Πολεμώντας για την πατρίδα

Πολεμώντας για την πατρίδα

28oktwvriou

Επέτειοι σαν την προχθεσινή, προκαλούν μια, μάλλον, δικαιολογημένη, δυσανεξία, σε όσους θεωρούν ότι οι έννοιες «έθνος», «πατρίδα» και τα τούτων όμοια, αποτελούν ιστορικές κατασκευές, της ύστερης εποχής, από τον 19ο αιώνα και εντεύθεν, χωρίς  κοινωνιολογικό και αξιακό υπόβαθρο.

 Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, πρόκειται για έννοιες ξεπερασμένες προ πολλού, ασύμβατες με τις νεωτερικές ή και μετανεωτερικές κοινωνίες. Συγκαταβατικά, μόνο, συγκαταλέγουν την εθνική ταυτότητα, σε μια από τις πολλές υποδιαιρέσεις ταυτοτήτων,  όμοια ή και κατώτερη, επί παραδείγματι, από την ταυτότητα του οπαδού μιας ποδοσφαιρικής ομάδας (ή ενός αθλητικού σωματείου κατ` επέκταση) ή εκείνη που απορρέει από τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Εξού και οι καγχασμοί από τους εκφραστές της εν λόγω σχολής σκέψης, για οτιδήποτε παραπέμπει στις ανωτέρω έννοιες, με την επωδό ότι πρόκειται για χουντικά κατάλοιπα ή, στην καλύτερη περίπτωση, για φολκλορικές εκδηλώσεις, που προέρχονται (και απευθύνονται αντίστοιχα) από γραφικούς ή ψεκασμένους. Όμως όλο αυτό το οικοδόμημα, όσο ισχυρό και αν είναι το λόμπι που το διακινεί, καταρρέει με πάταγο, όταν έρχεται αντιμέτωπο με την πραγματικότητα, τα βιώματα, τις παραστάσεις και τα αισθήματα των ανθρώπων. Αλήθεια, γιατί ακριβώς οι πρόγονοι μας πολέμησαν στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Πίνδου; Τι τους παρακίνησε να συμμετάσχουν στην εποποιϊα της Εθνικής Αντίστασης, όταν, σε τελευταία ανάλυση, δεν υπήρχε καν η τυπική, συμβατική υποχρέωση, προς κάποια κρατική αυθεντία, αφού το επίσημο κράτος είχε καταλυθεί; Και γιατί, κατ` επέκταση, αυτές οι πράξεις υπέρβασης, μεταφέρονται σ` εμάς, ως μια ιστορική παρακαταθήκη, που τη βιώνουμε και την τιμούμε ως κάτι που ενσωματώνουμε στη δική μας αντίληψη ζωής, ως κάτι δικό μας, που το φέρουμε και το μεταδίδουμε με υπερηφάνεια, ως κάτι που μας κάνει να αισθανόμαστε λίγο ψηλότερα απ` το μπόι μας;  Τι ήταν εκείνο που συνήγειρε, όχι κάποιους υπερσυντηρητικούς παραδοσιολάτρες, αλλά έναν Οδυσσέα Ελύτη, έναν Γιώργο Θεοτοκά, ή τον Γιάννη Ρίτσο, να περιγράψουν με την πένα, εν είδει ημερολογίου ή καταγεγραμμένης μαρτυρίας, είτε να μεταφέρουν στην καλλιτεχνική τους δημιουργία, τα αισθήματα ανάτασης, μέθεξης και συμμετοχής σε μια γιορτή, όπως την περιγράφει παραστατικά ο πρώτος, αναφερόμενος στο κλίμα που επικράτησε, τη μέρα του πολέμου; Ήταν «εθνολαϊκιστές», μήπως, με τη σημερινή ορολογία, οι παραπάνω; Μήπως η «κατηγορία» περιλαμβάνει και τον Γιώργο Σεφέρη;

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ

 

Πηγή: http://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/307509-Polemontas-gia-ten-patrida ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...