Τετάρτη 22/06/2016 – 19:21
Το ΝΒΑ Draft πλησιάζει (διεξάγεται στις 23/6 στο Barclays Center του Brooklyn) και οι νεαροί αθλητές από τα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και την Ευρώπη, περιμένουν να ακούσουν το όνομά τους από τα χείλη του Κομισάριου. Κάποιοι θα χρειαστεί να περιμένουν μέχρι τα τέλη του πρώτου και του δεύτερου γύρου, όμως δεν θα πρέπει να στενοχωρηθούν και να απογοητευθούν. Αρκεί να έχουν το what makes a man για να αποδείξουν σε όσους τους προσπέρασαν πως έκαναν λάθος. Το NBA Greece έψαξε και βρήκε 8 χαρακτηριστικές περιπτώσεις παικτών που “κατρακύλησαν” στη διαδικασία, όμως δεν το έβαλαν κάτω, δούλεψαν σκληρά και όχι μόνο δικαιώθηκαν, αλλά έκαναν και τεράστια καριέρα στη λίγκα.
Dennis Rodman
Επιλέχθηκε στο νούμερο 27 του δεύτερου γύρου (!) το 1986. Οι Pistons πίστεψαν πως είχε πράγματα να τους δώσει, επένδυσαν στην ενέργεια, το πείσμα και το αστείρευτο πάθος του κι εκείνος τους δικαίωσε με το παραπάνω. Επαιξε στους Spurs, τους Bulls, τους Lakers, τους Mavericks, κόλλησε τα τελευταία ένσημα στο ABA, κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, ήταν δυο φορές κορυφαίος αμυντικός, επτά φορές μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας και άλλες επτά φορές πρώτος ριμπάουντερ της λίγκας. Αποχώρησε από τα παρκέ έχοντας γίνει ένας από τους κορυφαίους “σκουπιδιάρηδες” στην ιστορία του αθλήματος, είδε τους Pistons να αποσύρουν τη φανέλα με το νούμερο 10 το 2010 και ένα χρόνο μετά έγινε μέλος του Hall of Fame. Στην καριέρα του είχε 7.3 πόντους, 13.1 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ και 1.6 μπλοκ ανά 31.7 λεπτά σε σύνολο 911 αγώνων κανονικής περιόδου. Τρομερά εκκεντρικός και δύσκολος χαρακτήρας, αλλά και σπουδαίος παίκτης, πραγματικός μαχητής.
Isaiah Thomas
Χαρακτηριστική περίπτωση αθλητή που οι ομάδες του ΝΒΑ προσπέρασαν. Το 2011 άκουσε 59 παίκτες και έμενε μία επιλογή. Ήξερε ότι δεν είχε πλέον τύχη. Και όμως, οι Sacramento Kings τον “τσίμπησαν” στο φινάλε του Draft και ο ύψους 1μ.75 (!!!) point guard έκανε τα πάντα για να τους ευχαριστήσει. Στα πέντε χρόνια που βρίσκεται στο ΝΒΑ έχει μέσο όρο 17.1 πόντους, 2.6 ριμπάουντ και 5 ασίστ ανά 29.2 λεπτά συμμετοχής, ενώ την τελευταία διετία είναι ο απόλυτος ηγέτης των Boston Celtics, της πιο ιστορικής ομάδας στο παγκόσμιο μπάσκετ. Πολύ κοντός, αλλά με καρδιά λιονταριού, ζούσε πάντα μέσα στην αμφισβήτηση, μα δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Πλέον θεωρείται (και είναι) ένας πραγματικός μπελάς για κάθε άμυνα, καθώς σκοράρει με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο και έχει πάθος που δεν βρίσκει κανείς εύκολα στην εποχή μας.
Manu Ginobili
Παρόμοια περίπτωση με εκείνη του Isaiah Thomas, o Αργεντινός έπαιζε στην Ιταλία (με τη φανέλα της Reggio Calabria) όταν οι San Antonio Spurs τον επέλεξαν στο νούμερο 57 του Draft το 1999. Ο Manu πήγε στο ΝΒΑ το 2002, έχοντας κάνει σπουδαία πράγματα στην Ευρώπη και παίζει ακόμη και σήμερα στην ομάδα που πίστεψε στο ταλέντο του. Με τους Spurs κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (2003, 2005, 2007, 2014), έπαιξε σε δυο All Star Games, ήταν ο καλύτερος έκτος παίκτης το 2008 και γενικά ό,τι καλύτερο είχαν τα “Σπιρούνια” στον πάγκο τους, καθώς έμπαινε πάντα για να αλλάξει τον ρυθμό ενός αγώνα και έμενε στο παρκέ στα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Στα 39 του πλέον, είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του πείσματος, του πάθους και της θέλησης για κάθε νεαρό.
Kobe Bryant
Καλοκαίρι του 1996 και το Draft είναι γεμάτο από ταλέντο. Ξεχειλίζει νιάτα και ο “Black Mamba” κατρακυλά στο νούμερο 13. Καλά διαβάσατε, στο νούμερο 13. Οι Hornets ήταν η ομάδα που τον επέλεξε, αλλά και αυτή που τον έστειλε στους Lakers για να πάρει πίσω τον Vlade Divac. Ο Kobe ήθελε, βλέπετε, να παίξει στην ομάδα της καρδιάς του, το φώναζε και απειλούσε κιόλας. Είχε εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του άνδρα που ήξερε ότι θα γίνει ηγέτης, ονειρευόταν να γίνει ο κορυφαίος μιας εκ των πλέον ιστορικών franchises στο παγκόσμιο μπάσκετ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Πέντε πρωταθλήματα, δυο φορές MVP των Τελικών, MVP της κανονικής περιόδου το 2008, 18 φορές All Star, τέσσερις φορές πολυτιμότερος σε ASG, 11 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας, 9 φορές μέλος της κορυφαίας αμυντικής πεντάδας, νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων το 1997 και τρίτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ. Αποχαιρέτησε πριν από μερικές εβδομάδες τα παρκέ έχοντας 25 πόντους, 5.2 ριμπάουντ και 4.7 ασίστ ανά παιχνίδι, ήταν ζόρικος χαρακτήρας, αλλά και ένας από τους πιο σκληρούς ανταγωνιστές που είδαμε ποτέ. Τον προσπέρασαν 12 ομάδες και μπροστά του επιλέχθηκαν παίκτες όπως ο Iverson, o Camby, o Abdur-Rahim, o Marbury, o Ray Allen, o Walker και ο Dampier.
Steve Nash
Δυο νούμερα κάτω από τον Kobe Bryant, βρέθηκε το καλοκαίρι του 1996 ο Steve Nash. Ο Καναδός που αποφοίτησε από το Santa Clara είχε το μπασκετικό μυαλό, όμως δεν έπειθε ότι μπορεί να εξελιχθεί σε σταρ. Οι Suns πάντως πήραν το ρίσκο αφού είδαν τόσες ομάδες να τον προσπερνούν και ο Nash (#15) έκανε καριέρα – όνειρο, που ολοκληρώθηκε κάπως περίεργα εξαιτίας των συνεχόμενων σοβαρών τραυματισμών του. Εκπληκτικός “μαέστρος” και σπουδαίος ηγέτης, αναδείχθηκε δυο φορές MVP του ΝΒΑ, έπαιξε σε 8 All Star Games, ήταν τρεις φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας, πέντε φορές πρώτος πασέρ και μπήκε τέσσερις φορές στο 50-40-90 (ποσοστό % σε βολές, δίποντα, τρίποντα), επίδοση που τον βάζει ανάμεσα στους κορυφαίους. Οι Suns απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 13 και ο Steve Nash παραμένει ακόμη και σήμερα ένας από τους πλέον συμπαθείς αθλητές, αλλά και ένας εκπληκτικός άνθρωπος που δεν το έβαλε ποτέ (ποτέ όμως) κάτω.
Tony Parker
Καλοκαίρι του 2001 και οι San Antonio Spurs επιλέγουν στο νούμερο 28 έναν 19χρονο αρκετά αδύναμο point guard. O Tony Parker βρέθηκε στην αγκαλιά του Gregg Popovich, πολύς κόσμος δεν είδε με καλό μάτι την απόφαση του πολύπειρου coach, όμως ο Γάλλος πήρε άμεσα τα ηνία της ομάδας. Εγινε με το “καλημέρα” ο βασικός της άσος και 15 χρόνια μετά, παραμένει σε αυτή τη θέση! Εχει κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα, αναδείχθηκε MVP των Τελικών το 2007, έπαιξε σε έξι All Star Games και ο συνδυασμός της ευγένειας με αυτό το αφοπλιστικό χαμόγελο που πάντα “φοράει”, τον έχουν κάνει ένα από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα στο παγκόσμιο μπάσκετ. Με 16.6 πόντους, 2.9 ριμπάουντ και 5.9 ασίστ ανά 32 λεπτά συμμετοχής σε 1080 ματς κανονικής περιόδου, μάλλον έκανε καλή καριέρα.
John Stockton
Με ύψος 1μ.85 και φυσιογνωμία που δεν θύμιζε μπασκετμπολίστα, ήταν κάπως λογικό να κατρακυλήσει στο νούμερο 16 του Draft το 1984. Μπασκετικά, όμως, ήταν πολύ μπροστά από τους περισσότερους που βρέθηκαν μπροστά του πλην του Hakeem Olajuwon (#1) και του Michael Jordan (#3). Και το απέδειξε από το φθινόπωρο του 1984, μέχρι το καλοκαίρι του 2003 που αποφάσισε να βγει στη σύνταξη. Πρώτος πασέρ στην ιστορία του ΝΒΑ (με μόλις… 15.806 ασίστ) και μάλιστα μακράν του δεύτερου, πρώτος και στη λίστα με τα περισσότερα κλεψίματα. Επαιξε σε 10 All Star Games και ήταν ο MVP το 1993, δυο φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας, εννέα φορές πρώτος στις τελικές πάσες, μέλος του club με τους 50 κορυφαίος στην ιστορία της λίγκας, ενώ η φανέλα με το νούμερο 12 έχει αποσυρθεί τόσο από τους Utah Jazz, όσο και από το Πανεπιστήμιο Gonzaga. Πολλές ομάδες δίστασαν να τον “τσιμπήσουν” επειδή το… σουλούπι του δεν τους γέμιζε το μάτι, αλλά ο Stockton θυμάται τι έγινε το 1984 και πλέον χαμογελά δείχνοντας τον δρόμο.
Karl Malone
Ενα χρόνο μετά τον Stockton, οι Utah Jazz στάθηκαν ξανά τυχεροί, καθώς στο νούμερο 13 βρήκαν τον Karl Malone, τον δεύτερο σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ (πίσω από τον Kareem Abdul-Jabbar και μπροστά από τους Bryant, Jordan, Chamberlain, Nowitzki, O’ Neal). Τι κατάφερε ο “Ταχυδρόμος” στη διάρκεια της καριέρας του; Αναδείχθηκε δυο φορές MVP, έπαιξε σε 14 All Star Games και ήταν δυο φορές ο πολυτιμότερος παίκτης, μπήκε 11 φορές στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος και τρεις στην κορυφαία αμυντική πεντάδα. Αποσύρθηκε ως ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Jazz, οι οποίοι απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 32 για χάρη του. Το “Stockton to Malone” ακούστηκε χιλιάδες φορές, όταν ο κοντός πάσαρε και ο ψηλός σκόραρε. Ηταν ένα δίδυμο που ταίριαξε απόλυτα, καθώς ο κοντός συμβιβάστηκε με τον ρόλο του κι ο ψηλός απλώς τελείωνε τις φάσεις στο καλάθι. Εκπληκτικός μαχητής, λάτρης της προπόνησης, σπουδαίος εργάτης και χαρακτήρας.
Τι συνδέει τους 8 παίκτες που βρέθηκαν χαμηλά στο Draft, αλλά έκαναν στη συνέχεια θαύματα; Ο τρομερός τους χαρακτήρας, το winning mentality, το ανταγωνιστικό πνεύμα που λειτούργησε σαν καύσιμο για να τους εκτοξεύσει ψηλά, πολύ ψηλά στην ιστορία του αθλήματος και πάνω απ’ όλα η τρομερή τους όρεξη για δουλειά, δουλειά, δουλειά… Και κυρίως, η πίστη στον εαυτό τους! Αρκετά από τα παιδιά που θα βρεθούν στην ίδια θέση ενώ θα περιμένουν κάτι καλύτερο το βράδυ της 23ης Ιουνίου, πρέπει να τους βλέπουν και να τους θεωρούν πρότυπα για την ζωή και την καριέρα τους. Αν το κάνουν, αν διαβάσουν τα κατορθώματά τους και κρατήσουν το κεφάλι χαμηλά, ίσως βαδίσουν στο ίδιο μονοπάτι. Το μονοπάτι της επιτυχίας, της δόξας, του σεβασμού και της αναγνώρισης στο άθλημα που λατρεύουμε.
Πηγή: NBA Greece
Πηγή:
