Το Βουκουρέστι

Το Βουκουρέστι

Βουκουρέστι

Παρ` ότι όλοι το επικαλούνται ως σημείο αναφοράς, ακόμη και οι λιγοστοί επικριτές, μάλλον δεν ξέρουμε και πολλά πράγματα, για το τι συνέβη στο Βουκουρέστι, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, τον Απρίλιο του 2008.

 Η «ασθματική» και προχειρολόγος επικαιρότητα, δίνει την εντύπωση πως, εκεί, τα πάντα εξαντλήθηκαν στο θέμα του ονόματος, στα χαρακτηριστικά που θα το προσδιόριζαν. Κατ` αρχήν, έχει πολύ ενδιαφέρον και για τον παρόντα χειρισμό, να θυμηθούμε ή να υπενθυμίσουμε, τρία θεμελιώδη στοιχεία, ως προς τους χειρισμούς, που οδήγησαν στο αποτέλεσμα: Πρώτον, η σύμπνοια του πολιτικού κόσμου, που συμπαρατάχθηκε,  πίσω από την εθνική θέση, όπως επαναδιατυπώθηκε από την τότε κυβέρνηση. Τούτο επιτεύχθηκε, χάρη και στην επιλογή της τότε κυβέρνησης, για συνεχή ενημέρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Δεύτερον, το θέμα κρατήθηκε, συνειδητά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με  επιλογή και συμβολή όλων των πολιτικών δυνάμεων κι αυτό κατέστησε πιο εύκολους τους χειρισμούς, αποτρέποντας τυχόν εκμετάλλευση ή μαξιμαλισμούς, από οποιαδήποτε πλευρά. Τρίτον, η ελληνική πλευρά εμφανίστηκε προετοιμασμένη, με πλήρη φάκελο, για τις παραβιάσεις από το γειτονικό κράτος, των αρχών καλής γειτονίας, αλλά και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Έτσι κατέστη δυνατό, να έχει η Ελλάδα πολύτιμους συμμάχους, όπως, πρωτίστως, τη Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί, αλλά και την Ιταλία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως και την Ισπανία του Λουϊ Θαπατέρο. Γιατί, χωρίς συμμάχους, η προβολή του ΒΕΤΟ, μακροπρόθεσμα ή και μεσοπρόθεσμα, μπορεί να μετατραπεί σε μπούμερανγκ, με πολλούς τρόπους.

Είναι προφανές, σε κάθε εχέφρονα πολίτη, ότι μια τέτοια σκληρή πολιτική, όταν ακολουθείται μάλιστα κατ` επανάληψη, δεν αρκεί να στηρίζεται και να αξιοποιεί θεσμικές δυνατότητες, αλλά και να συναντά ένα ελάχιστο κατανόησης, για τις εθνικές θέσεις και ευαισθησίες. Καταλαβαίνει εύκολα κανείς, πως η επιμονή σε μια ανελαστική θέση, όπως αυτή του 1992, μείωνε το κεφάλαιο κατανόησης και τη δυνατότητα σύναψης συμμαχιών. Είχε άλλωστε ακολουθήσει η Ενδιάμεση Συμφωνία, στην οποία αναφερθήκαμε, ως το παραγωγικό αποτέλεσμα του εμπάργκο, σε εφαρμογή της οποίας είχαν εξαλειφθεί τα πιο κραυγαλέα δείγματα των αλυτρωτικών διαθέσεων της γειτονικής χώρας, στην επίσημη-θεσμική έκφραση της, όπως ο ήλιος της Βεργίνας, ως το εθνικό σύμβολο της χώρας, αλλά και θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος. Αρκεί να έχουμε κατά νου, ότι το όνομα είναι το «όχημα», γι` αυτό και δεν αρκούν τα «βαφτίσια».

Πηγή: http://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/318261-To-Boykoyresti ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...