Πως κατέρρευσε η δημοκρατία

Σάββατο 23/07/2016 – 13:24

χούντα

Σήμερα, 49 χρόνια μετά την κατάρρευση και 42 μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, εξακολουθεί, ακόμη, να αιωρείται το ερώτημα: Πώς, σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, μέλος του ΝΑΤΟ, σε καθεστώς σύνδεσης με την τότε ΕΟΚ, έγινε δυνατή η επιβολή μιας ωμής στρατιωτικής δικτατορίας και μάλιστα από μεσαίας κλίμακας αξιωματικούς, που αυτονομήθηκαν από τη φυσική ιεραρχία;

Το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί, αν δεν αναχθούμε στο πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Η αναγωγή αυτή αποκαλύπτει μια πιο σύνθετη πραγματικότητα, απ` αυτή που παρουσιάζεται σε κάποιες επιδερμικές αναλύσεις. Ασφαλώς, η πολιτική οξύτητα και η αδυναμία συνεννόησης, ιδιαίτερα του λεγόμενου «αστικού» πολιτικού κόσμου, με αφετηρία τις εκλογές του 1961, ήταν ένα στοιχείο που επιβάρυνε πολύ την ατμόσφαιρα. Όμως, από τα τέλη του 1966, οι ηγεσίες των δύο «αστικών» κομμάτων (ΕΚ και ΕΡΕ) είχαν βρει πεδίο συνεννόησης, που, πέρα από την κρυφή (Μνημόνιο), είχε και την ορατή του όψη, την από κοινού στήριξη της κυβέρνησης Παρασκευόπουλου. Αλλά και η ηγεσία της ΕΔΑ, είχε ακολουθήσει μια μετριοπαθή στάση, αποφεύγοντας οποιαδήποτε πρόκληση, όπως η προβολή του αιτήματος, για νομιμοποίηση του ΚΚΕ.  Ενδεικτικό στοιχείο είναι η αποδοχή, τόσο της Ε.Κ. όσο και της ΕΔΑ, του σχηματισμού αμιγούς κυβέρνησης της ΕΡΕ, ως υπηρεσιακής, για τη διεξαγωγή των εκλογών!

Γιατί, παρά ταύτα, κινήθηκαν τα τανκς, τις πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου 1967 και ενώ είχε ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος; Εδώ είναι που πρέπει να ανιχνεύσουμε τα δεδομένα της εποχής, που συνθέτουν αυτό που ο Ηλίας Νικολακόπουλος, εύστοχα αποκάλεσε «καχεκτική δημοκρατία». Τον άκρατο, πρωτόγονο αντικομμουνισμό, την ψύχωση του «κομμουνιστικού κινδύνου», στο όνομα του οποίου δικαιολογούνταν οποιοιδήποτε περιορισμοί ή παρεκκλίσεις, από το δημοκρατικό-κοινοβουλευτικό πλαίσιο. Στο κλίμα αυτό, οι Ενοπλες Δυνάμεις, με την ανοχή και του «αστικού» πολιτικού κόσμου, απέκτησαν δικαίωμα παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα, τουλάχιστον στο επίπεδο της έκφρασης γνώμης ή ανησυχίας για τις εξελίξεις. Η απόσταση από αυτό το σημείο, μέχρι τη χρήση υλικής δύναμης, δεν ήταν δύσκολο να διανυθεί. Η ατιμωρησία των επίδοξων κινηματιών του 1951, ενίσχυσε, ακριβέστερα, αποθράσυνε όσους ήθελαν να ολοκληρώσουν το ημιτελές έργο. Ετσι εκκολάφθηκε η συνωμοσία των μετέπειτα επιβητόρων της εξουσίας, καθώς και οι περιορισμένες προσπάθειες εξουδετέρωσής τους, απέβησαν άκαρπες κι έτσι φτάσαμε στην 21η Απριλίου.

Πηγή:



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...