Τι φταίει που τρώω συνέχεια; Της Νατάσας Δ.Τρουμπούκη

natasatroumpoukiΗ τροφή δεν είναι ένα απλό καύσιμο που καταναλώνουμε για να πάρουμε ενέργεια, αλλά κάτι πιο περίπλοκο. Η σχέση της διατροφής με τα συναισθήματα είναι πολύ στενή και αξίζει να τη μελετήσουμε προσεκτικά. Ένας από τους κυριότερους λόγους που οι άνθρωποι έχουν προβλήματα με το βάρος τους είναι ότι δεν τρώνε με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες του σώματός τους. Αυτό είναι πολύ συνηθισμένο και έχει διάφορες επιπτώσεις, αφού μας οδηγεί σε διατροφικά σφάλματα:

Ποσοτικά:

Τρώμε περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε και ακόμα τρώμε χωρίς πραγματικά να πεινάμε

Ποιοτικά:

Κάνουμε λανθασμένες διατροφικές επιλογές

Στον τρόπο που τρώμε:

Τρώμε υπερβολικά γρήγορα, βιαστικά, αρπακτικά, μηχανικά, χωρίς πραγματική απόλαυση.

Αν και ο εγκέφαλός μας διαθέτει μηχανισμούς που μας ειδοποιούν για το πότε πεινάμε και πότε χορτάσαμε, υπάρχουν φορές που μπορεί να καταφύγουμε στο φαγητό χωρίς να πεινάμε πραγματικά. Νομίζουμε δηλαδή ότι πεινάμε, ενώ στη πραγματικότητα δεν νιώθουμε ακριβώς πείνα, αλλά μία απροσδιόριστη ανησυχία, που την ερμηνεύουμε λανθασμένα ως πείνα. Οι λόγοι που μας οδηγούν να φάμε, ενώ πραγματικά δεν πεινάμε, είναι πολλοί. Έτσι, πεινάμε για κάτι, όμως αναζητούμε κάτι άλλο, το οποίο δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε. Επειδή συχνά είναι δύσκολο να βρούμε τι μας φταίει ή ακόμη και αν το βρούμε μπορεί να δυσκολευόμαστε να το διαχειριστούμε, «βαφτίζουμε» βιαστικά το κενό αυτό πείνα και σπεύδουμε να το γεμίσουμε τρώγοντας.

Πώς μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε αν πεινάμε πραγματικά ή αν νιώθουμε μιαν άλλη, συναισθηματική «πείνα»; Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη πείνας είναι πιο ξεκάθαρες από ό, τι φοβόσασταν! Ας τις δούμε λοιπόν:

Πραγματική Πείνα Συναισθηματική Πείνα
Έρχεται σταδιακά Έρχεται ξαφνικά
Έρχεται αφού περάσουν κάποιες ώρες από το τελευταίο γεύμα Έρχεται ανεξάρτητα από το πότε φάγαμε τελευταία φορά
Αφορά όλα τα φαγητά Είναι πολύ επιλεκτική
Οδηγεί σε συναισθήματα ικανοποίησης Οδηγεί σε συναισθήματα ενοχών
Σωματικά οδηγεί σε αίσθηση πληρότητας Σωματικά προκαλεί δυσφορία
Σταματάει όταν χορτάσουμε Δεν έχει σχέση με το αν νιώθουμε χορτάτοι

Αφού είναι τόσο ξεκάθαρες οι διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη πείνας, γιατί είναι τόσο δύσκολο να τις διακρίνουμε εκείνη τη στιγμή που «πεινάμε»; Συνήθως γιατί εκείνη τη στιγμή είμαστε αρκετά αναστατωμένοι και η σκέψη μας δεν είναι πολύ καθαρή.  Χρειάζεται εξάσκηση και επιμονή για να επιτευχθεί αυτό το «ξεθόλωμα» του νου και να παρακάμψουμε το ξέσπασμα στο φαγητό προχωρώντας με άλλο τρόπο στην κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών που κρύβονται πίσω από αυτή την άλλη πείνα.

Έρευνες έχουν βρει ότι οι άνθρωποι που έχουν προβλήματα με τη διατροφή τους έχουν μεταξύ τους ένα κοινό γνώρισμα: δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους και να εκφραστούν γι’ αυτά. Έτσι,  χρησιμοποιούν το φαγητό σαν ένα πώμα που κρατάει μέσα τους δύσκολα συναισθήματα (θυμό, άγχος, φόβο κλπ).

Είναι σημαντικό να μάθουμε να αποκωδικοποιούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα εκφράζουμε. Να βρίσκουμε τι είναι τελικά αυτό που μας προκαλεί αναστάτωση, καθώς και να μπορούμε να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας για ό,τι μας συμβαίνει. Μπορούμε λοιπόν να τα εκφράσουμε με διάφορους τρόπους: γράφοντας ημερολόγιο, παίζοντας μουσική, μιλώντας σε ένα φίλο μας ή σε ένα ειδικό, προκειμένου να μπορέσουμε να διαχειριστούμε τα «δύσκολα» συναισθήματά μας και τις καταστάσεις που τα πυροδοτούν.

 



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...