Ένας μεγάλος Ευπαλιώτης!
Καλό ταξίδι…..
(Από την δημοσίευση του Κυρίου Κώστα Χατζηαντωνίου)
Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
ένας μεγάλος ποιητής του καιρού μας, δεν είναι πια εδώ. Όταν κάποτε γραφεί μια έντιμη ιστορία της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, το όνομά του θα λάμπει, προς δόξαν του Πνεύματος και προς όνειδος της καθεστωτικής κριτικής.
Προς το παρόν, τον αποχαιρετούμε με έναν δικό του νεκρώσιμο ειρμό από το περίφημο “Μερησαήρ, Μερησαήρ…” (εκδ. Μελάνι, 2013)
“” Συχνά χαμογελούν οι πεθαμένοι,
μάς ειρωνεύονται ή απλώς εφησυχάζουν;
Θέλοντας και μη, εισέρχονται στην τάξη της ιερής
Αδιαφορίας
προς όλα τα ανθρώπινα.
Αλλά χωρίς το τραγούδι του θανάτου,
ζωή δεν νιώθεται.
Αυτό πάθαμε τραγουδώντας τη ζωή.
Το πρόσωπο ήταν ήρεμο με μιαν ανίκητη υποταγή
λες κι είχε αδειάσει από κάθε μέριμνα
το θεληματικό της σθένος,
λες κι είχε κλείσει όλους τους λογαριασμούς
ενώ τους άφηνε κι αυτή μισούς και σκόρπιους.
Κατευθυνόταν σούμπιτη για ‘κει
που στη ζωή απέφευγε να μνημονεύσει
πλην μελετούσε με τάματα κι απόκρυφες υπακοές
της χιλιοτρυπημένης σάρκας
πώς δυο θνητοί που αψηφούν τον χρόνο
γίνεται ν’ αψηφούν και το αιώνιο.
Έκανε ό,τι μπόρεσε. Μου ‘δωσε να κλαίω””.
Αναπαύσου εν σκηναίς δικαίων αγαπητέ Αντώνη…
