«Τι θα πω στον Ανδρέα»

Κάποτε, στην περίοδο της κυβέρνησης Τζαννετάκη, ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, που είχε αποχωρήσει από το ΚΚΕ, αντιδρώντας για τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, είχε διηγηθεί ένα περιστατικό.

 Όταν ο αείμνηστος Κώστας Κάππος, είχε κατηγορήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου, όντας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, στη διάρκεια μιας θυελλώδους συνεδρίασης στη Βουλή, στη δεκαετία του `80, ότι έφυγε στο εξωτερικό, στη διάρκεια της δικτατορίας, «προσκυνώντας» τον Παττακό, ο  Χαρίλαος Φλωράκης είχε γίνει έξαλλος. Όπως περιέγραφε ο νυν υπουργός Εξωτερικών, που ήταν, τότε, στενός συνεργάτης του Χαρίλαου, ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ αναρωτιόταν «και τώρα, τι θα πω στον Ανδρέα», εν όψει επικείμενης συνάντησης τους. Ο κ. Κοτζιάς είχε επικαλεστεί εκείνο το περιστατικό, προκειμένου να καταδείξει το στενό χαρακτήρα της σχέσης των δύο ανδρών, ως αντανάκλαση της πολιτικής σχέσης των δύο χώρων. Είναι γνωστό, άλλωστε, από το ρεπορτάζ της εποχής, πως ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε μείνει με την εντύπωση, μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, στις 18 Οκτωβρίου 1981, από τη μεταξύ τους επικοινωνία, πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν θετικός, στο να συμπεριλάβει και στελέχη του ΚΚΕ στην κυβέρνηση του, κατά το προηγούμενο του Φρανσουά Μιτεράν, στην Γαλλία. Όπως λέγεται, ο ιστορικός ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος έφερε βαρέως, αυτό που θεώρησε ως παρασπονδία, εκ μέρους του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ κι αυτό, ίσως, κατά ορισμένους, παρέχει μια εξήγηση, για όσα συνέβησαν, στα τέλη της δεκαετίας του `80.

 Δεν αναιρεί, ωστόσο, το πραγματικό γεγονός, πως η στενή συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με την παραδοσιακή Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ, σε επίπεδο, τουλάχιστον, μαζικών χώρων, όπως η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Συνδικαλισμός, που είχε ξεκινήσει από την περίοδο που το Κίνημα ήταν, ακόμη, στην αντιπολίτευση, συνεχίστηκε και μετά τον Οκτώβριο 1981. Στη «σημαδιακή» μάλιστα Σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, στην Χαλκίδα, την άνοιξη του 1986, είχε διατυπωθεί μια πρόταση συνεννόησης, προς τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, με διττό περιεχόμενο: Για μεν τα εθνικά θέματα, αναζήτηση κοινής γραμμής με όλους, συμπεριλαμβανομένης της ΝΔ. Αλλά, για την εσωτερική πολιτική ατζέντα, η πρόταση απευθύνονταν αποκλειστικά, στις δυνάμεις της Αριστεράς, στο ΚΚΕ και το τότε ΚΚΕ ΕΣΩΤ, επιδιώκοντας στενότερες μορφές σύμπραξης. Ήταν η πιο χαρακτηριστική έκφραση, του πως, το τότε ΠΑΣΟΚ εννοούσε την «πολιτική συμμαχιών»…

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ