Πληρώνουν το λάθος

Οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, που τείνουν να λάβουν δραματική τροπή (βλέπε και σχετικό ρεπορτάζ) επιβεβαιώνουν, κατά τη γνώμη μας, πόσο κρίσιμο λάθος ήταν η διαδικασία που επιλέχθηκε, για τη συγκρότηση του νέου φορέα.

 Δικαιώνονται και πολλοί άλλοι, που συμμετέχουν στις σχετικές διεργασίες, που τόνιζαν ακριβώς πόσο λανθασμένη ήταν η επιλογή, να προηγηθεί η εκλογή αρχηγού, του Ιδρυτικού Συνεδρίου, που θα καθόριζε τα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, αλλά και αυτή τη μορφή του νέου φορέα.  Ήταν σα να βάζει κανείς… το κάρο μπροστά απ` το άλογο. Θα προσθέταμε και αυτό που αποτελεί πάγια άποψη, σχεδόν εμμονή μας, για τον προβληματικό χαρακτήρα και της διαδικασίας επιλογής ηγεσίας, από ένα απροσδιόριστο και ρευστό εκλογικό σώμα, χωρίς καν τη στοιχειώδη προϋπόθεση, ότι αυτοί που θα μετέχουν, νιώθουν κάποιας μορφής  συγγένεια, με το συγκεκριμένο κομματικό σχηματισμό. Εν προκειμένω, επιβεβαιώνεται το ρητό πως «ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος». Στην προβληματική, καθ` ημάς, διαδικασία, της «εκλογής απ` το λαό», προστέθηκε και η προβληματική διαδικασία, που μπορούσαμε να ονομάσουμε «αντιστροφή προτεραιοτήτων».  Εύστοχα το αποτύπωσε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, όταν διερωτήθηκε σε τι ακριβώς θα κληθεί να ηγηθεί ο νέος αρχηγός, αφού παραμένει ασαφής ακόμη και η μορφή του φορέα, που θα δημιουργηθεί. Αν θα πρόκειται, δηλαδή, για ενιαίο κομματικό σχήμα ή για μια «ομοσπονδία» των υπαρχουσών κομμάτων και κινήσεων, οπότε, αντί για κανονικό αρχηγό ενός κανονικού κόμματος, θα έχουμε, κατά τη διατύπωση του Θανάση Θεοχαρόπουλου, «ένα συντονιστή» μεταξύ των υφιστάμενων σχημάτων.

 Ακόμη όμως κι αν υπερπηδηθούν εμπόδια και ενστάσεις και προκύψει ένα, όντως, ενιαίο κομματικό σχήμα, ποιος θα καθορίσει τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του; Το Συνεδριακό Σώμα, αν καταστεί δυνατό να συγκροτηθεί ως προϊόν κοινής αποδοχής, ή ο νέος Αρχηγός, που θα έχει «εμβαπτισθεί» στη «λαϊκή κολυμβήθρα», αυτών που θα προσέλθουν για να ψηφίσουν, παρουσιάζοντας τη δική του πολιτική ατζέντα; Ποιος θα τολμήσει να αμφισβητήσει τα «θέσφατα» του νέου αρχηγού; Εάν, όμως, είχε επιλεγεί η αντίστροφη διαδικασία, θα είχαν λυθεί όλα τα ιδεολογικά και οργανωτικά ζητήματα, δεσμεύοντας όλους, συμπεριλαμβανομένου του νέου αρχηγού, αλλά και των συνυποψηφίων του, που δε θα είχαν την πολιτική νομιμοποίηση, να αμφισβητήσουν τα δεδομένα. Τώρα, το τοπίο είναι θολό και ο κίνδυνος ρήξης ορατός.

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ