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (APA 2014) που διεξήχθη στην Ουάσινγκτον.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Μπέιλορ, στο Γουάκο του Τέξας, επιστράτευσαν για τη μελέτη τους εθελοντές ηλικίας 18-30 ετών και 60-80 ετών. Άλλοι εξ αυτών πήγαιναν το μεσημέρι στο εργαστήριό τους για να κοιμηθούν επί 90 λεπτά και άλλοι ξεκουράζονταν ξαπλωμένοι χωρίς να κοιμηθούν.
Πριν και μετά τον ύπνο, οι εθελοντές υποβάλλονταν σε ένα τεστ απομνημόνευσης λέξεων και σε μέτρηση της αρτηριακής πίεσής τους.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, οι νεαροί εθελοντές που κοιμόντουσαν μπορούσαν να θυμηθούν περισσότερες λέξεις απ’ όσες εκείνοι οι οποίοι απλώς ξεκουράζονταν, ενώ οι ηλικιωμένοι όχι.
Όσοι, όμως, από τους ηλικιωμένους δεν έπασχαν από υπνική άπνοια, παρουσίαζαν μετά τον ύπνο βελτίωση στις τιμές της αρτηριακής πίεσής τους, από κατά μέσον όρο 140/80 mmHg πριν τον ύπνο σε 130/75 mmHg μετά από αυτόν.
Όπως είπε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Μάικλ Σκούλιν, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας & Νευροεπιστήμης και διευθυντής του Εργαστηρίου Νευροεπιστήμης του Ύπνου & Νόησης (SNaC) του Μπέιλορ, το εύρημα αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, διότι η υπέρταση είναι ένας από τους παράγοντες κινδύνου για άνοια και η ρύθμιση της πίεσης προστατεύει από αυτήν.
Ένας άνθρωπος έχει υπέρταση όταν η πίεσή του επίμονα είναι πάνω από 140/90 mmHg, ενώ έχει φυσιολογική πίεση όταν αυτή παραμένει κάτω από 120/80 mmHg. Οι ενδιάμεσες τιμές σηματοδοτούν την προϋπέρταση.
Σημειώνεται πως η υπνική άπνοια είναι οι παροδικές διακοπές της αναπνοής στη διάρκεια του ύπνου, που μοιραία οδηγεί σε ελλιπή οξυγόνωση του οργανισμού και αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
Το χαρακτηριστικό της είναι το πολύ δυνατό ροχαλητό που ξαφνικά διακόπτεται και έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής, ακούγεται ο πάσχων να προσπαθεί μισοπνιγμένος να πάρει ανάσα.
