Νομίζουμε πως ήταν ατυχές το παράδειγμα που χρησιμοποίησε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, στην Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια σε κόμματα και μέσα ενημέρωσης, βουλευτής Καρδίτσας Σπύρος Λάππας, για να ενισχύσει τον ορθό ισχυρισμό του, ότι η μάχη εναντίον των φαινομένων διαφθοράς και αδιαφάνειας, είναι διαρκής.
Ο, όντως εξαιρετικά επιμελής βουλευτής, επικαλέστηκε το παράδειγμα του Γιώργου Κοσκωτά, που, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, άρχισε, μετά από αλλεπάλληλες πιέσεις, να… αποκαλύπτει ονόματα πολιτικών! Πολύ θα θέλαμε να γνωρίσουμε ποιοι ήταν οι πολιτικοί, στους οποίους αναφέρθηκε ο πρωταγωνιστής του περιώνυμου σκανδάλου, προφανώς ως «διεφθαρμένους» από το σύστημα «παροχών» που είχε στήσει, υπεξαιρώντας τα χρήματα της ίδιας της τράπεζας του (Τράπεζα Κρήτης). Είναι αλήθεια, ότι ο Γ. Κοσκωτάς κατονόμασε ένα και μόνο πρόσωπο, όχι ύστερα από κάποια πίεση, αλλά αφού είχε φύγει από την Ελλάδα και βρισκόταν στο «προστατευμένο» περιβάλλον των φυλακών Σάλεμ, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πρόσωπο αυτό ήταν ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και εν ενεργεία πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Μόνο που οι ισχυρισμοί του αποδείχθηκαν ψευδείς και κατέπεσαν πανηγυρικά, ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, όταν αποκαλύφθηκε ότι ήταν πλαστοί οι τραπεζικοί λογαριασμοί που παρουσίασε και, μέσω των οποίων, υποτίθεται, «δωροδοκούσε» τον τότε πρωθυπουργό. Αντίθετα, ακόμη και μέχρι σήμερα, που κυκλοφορεί ελεύθερος, έχοντας εκτίσει την ποινή του, ο πρώην τραπεζίτης δεν έχει αποκαλύψει τα ονόματα προσώπων-πιθανότατα και πολιτικών-που φέρονται ως οι άγνωστοι αποδέκτες κάποιων εκ των χρημάτων που υπεξαίρσε, από την τράπεζα του. Ειδικότερα, μάλιστα, για δύο συγκεκριμένους «τροφοδοτικούς» λογαριασμούς («λογαριασμοί-κουβάδες» όπως είχαν αποκληθεί), με συνολικό ύψος, άνω των 2,5 δις δολαρίων, παρ` ότι ασκήθηκαν έντονες πιέσεις, ιδιαίτερα από τον τότε βουλευτή-κατήγορο Νίκο Κωνσταντόπουλο, στο Ειδικό Δικαστήριο, ο πρώην ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης αρνήθηκε επίμονα να αποκαλύψει τους αποδέκτες των συγκεκριμένων χρηματικών ποσών.
Γι` αυτό και ο μετέπειτα πρόεδρος του Συνασπισμού, στην αγόρευση του, έκανε λόγο για «την αλήθεια που δεν πέρασε από την αίθουσα του (Ειδικού) δικαστηρίου». Θα προσθέταμε δε, πως αυτή η αλήθεια δεν έχει γίνει γνωστή μέχρι σήμερα, παρ` ότι έχουν περάσει, σχεδόν, 30 χρόνια. Η ίδια «ομερτά», με ελαχιστότατες εξαιρέσεις, δυστυχώς, ίσχυσε και σε ανάλογες υποθέσεις που ακολούθησαν, τουλάχιστον εκεί που υπήρχε πραγματική οσμή σκανδάλου και όχι σκανδαλολογία κι αυτή είναι η επαχθής κληρονομιά, για τη σημερινή κυβέρνηση.
