Τι είναι πραγματικά χυδαίο

Έκανε πολύ καλά ο ΣΥΡΙΖΑ και αποδοκίµασε τον τρόπο µε τον οποίο ο κ. Ελένη Αυλωνίτου µίλησε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη («λέει παπαριές ο Μητσοτάκης» είπε η βουλευτής).

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές τα τελευταία χρόνια έχει ξεφύγει η πολιτική αντιπαράθεση από το «πολιτικώς ορθόν», χρησιµοποιούνται χαρακτηρισµοί είτε ως αποτέλεσµα της απίστευτης έντασης, είτε επειδή δεν υπάρχουν επιχειρήµατα, είτε επειδή σκοπίµως καλλιεργείται η πολεµική και ο φανατισµός.

Δεν είδαµε όµως από τη ΝΔ να αποδοκιµάζει  τον βουλευτή της Βασίλη Οικονόµου ο οποίος δηλώνει ότι η σηµερινή κυβέρνηση «πρέπει να φύγει µε κλωτσιές». Δεν ακούσαµε τίποτα για τα όσα είπε ο βουλευτής και πρώην υπουργός Μ. Βορίδης για «τα θρασίµια που πρέπει να πάνε σπίτι τους».

Δεν αποδοκιµάστηκε η δήλωση  του πρώην υπουργού Κ. Τασούλα ο οποίος είπε ότι ενίοτε η δηµοκρατία έχει προβλήµατα.  «Δυστυχώς ο δηµοκρατικός τρόπος διακυβέρνησης δεν είναι αποτελεσµατικός», είπε ο κ. Τασούλας διότι κυβερνά ο… Τσίπρας.

Κανείς δεν αποδοκίµασε από την ΝΔ (ή από το ΚΙΝΑΛ) την φοβερή αυτή ύβρι για το δηµοκρατικό  πολίτευµα. Τα όσα έχουν ειπωθεί για τον πρωθυπουργό τα τελευταία τρία χρόνια, δεν έχουν  ειπωθεί ποτέ για κανέναν πρωθυπουργό.

Κανένα σχόλιο, καµία συγκράτηση, καµία καταδίκη. Κάθε φορά που κάποιος από την κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ η ΑΝΕΛ) πει κάτι µη πρέπων, καταλύετε η δηµοκρατία, συγκλονίζονται οι θεσµοί.

Όταν ο Πολάκης επιτίθεται (απρεπώς πολλές φορές) γίνεται σεισµός.

Ο Α. Γεωργιάδης µπορεί να γίνεται… γλαφυρός. Ο Πολάκης όχι.

Η ένταση και οι απρεπείς εκφράσεις έχουν αυξηθεί µετά το 2010, από την ώρα που είµαστε σε κρίση, χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία ή λύση.

Αυτό όµως που χαρακτηρίζει  τον δηµόσιο λόγο µετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, δεν είναι η… απρέπεια. Είναι η µανιώδης αµφισβήτηση του δικαιώµατος  του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνά.

Γι’ αυτό και ο Κ. Τασούλας έφτασε στο σηµείο να αµφισβητήσει την αποτελεσµατικότητα του… πολιτεύµατος σε όλες τις περιπτώσεις. Αφού το πολίτευµα επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνά κάτι δεν πάει καλά, σκέφτεται ο κ. Τασούλας και δεν είναι ο µόνος.

Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που είναι «νοµίµως» εκπρόσωποι του έθνους, είναι «αυθεντικοί».

Και υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που είναι «παρείσακτοι» τους οποίους κακώς το σύστηµα τους επέτρεψε να φτάσουν στην εξουσία. Και αυτό είναι το πραγµατικά χυδαίο.