«Συχνά ξεχνάμε ότι τα γραπτά κείμενα που αποτελούν τις ρίζες της δυτικής λογοτεχνίας, τα έπη του Ομήρου, τα ερωτικά ποιήματα της Σαπφούς, οι τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, αρχικά ήταν όλα… μουσική.
Χρονολογούνται περίπου από το 750-400 πΧ και συνετέθησαν για να τραγουδηθούν εξ ολοκλήρου ή μερικώς, με την συνοδεία λύρας, πνευστών και κρουστών» επισημαίνει ο καθηγητής, ο οποίος διαβεβαιώνει ότι η μουσική των αρχαίων Ελλήνων δεν έχει χαθεί για πάντα.
«Οι ρυθμοί -που είναι ίσως το πιο σημαντική πλευρά της μουσικής- διατηρούνται εντός των ίδιων των λέξεων, στις βραχείες και μακρές συλλαβές…Τα όργανα μας είναι γνωστά από περιγραφές και απεικονίσεις… Τώρα νέες αποκαλύψεις για την αρχαία ελληνική μουσική έχουν προκύψει από αρχαία κείμενα του 450 πΧ περίπου που περιέχουν φωνητική σημειογραφία», υπογραμμίζει ο καθηγητής.
Ο τελευταίος, εξέτασε το πως θα ηχούσαν στίχοι που είχαν γραφτεί σε επιγραφές από το 200 μ.Χ, ενώ ο δρ. Ντέιβιντ Κριζ του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ κατασκεύασε ένα όργανο οκτώ χορδών για να παίξει αυτές τις μελωδίες.
Το δείγμα που παρουσιάζεται στο σάιτ του βρετανικού δικτύου, αφορά σε έναν επιτάφιο που καλεί τον ακροατή να χαρεί την ζωή πριν αυτή εξαφανιστεί.
Ακούστε το ηχητικό ΕΔΩ
