Η Αθήνα από την 53η θέση που κατείχε το 2011, έπεσε στην 78ή θέση.
Η έρευνα λαμβάνει ως αναφορά την πόλη της Νέας Υόρκης και βασίζεται στο κόστος μεταφοράς, τροφής, ρουχισμού, ελεύθερου χρόνου, οικιακών συσκευών και κατοικίας, “συχνά τη μεγαλύτερη δαπάνη για τους εκπατριζόμενους”, διευκρινίζει το κείμενο.
Η έκθεση υπολογίζει τις νομισματικές αποκλίσεις που καθορίζονται σε σχέση με το αμερικανικό δολάριο, ενώ στόχος της είναι και να βοηθήσει κυβερνήσεις και πολυεθνικές επιχειρήσεις να υπολογίσουν το ύψος των δαπανών εκπατρισμού για τους μισθωτούς τους που μετακινούνται ανά τον κόσμο.
Η μελέτη διαπιστώνει ότι “οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις υποχωρούν σε θέση στην κατάταξη”. “Αυτό οφείλεται κυρίως στην οικονομική αστάθεια στην Ευρώπη, η οποία οδήγησε στην υποτίμηση των τοπικών νομισμάτων έναντι του αμερικανικού δολαρίου”, σχολιάζει η Ναταλί Κονσταντίν-Μέτραλ, ανώτερη αναλύτρια στο Mercer και συντονίστρια της έρευνας.
Ανοδική πορεία ακολουθούν οι μεγαλουπόλεις της Αυστραλίας και της Ασίας, καθώς η άνοδος της Κίνας και των υπόλοιπων ασιατικών κρατών ως παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις αντανακλάται ανάγλυφα στην έρευνα. Το Σύδνεϋ αναρριχήθηκε στην 11η θέση, από την 14η που ήταν πέρσι, ενώ η Μελβούρνη ανήλθε και αυτή στην 15η θέση από την 21η.
Στην κατώτερη θέση της λίστας βρίσκεται το Καράτσι του Πακιστάν, όπου το κόστος διαβίωσης είναι το 1/3 σε σύγκριση με το Τόκιο. Αξιοσημείωτα χαμηλά βρίσκονται, όμως, και αρκετές αμερικανικές πόλεις, όπως το Σικάγο και η Ουάσιγκτον, οι οποίες φιγουράρουν στις θέσεις 110 και 107 αντίστοιχα.
