Γιάννα Καραμάνου:Xρόνια πολλά και βοήθειά μας κυριολεκτικά

   Μέρα που είναι σήμερα, της Αγίας Παρασκευής, θα ήθελα να σας πω μόνο χρόνια πολλά. Δύο όμως σκηνικά που συνέβησαν, με φούντωσαν ολίγον! Για να ξαλαφρώσω έχω την ανάγκη να τα μοιραστώ με μερικούς από εσάς. Θα μου επιτρέψετε:

   Σκηνή πρώτη: Παραδίπλα μου, στα σκαλιά της εκκλησίας, στέκει μια «κυρία» με ένα εμπριμέ φόρεμα. Με στυλ όμως, Τασώ Καββαδία. Με φωνή στο πολύ πιο τσιριχτό και με νεύρα Dolby stereo!!! Η «εμπριμέ» κυρία πλησιάζει ένα μέλος από τον σύνδεσμο της αγάπης. Με το που του λέει  «χρόνια πολλά» αρχίζει και στο καπάκι (Ναι στο καπάκι) τη γκρίνια μαζί! Ποταμός παραπόνων! Θυμός στον υπερθετικό βαθμό! Αγένεια και νεύρα εις την τρίτη δύναμη, γιατί δεν λειτουργούν τα μικρόφωνα έξω και γιατί δεν υπάρχουν σκαμπό στο προαύλιο.

   Επί της ουσίας ίσως και να είχε δίκιο. Μόνο που όταν χάνεις τον τρόπο σου χάνεις και το δίκιο σου. Θα την παραδεχόμουνα αληθινά, αν κρατούσε την ψυχραιμία της και είχε τα κότσια μετά το πέρας της θείας λειτουργείας, να θέσει κατά πρόσωπο (και όχι πισώπλατα) στους αρμόδιους,  τα παράπονά της. Και εννοείται και με την ανάλογη ευγένεια που χαρακτηρίζει ένα πολιτισμένο άνθρωπο.

   Δυστυχώς δεν υπήρχε καμία συναίσθηση της ιερότητας του χώρου και του σεβασμού που όφειλε να δείξει. Φωνή, ένταση και νεύρα, νεύρα, νεύρα! Ούτε στην ουρά της εφορίας να βρισκόταν! Τι στο καλό, για πρωινό ένα κιούπι φραπέ είχε πιει;

   Η κυρία πάλι που δέχτηκε τα βέλη της, έμεινε ήρεμη και σιωπηλή. Δυστυχώς όμως, ούτε αυτό το παράδειγμα λειτούργησε προς νουθεσία. Η «εμπριμέ κυρία» είχε στήσει καρτέρι τώρα και περίμενε να δει κάποιον να ξαλαφρώσει αυτή και να πάθει ο άλλος!

   Πάνω στην ώρα, κατεβαίνει τα σκαλιά και κάποιος υπεύθυνος για το … απεχθές έγκλημα που έπρεπε άμεσα να δικαστεί από το Μονομελές Κακουργιοδικείο του προαυλίου.

   Του ανθρώπου του είχε πέσει το ζάχαρο και κατέβαινε κάθιδρος τα σκαλιά να πάρει λίγο αέρα! Προς στιγμή ανησύχησα όπως τον είδα. Ήταν εμφανές ότι δεν ένιωθε καλά και νόμιζα ότι θα λιποθυμήσει. Εκείνη όμως με το που τον βλέπει …νόμιζε ότι ήταν το κόκκινο πανί και αυτή ο μαινόμενος ταύρος! Ξανά θυμός, επίθεση με σπαστική φωνή και νεύρα, νεύρα, νεύρα! Λες και είχαμε όλοι την όρεξή της! Και όχι τίποτα άλλο, αλλά στην πόλη μας δεν έχουμε και σε καθημερινή βάση έναν νευρολόγο. Να τον ειδοποιούσε ένας χριστιανός! Γιατί αν φωνάζαμε την αστυνομία που ήταν παραπέρα, μπορεί να πέφταμε πάνω και σε κανέναν μπατζανάκη της και να την λυπόταν ο άνθρωπος. Ενώ ο νευρολόγος, όσο να κάνεις επιστήμονας είναι! Ένα ηρεμιστικό θα της το πρότεινε για αρχή!

   Σκηνή δεύτερη: Δύο παιδάκια κάθονται κουρασμένα στα σκαλοπάτια. Μία μικροαταξία  έκαναν και ο νεαρός πατέρας τους τα αρχίζει στα χαστούκια! Τρομάρα του! Η πατρότητα του έλλειψε! Το δε μεγάλο κοριτσάκι να αγκαλιάζει το μικρό αδερφάκι του για να το γλιτώσει από το σκαμπίλι. Μάταια… Τα σχόλια δικά σας για τους γονείς που κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας! Ουδείς ασχολήθηκε μαζί του. Αν είχε πειράξει όμως κανένα ζώο (που εννοείται πως δεν επιτρέπεται) θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν! Αλλά στις μέρες μας ο άνθρωπος έχει μικρότερη αξία από τα ζώα.

    Ήλπιζα ότι μετά τον Κορωνοϊό. Συγγνώμη είπα μετά; Λάθος! Εν μέσω της βασιλείας του ήθελα να πω, θα είχαμε βάλει μυαλό και θα αλλάζαμε όλοι μας προς το καλύτερο. Αντιθέτως, εξακολουθούμε αμετανόητοι να βαδίζουμε τον ολισθηρό δρόμο της πνευματικής μας παρακμής και της ηθικής μας πτώσης.

    Όσα λουλούδια και να έχει το φόρεμα μιας γυναίκας και όσα παιδιά και να αποκτήσει ένας άντρας, δεν καταξιώνεται!!! Η καλοσύνη είναι αυτή που μας αναβαθμίζει όλους ανεξαιρέτως.

   Χρόνια πολλά και βοήθειά μας!



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...