Συγκεκριμένα, στο σκέλος του everolimus σε συνδυασμό με την εξεμεστάνη, παρατηρήθηκε μία μέση συνολική επιβίωση 31 μηνών, έναντι 26,6 μηνών στο σκέλος της μονοθεραπείας με εξεμεστάνη, μία διαφορά της τάξεως των 4,4 μηνών. Η συνολική επιβίωση ήταν δευτερεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης και τα αποτελέσματα δεν έφτασαν στο όριο της στατιστικής σημαντικότητας.
Η μέση συνολική επιβίωση είναι η μεγαλύτερη αναφερόμενη έως σήμερα σε μία μελέτη Φάσης ΙΙΙ για τον ορμονοθετικό, αρνητικό στους υποδοχείς-2 του ανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (HR+/HER2-) καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου, έπειτα από προηγούμενη θεραπεία με έναν μη στεροειδή αναστολέα αρωματάσης (NSAI).
«Η μελέτη BOLERO-2 δείχνει ότι η θεραπεία με everolimus, σε συνδυασμό με εξεμεστάνη, δρα εναντίον πολλαπλών στοχευμένων μονοπατιών, για να επιβραδύνει την εξέλιξη του ορμονοθετικού προχωρημένου καρκίνου του μαστού, ακόμα και μεταξύ ασθενών οι οποίες παρουσίασαν εξέλιξη της νόσου ενόσω βρίσκονταν σε θεραπεία ή εντός 12 μηνών κατόπιν ολοκλήρωσης συμπληρωματικής θεραπείας με μη στεροειδή αναστολέα αρωματάσης», σύμφωνα με τον Δρ Γκάμπριελ Χορτομπαγκι, καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής Ογκολογίας Μαστού, στο Κέντρο Καρκίνου MD Anderson του Πανεπιστήμιο του Τέξας. «Αυτή η διπλή προσέγγιση αφενός επεκτείνει τα οφέλη της ενδοκρινικής θεραπείας, αφετέρου παρατείνει το διάμεσο χρόνο, έως ότου η ασθενής χρειασθεί χημειοθεραπεία, γεγονός που μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στις ασθενείς που ζουν με τη νόσο», υπογραμμίζει ο ερευνητής.
Τα τελικά αποτελέσματα στη συνολική επιβίωση αξιολογήθηκαν ως τμήμα μιας προοπτικά σχεδιασμένης ανάλυσης του δευτερεύοντος καταληκτικού σημείου. Παλαιότερα ανακοινωθέντα αποτελέσματα για την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου (PFS) έδειξαν ότι η θεραπεία με everolimus σε συνδυασμό με εξεμεστάνη υπερδιπλασιάζει την μέση PFS σε 7,8 μήνες έναντι 3,2 μηνών με την εξεμεστάνη ως μονοθεραπεία, πληρώντας το πρωτεύον καταληπτικό σημείο της μελέτης, επιβεβαιωμένο με κεντρική αξιολόγηση (11 μήνες έναντι 4,1 μηνών PFS). Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες (συχνότητα >= 30%) ήταν στοματίτιδα, λοιμώξεις, εξάνθημα, κόπωση, διάρροια και μειωμένη όρεξη. Οι πιο συχνές Βαθμού 3-4 ανεπιθύμητες ενέργειες (συχνότητα >= 2%) ήταν στοματίτιδα, λοιμώξεις, υπεργλυκαιμία, κόπωση, δύσπνοια, πνευμονίτιδα και διάρροια.
Το everolimus είναι ο πρώτος και μοναδικός αναστολέας της mTOR που έχει εγκριθεί για τη θεραπεία του HR+/HER2- προχωρημένου καρκίνου του μαστού. Η mTOR είναι μία πρωτεΐνη που δρα ως σημαντικός ρυθμιστής της κυτταρικής διαίρεσης, της ανάπτυξης των αιμοφόρων αγγείων και του κυτταρικού μεταβολισμού. Το everolimus στοχεύει το μονοπάτι PI3K/AKT/mTOR, το οποίο είναι υπερενεργοποιημένο σε πολλούς τύπους καρκίνου. Πρόσθετα στοιχεία που παρουσιάσθηκαν στο συνέδριο παρείχαν συνεχιζόμενες ενδείξεις για το σημαντικό ρόλο της διπλής αναστολής των ορμονικών υποδοχέων και της mTOR, στη θεραπεία του HR+/HER2- προχωρημένου καρκίνου του μαστού, έπειτα από αποτυχία της θεραπείας με NSAI.
Το everolimus είναι εγκεκριμένο σε περισσότερες από 80 χώρες για τη θεραπεία των γυναικών με HR+/HER2- προχωρημένο καρκίνο του μαστού, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης έγκρισης στην Ιαπωνία. Οι ειδικές ενδείξεις ποικίλουν ανά χώρα.
Η BOLERO-2 συμπεριέλαβε περισσότερες από 700 ασθενείς σε περισσότερα από 195 κέντρα σε όλο τον κόσμο. Οι ασθενείς στη μελέτη επιλέχθηκαν τυχαία (2:1) για να λάβουν συνεχή θεραπεία από του στόματος με everolimus 10 mg/ημέρα ή ένα εικονικό φάρμακο (placebo) σε συνδυασμό με εξεμεστάνη 25 mg/ημέρα. Ασθενείς οι οποίες είχαν λάβει περισσότερες από μία προγενέστερες χημειοθεραπείες για προχωρημένο καρκίνο του μαστού αποκλείσθηκαν από τη μελέτη. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου. Στα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία συμπεριλαμβάνονταν η συνολική επιβίωση, το συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης, η συχνότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών, οι αναφερόμενες από τους ασθενείς εκβάσεις και το ποσοστό κλινικού οφέλους.
Ο προχωρημένος καρκίνος του μαστού συμπεριλαμβάνει τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού (στάδιο IV) και τον τοπικά προχωρημένο καρκίνο του μαστού (στάδιο ΙΙΙ). Ο μεταστατικός καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο σοβαρή μορφή της νόσου και εμφανίζεται όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματος, όπως ο εγκέφαλος, τα οστά ή το ήπαρ. Ο τοπικά προχωρημένος καρκίνος του μαστού εμφανίζεται, όταν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες και/ή σε άλλους ιστούς της περιοχής του μαστού, αλλά όχι σε απομακρυσμένα σημεία του σώματος.
Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο του μαστού έχουν προσδόκιμο επιβίωσης περίπου 18-36 μήνες έπειτα από τη διάγνωση και η μέση επιβίωση των γυναικών με σταδίου ΙΙΙ νόσο είναι μικρότερη από πέντε χρόνια. Η υπερενεργοποίηση του μονοπατιού PI3K/AKT/mTOR έχει συσχετισθεί με την εξέλιξη της νόσου στις γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο του μαστού.
Περίπου το 70% όλων των διηθητικών καρκίνων του μαστού είναι ορμονοθετικοί (HR+) τη στιγμή της διάγνωσης. Ο HR+ προχωρημένος καρκίνος του μαστού είναι ο πιο συχνός τύπος καρκίνου προχωρημένου καρκίνου του μαστού, με 220.000 ασθενείς να υπολογίζεται ότι διαγιγνώσκονται ετησίως σε όλο τον κόσμο. Ο HR+ προχωρημένος καρκίνος του μαστού χαρακτηρίζεται από όγκους με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς, μία ομάδα καρκίνων που εκφράζουν υποδοχείς συγκεκριμένων ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη. Η ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων μπορεί να καθοδηγείται από αυτές τις ορμόνες.
