Από την άνοδο του εξτρεμισμού στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως το πολιτικό αδιέξοδο στις ΗΠΑ, οι ηγέτες αγωνίζονται να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις νέες και σύνθετες παγκόσμιες προκλήσεις», επισημαίνει ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος σημειώνει πως η πολιτική με τη συμμετοχή των πολιτών πρέπει να γίνει ξανά η τέχνη για να φανταστούμε έναν καλύτερο κόσμο.
Παράλληλα σημειώνει πως οι πολίτες αισθάνονται αποξενωμένοι από τη συμβατική πολιτική και απογοητευμένοι από την απουσία αποτελεσματικών πολιτικών που εξυπηρετούν τις ανάγκες των κοινωνιών. Γι ‘αυτό δηλώνει πεπεισμένος πως το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι απλώς ο καθορισμός των οικονομικών λύσεων, αλλά η επανεξέταση των δημοκρατικών θεσμών.
Φέρνοντας ως παράδειγμα την Ελλάδα, όπου «προβλεπόταν ένα δραστικό πρόγραμμα λιτότητας σε αντάλλαγμα για τα δάνεια έκτακτης ανάγκης προκειμένου να αποφευχθεί η πτώχευση», αναγνώρισε πως εκείνοι που πλήρωσαν το τίμημα- φορολογούμενοι χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος όπως και νέοι Ελληνες που είναι τώρα αντιμέτωποι με το 60% της ανεργίας- δεν ευθύνονταν για την κρίση.
«Η λιτότητα έχει δημιουργήσει ένα αίσθημα αδικίας και έλλειψης ευκαιριών, κάτι που έχει τροφοδοτήσει τον πολιτικό εξτρεμισμό στην Ελλάδα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν να ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη και όχι να συνεργαστούν προς την κατεύθυνση μίας κοινής ατζέντας μεταρρυθμίσεων. Τέτοιος πολιτικός καιροσκοπισμός είναι τοξικός. Στην Ελλάδα, παρέτεινε την κρίση, καθυστέρησε μεταρρυθμίσεις και το κόστισε στη χώρα μας ακριβά».
Μάλιστα αναφέρθηκε και στην πολυσυζητημένη πρόταση για το δημοψήφισμα, την οποία εξηγεί πως έκανε προκειμένου να δώσει στο λαό την κυριότητα της διαδικασίας για το πρόγραμμα διάσωσης. «Αν και το δημοψήφισμα δεν έγινε, η πρόταση πίεσε για ευρύτερη πολιτική συναίνεση στην Ελλάδα και οδήγησε σε κυβέρνηση συνεργασίας».
