Στρατηγική αντίφαση

Στρατηγική αντίφαση

Αν διάβαζε κανείς τα ονόµατα των συµµετεχόντων στα επίσηµα πάνελ, του ΚΙΝΑΛ, στην πανηγυρική εκδήλωση, για την επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, θα αντιλαµβανόταν το αξεπέραστο πρόβληµα στρατηγικής, που παρουσιάζει ο χώρος.

Με µία ή δύο εξαιρέσεις, τα πρόσωπα που συµµετείχαν, άκουγαν γι’ Ανδρέα κι «έβγαζαν σπυράκια». Πρόσωπα που ασκούσαν ανελέητη κριτική, στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, στα όρια του χυδαίου, µε αντίστοιχους χαρακτηρισµούς, που χρησιµοποιούνται σήµερα εναντίον του Αλέξη Τσίπρα! Κι εδώ δε µιλάµε για κάποια συγκυριακή συµπόρευση, αλλά για πρόσωπα που συµµετέχουν στη συλλογική καθοδήγηση του νεοσύστατου φορέα, µε ρόλο και ισχύ, σε πλήρη δυσαναλογία µε τη νωπή έκφραση της λαϊκής βάσης του χώρου. Αν τώρα, τα συνδυάσει κανείς και µε την οµιλία της προέδρου, σε συνέχεια της προηγηθείσας συνέντευξης της, στη «Realnews», αντιλαµβάνεται πλήρως το στρατηγικό αδιέξοδο, που εξηγεί και τη δηµοσκοπική στασιµότητα. Διότι, αν, ορθώς, η ΝΔ, αναγνωρίζεται ως ο φορέας, που εκφράζει το νεοσυντηρητικό-νεοφιλελεύθερο υπόδειγµα, απέναντι στον οποίο απαιτείται η συγκρότηση ενός εναλλακτικού, προοδευτικού-σοσιαλδηµοκρατικού πόλου, τότε εγείρεται αφεύκτως το ερώτηµα: Πώς και από ποιους θα συγκροτηθεί αυτός ο πόλος και, κατ’ επέκταση, ο ΣΥΡΙΖΑ που εντάσσεται; Η ποικιλία των απαντήσεων, από «εθνικολαϊστικό µόρφωµα», µέχρι «η άλλη εκδοχή της (νεοδηµοκρατικής) συντήρησης», µάλλον θα κάνει ακόµη και πρωτοετείς φοιτητές των Πολιτικών Επιστηµών, να «τραβάνε τα µαλλιά τους» και δικαιολογεί την απορία ή αµηχανία των Ευρωπαίων Σοσιαλδηµοκρατών, που, στην προσπάθεια επανασύνδεσης µε τις «µητρικές» ιδεολογικές τους ρίζες, βρίσκουν στον ΣΥΡΙΖΑ έναν αποδεκτό συνοµιλητή, ίσως δε και ένα µελλοντικό συνοδοιπόρο, µε τον οποίο, σε κάθε περίπτωση, οφείλουν να διατηρούν ανοιχτούς διαύλους επαφής.

Θα θυµούνται, άλλωστε, τουλάχιστον τα παλιότερα στελέχη (όσα απέµειναν) του χώρου, πως αντίστοιχη δυσανεξία, στην ακριβή ερµηνεία και οριοθέτηση του «φαινοµένου», του νεοπαγούς, τότε, ΠΑΣΟΚ, παρατηρήθηκε στο χώρο της παραδοσιακής Αριστεράς και στις δύο κύριες εκδοχές της. Μια δυσανεξία, που οδηγούσε σε αντίστοιχες τοποθετήσεις, µε µεταφυσικά και θεολογικά, σχεδόν, χαρακτηριστικά. Απλώς, αντί για τον Μαδούρο είχαµε, τότε, τον Περόν, για να εξηγηθεί ο «εθνικολαϊκίστικος» χαρακτήρας, του ΠΑΣΟΚ! Εως ότου ήρθε ο εµβληµατικός Νίκος Πουλαντζάς για να εξηγήσει στους συντρόφους του, ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα αυθεντικό Σοσιαλιστικό Κόµµα, προϊόν της γενικότερης ριζοσπαστικοποίησης, του ευρωπαϊκού Νότου…

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/341588-Strategike-antiphase ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...