Πρόθυμοι συνήγοροι

Οταν εξαντλούν το «ρεπερτόριο» τους, ως «ιεροδικαστές» του ΣΥΡΙΖΑ-Βεελζεβούλ, οι «αγαπημένοι» μας σχολιαστές, μετατρέπονται σε πρόθυμους «συνηγόρους» διαφόρων «αναξιοπαθούντων» συμπολιτών μας, που υφίστανται «άδικες» διώξεις.

Ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, έχει την «τιμητική» του, σ’ αυτή την «υπέρ αδυνάτου» (που είσαι καημένε Λυσία) συνηγορία. Σε μια έξαρση, μάλιστα, «υπερασπιστικού» οίστρου, η περίπτωση του παρουσιάζεται ως μια σύγχρονη «υπόθεση Ντρέϋφους»! Εξ όσων γνωρίζουμε, βέβαια, ο αξιότιμος, πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, δε βρίσκεται σε κάποιο σύγχρονο «Νησί του Διαβόλου», σιδηροδέσμιος, αλλά διάγει βίο ελεύθερο και πλούσιο, εις την αλλοδαπή. Είναι, μάλιστα, τόσο δεινή η θέση του, ώστε του παρέχεται η δυνατότητα, να παρακολουθεί εκ του μακρόθεν, εκτός των εγχώριων τειχών, τη δικαστική του περιπέτεια, ακόμη και στην επ’ ακροατηρίω εκδίκαση μιας από τις εν λόγω υποθέσεις. Ενώ δε εκείνος ο Γάλλος λοχαγός, εβραϊκής καταγωγής, που υφίστατο εκείνο τον άδικο διασυρμό, θύμα του κλίματος αβυσσαλέου αντισημιτισμού, που είχε κυριεύσει και τη Γαλλία (παρακαλώ) των τελών του 19ου αιώνα, «πήγε σαν το σκυλί στ` αμπέλι», στην πρώτη, τουλάχιστον, φάση, της  δικαστικής του περιπέτειας, μέχρις ότου προκύψουν ατράνταχτα στοιχεία, δηλαδή το «πειστήριο του εγκλήματος» (modus operadi), που ήταν το πλαστογραφημένο, από τον τυχοδιώκτη, εξωνημένο Εστερχάζι, «μπορντερό» (επιστολή) για να πειστεί ο εξαιρετικά δύσπιστος, αρχικά, Εμίλ Ζολά, να εξαπολύσει το «Κατηγορώ» του, ο αξιότιμος κος. Γεωργίου απήλαυσε από της πρώτης στιγμής, της απλόχερης συνηγορίας, όχι μόνο των εγχώριων θαυμαστών του, αλλά και του συνόλου των γνωστών μας «θεσμών», σε μια σπάνια, γι’ αυτούς, ομοφωνία.

Οι τελευταίοι, μάλιστα, δε χρειάστηκαν καν τα ατράνταχτα στοιχεία, που να αποδείκνυαν την αθωότητα του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, πολύ δε περισσότερο, την  εναντίον του σκευωρία, αλλά πρόβαλλαν, με τη δύναμη της ισχύος τους, την αξίωση απαλλαγής του, ως «προαπαιτούμενου». Τηρουμένων των αναλογιών, μας θυμίζει, από την «υπόθεση Ντρέϋφους», την «ανεπανάληπτη» δήλωση ενός εκ των σκευωρών στρατηγών, του Γαλλικού Γενικού Επιτελείου (θαρρούμε πως κατά σύμπτωση ήταν ο Μερσιέ….), όταν αποκαλύφθηκε η πλαστογράφηση του επίδικου, ιδιόχειρου σημειώματος, από τον άθλιο Εστερχάζι: «Ηταν μια πλαστογραφία πατριωτική»!

Ειλικρινά, αγαπητοί μου, θα ήταν πιο ειλικρινές, έστω και αν απέπνεε κάποιο κυνισμό, αν, «αντιγράφοντας» γνωστή γραφική φιγούρα, των ελληνικών δικαστηρίων, στη δεκαετία του ’80, αναφωνούσατε: «Είναι εθνική ανάγκη να αθωωθεί». Έστω για να κλείσει η αξιολόγηση…

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ