Ενώ πολλές από τις μεθόδους που αναφέρει είναι ήδη γνωστές σε όσους είναι εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο, όπως για παράδειγμα η χρήση προπαγάνδας μέσω forum, ιστοσελίδων και βίντεο, απώτερος σκοπός της έκθεσης είναι να ενημερώσει τα κράτη για τα μέτρα που μπορούν να ληφθούν για την πρόληψη τέτοιων μεθόδων, καθώς και το πώς θα πρέπει να διεξάγεται η έρευνα και η δίωξη των δραστών.
Αν και οι οδηγίες αυτές μπορούν να οδηγήσουν στη θέσπιση νόμων σε πολλά κράτη, η οργάνωση καθιστά σαφές πως το περιεχόμενο του εγγράφου αποτελεί απλά μια κατευθυντήρια γραμμή και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως πρόταση νόμου.
Όπως αναφέρεται, «το καθήκον να οδηγήσουν τους δράστες τρομοκρατικών ενεργειών στη δικαιοσύνη έχουν κατά κύριο λόγο οι αρμόδιες εγχώριες Αρχές, αφού τα διεθνή δικαστήρια δεν έχουν γενικά τέτοιες πράξεις είναι εκτός της δικαιοδοσίας δικαιοδοσία τους».
Αυτό όμως σημαίνει πως τα κράτη θα πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που, σύμφωνα με την έκθεση, αντίστοιχες έρευνες είχαν παρεμποδιστεί στο παρελθόν λόγω της διαφορετικής νομοθεσίας των κρατών, για παράδειγμα σχετικά με το ποια δεδομένα θα πρέπει να κρατούν σε αρχείο οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου.
Όπως αναφέρεται, σημαντικό στοιχείο στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας θεωρείται και ο ιδιωτικός τομέας, όπως οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών διαδικτύου και οι μηχανές αναζήτησης.
