Οι επιστήμονες από την πλευρά τους ασχολούνται πολλά χρόνια με το συγκεκριμένο θέμα, εστιάζοντας κυρίως στο κατά πόσον η ικανότητα αυτή του ανθρώπου να αποφεύγει ή να αναβάλλει μία ευχαρίστηση μπορεί να επηρεάσει την έκβαση της ζωής του.
Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, οι επιπτώσεις μπορεί να είναι και ολέθριες: τα ανυπόμονα παιδιά έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να γίνουν εγκληματίες.
Το πιο γνωστό μέχρι σήμερα τεστ για τη μέτρηση του ελέγχου και της αυτοσυγκράτησης στα παιδιά ήταν το λεγόμενο Πείραμα της Καραμέλας, κατά το οποίο τα παιδιά καλούνται να συγκρατήσουν την όρεξή τους για 15 λεπτά, με την υπόσχεση ότι εάν τα καταφέρουν θα επιβραβευθούν με μία δεύτερη καραμέλα.
Τα παιδιά που δεν μπορούν να συγκρατηθούν, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, θα έχουν ως ενήλικες ροπή αφενός προς τα χαμηλότερα εισοδήματα και αφετέρου προς μία κακή κατάσταση υγείας.
Η νέα έρευνα, την οποία διενέργησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και του Μάαστριχτ, βασίστηκε ως επί το πλείστον στα στοιχεία παλαιότερης σουηδικής μελέτης όπου συμμετείχαν 13.000 παιδιά, ηλικίας 13 ετών.
Σε όλα τέθηκε το εξής δίλημμα: είτε να πάρουν στο χέρι 140 δολ. είτε να περιμένουν πέντε χρόνια για να «τοκιστούν» και να πάρουν τελικά 1.400 δολ. Περίπου το 20% ήταν διατεθειμένο να περιμένει.
Σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες, οι ερευνητές στη συγκεκριμένη περίπτωση μπόρεσαν να ακολουθήσουν τα ίχνη όλων των παιδιών, καθώς επίσης να εξετάσουν το οικογενειακό τους υπόβαθρο και τις γνωστικές ικανότητές τους.
Ανακάλυψαν λοιπόν ότι εκείνα τα παιδιά που είχαν προτιμήσει το «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι» είχαν 32% περισσότερες πιθανότητες να καταδικαστούν για κάποια εγκληματική πράξη κατά τη διάρκεια των επόμενων 18 ετών.
Τα ανυπόμονα άτομα, εξηγούν οι ειδικοί σε μία προσπάθεια να ερμηνεύσουν το φαινόμενο, προτιμούν τα άμεσα οφέλη και γι’ αυτό δεν αποθαρρύνονται από τις πιθανές τιμωρίες.
Σημαίνει αυτό ότι η εγκληματική πορεία ενός ανθρώπου προδιαγράφεται από τη εφηβεία; Δεν χρειάζεται να απελπίζεστε, υπογραμμίζει στον «Economist» ο Χανς Γκρόνκβιστ, εκ των επικεφαλής της έρευνας, καθώς υπάρχει ένας ακόμη παράγων που μπορεί να αλλάξει άρδην τα δεδομένα.
«Η μόρφωση μπορεί να αποτρέψει τους ανθρώπους από το έγκλημα, διότι μέσω αυτής εκτιμούν περισσότερο την αξία του μέλλοντος», εξηγεί παραπέμποντας στο κλασικό απόφθεγμα του Βίκτορος Ουγκό «εκείνος που ανοίγει την πόρτα ενός σχολείου κλείνει μία φυλακή».
