Για το συνολικό πρόβλημα της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως

…μετά από τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της κατά της Εκκλησίας

 Νέο δελτίου τύπου της Ι.Μ.Ναυπάκτου και Αγ.Βλασίου

Πρόσφατα στον τοπικό και ηλεκτρονικό Τύπο δημοσιεύθηκε ένα κείμενο που φέρεται ως ανακοίνωση της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Σκάλας Ναυπάκτου και υπογράφεται από τον Ιερομόναχο Ιγνάτιο Σταυρόπουλο, σε απάντηση προς την Ιερά Σύνοδο και την Ιερά Μητρόπολη, σχετικά με την «εκλογή» νέου Ηγουμένου στην Ιερά Μονή και με άλλα θέματα που συνδέονται με αυτήν.

Η Ιερά Μητρόπολη δεν είναι δυνατόν να ασχολήται με κάθε δημοσίευμα που υπογράφεται από διαφόρους, αλλά ωστόσο για μια ακόμη φορά θέλει να επισημάνη τα προβλήματα τα οποία υφίστανται με την συγκεκριμένη Ιερά Μονή και ελπίζει ότι δεν θα χρειασθή να επανέλθη.

1. Προτεσταντικό πνεύμα – πολυχρόνια ανταρσία

Δεν πρόκειται για διένεξη μεταξύ Ιεράς Μητροπόλεως και Ιεράς Μονής, αλλά για ανυπακοή και ανταρσία της Ιεράς Μονής προς την Ιερά Σύνοδο, την Ιερά Μητρόπολη και γενικότερα προς την Εκκλησία, που χρονολογείται σχεδόν από το 1980, και την γνώρισαν τέσσερεις Μητροπολίτες, ήτοι ο μακαριστός Δαμασκηνός, ο νύν Μαντινείας Αλέξανδρος, ο μακαριστός Νικόδημος, έστω και αν έμεινε Μητροπολίτης για λίγες ημέρες, και ο νύν Μητροπολίτης.

Οι μοναχοί δεν εφαρμόζουν τους ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας που αναφέρονται στο μοναχικό πολίτευμα, ήτοι της Δ’ Οικουμενικής Συνόδο και της Πρωτοδευτέρας. Πρόκειται για μια Μονή που έχει δορυφορικά Σωματεία, Εταιρείες, Συλλόγους, που έχουν σε πολλές περιπτώσεις ίδια επωνυμία με την Ιερά Μονή, τα οποία εμπλέκονται με την Μονή και στα οποία μέλη είναι οι μοναχοί. Δηλαδή, διακρίνεται για την πολιτειοκρατική αντίληψη και το προτε­σταντικό πνεύμα, δεν αναγνωρίζει στην πράξη το εκκλησιαστικό πολίτευμα. Όλοι έχουν κάποιον προϊστά­μενο, αλλά η Ιερά Μονή σε παγκόσμια πρωτοτυπία θέλει να παραμένη αυτόνομη.

2. Πάνω από πενήντα (50) αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου

Η Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέδωσε πάνω από πενήντα αποφάσεις για το θέμα αυτό, οι οποίες όμως δεν τηρούνται. Αυτό είναι πρωτόγνωρο στα εκκλησιαστικά χρονικά. Δεν υπάρχουν άλλα Μοναστήρια με τέτοια νοοτροπία και είναι παράλογο να θεωρήται ως εκπρόσωπος του Ορθοδόξου Μοναχισμού και ότι στην περίπτωσή της «διώκεται ο Μοναχισμός»!!

Στις Αποφάσεις αυτές η Ιερά Σύνοδος επανειλημμένως στιγμάτισε τις αντικανονικές και αντιμοναχικές ενέργειες της Ιεράς Μονής. Ενδεικτικώς καταγρά­φονται μερικές φράσεις από Συνοδικές Αποφάσεις:

–«Η αυ­τό­θι κα­τά­στα­σις έ­χει ο­πωσ­δή­πο­τε ε­κτρα­πεί έκ τε της ευ­αγ­γε­λι­κής και της κα­νο­νι­κής ο­δού» (263/19-1-1999).

–«Κα­τ’ ε­ξα­κο­λο­ύ­θη­σιν και με συ­γκε­κρι­μέ­νες πρά­ξεις δεί­χνουν την α­νυ­πα­κο­ήν τους εις τον κυ­ρι­άρ­χην Ε­πί­σκο­πόν τους, πα­ρα­βα­ί­νο­ντες τάς προ­φο­ρι­κάς και εγ­γρά­φους αυ­τού ε­ντο­λάς, δια­δί­δουν κα­τ’ αυ­τού ψευ­δείς ει­δή­σεις και συ­κο­φα­ντί­ας, που φθά­νουν στα ό­ρια των κα­νο­νι­κών πα­ρα­πτω­μά­των της α­νταρ­σί­ας, της φα­τρί­ας και της τυ­ρεί­ας» (Εισήγηση Σεβ. Μητροπολίτου Ηλείας κ. Γερμανού, στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Οκτ. 2001).

–­«­.­..παύ­ση­τε την α­νταρ­σί­αν και την α­νυ­πα­κο­ήν, ή­τις ε­ξε­λίσ­σε­ται εις εν δυ­νά­μει σχί­σμα», «δέ­ον ό­πως α­να­κα­λέ­ση­τε γρα­πτώς και δη­μο­σί­ως τάς συ­κο­φα­ντί­ας άς ε­ξε­το­ξεύ­σα­τε ε­να­ντί­ον του Ποι­με­νάρ­χου υ­μών.­.­.­» (4388/19-12-2001).

–«Κα­τ’ ε­πα­νά­λη­ψιν μά­λι­στα δια των πρά­ξε­ων και ε­νερ­γει­ών υ­μών έ­χε­τε πα­ρά­σχει δείγ­μα­τα α­πει­θαρ­χί­ας και α­νυ­πα­κο­ής, ου­χί μό­νον προς τον κα­τά τους Ι­ε­ρούς Κα­νό­νας Ποι­με­νάρ­χην υ­μών, αλ­λά και προς την Ι­ε­ράν Σύ­νο­δον της Α­γι­ω­τά­της η­μών Εκ­κλη­σί­ας, Η­τις έ­χει α­πο­στεί­λει υ­μίν πλή­θος πα­ραι­νε­τι­κών ή ε­λε­γκτι­κών εγ­γρά­φων» (1634/9-5-2003).

–«εκ­φρά­ζο­μεν ό­μως ου μό­νον την α­πο­ρί­αν αλ­λά και την βα­θυ­τά­την θλί­ψιν η­μών ό­ταν είς Η­γού­με­νος και ε­πί τρι­α­κο­ντα­πε­ντα­ε­τί­αν Ι­ε­ρο­κή­ρυξ εκ­φρά­ζει μί­αν τό­σον α­κραί­αν και α­ντορ­θό­δο­ξον ά­πο­ψιν, γέ­μου­σαν εκ­κο­σμι­κεύ­σε­ως και πο­λι­τει­ο­κρα­τι­κής α­ντι­λή­ψε­ως: Ορ­θό­δο­ξος Η­γού­με­νος αι­τού­με­νος πα­ρ’ ε­νός κο­σμι­κού Δι­κα­στη­ρί­ου την λή­ψιν α­πο­φά­σε­ως προς ε­πι­βο­λήν τε­λέ­σε­ως του Μυ­στη­ρί­ου της Ι­ε­ρω­σύ­νης! Θλι­βε­ρόν το ο­λί­σθη­μα!­» (1634/9-5-2003).

–«Το ύ­φος της ε­πι­στο­λής σας και αι φρά­σεις τάς ο­ποί­ας χρη­σι­μο­ποι­εί­τε εις βά­ρος του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του εί­ναι α­χα­ρα­κτή­ρι­στα και α­πα­ρά­δε­κτα.­.. Ε­πο­μέ­νως το πρό­βλη­μα υ­μών δεν υ­φί­στα­ται μό­νον με­τά του οι­κεί­ου υ­μών Ποι­με­νάρ­χου αλ­λά με­τά της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου και γε­νι­κώ­τε­ρον με­τά της κα­θ’ ό­λου Εκ­κλη­σί­ας» (1634/9-5-2003).

–«Η εν γέ­νει συ­μπε­ρι­φο­ρά αυ­τού (τού πρ. Ηγουμένου) χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται υ­πό δι­κο­μα­νί­ας και φι­λο­δι­κί­ας έ­να­ντι των Εκ­κλη­σι­α­στι­κών Αρ­χών αυ­τού, εκ­φρα­σθεί­σα δια των ε­πα­νει­λημ­μέ­νων προ­σφυ­γών ε­νώ­πι­ον της κο­σμι­κής δι­και­ο­σύ­νης και του Ει­σαγ­γε­λέ­ως, δια ζη­τή­μα­τα α­μι­γώς πνευ­μα­τι­κής φύ­σε­ως» (4257/17-12-2004).

–«Εις απάντησιν του υπ’ αριθμ. 85/8.2.2010 υμετέρου (τού Μητροπολίτου) εγγράφου, σχέσιν έχοντος με την άδειαν κατοχής κυνηγετικού όπλου παρά Μοναχού της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γνωρίζομεν υμίν ότι η Ιερά Σύνοδος… απαγορεύει πλήρως την οπλοκατοχήν και οπλοχρησίαν εις τους Κληρικούς (448/12-2-2010).

–Η Ιερά Σύνοδος «1. Εμμένει εις τάς κατά καιρούς και προσφάτους Απο­φάσεις Αυτής, αι οποίαι αποβλέπουν εις την επαναφοράν της Ιεράς υμών Μονής εις την κανονικήν και νόμιμον τάξιν, εκτροχιασθείσης προ πολλού και οδηγου­μένης, ως μη ώφελεν και με ιδίαν αυτής αποκλειστικήν ευθύνην, εις την πλήρη αποκοπήν αυτής από του Σώματος της Εκκλησίας. 2. Εκφράζει την βαθυτάτην θλίψιν Αυτής δια τάς απαραδέκτους και ανοικείους φράσεις της Αδελ­φότητος υμών, ως εμφαίνεται εις τα ως άνω έγγραφα, κατά της Ιεράς Συνόδου, της Ανωτάτης Αρχής της Εκκλησίας της Ελλάδος, αι οποίαι φράσεις δεικνύουν θρασυτάτην νοοτροπίαν, απάδουσαν εις Μοναχούς και Ιερομονάχους, επαγγελ­λομένους υπακοήν εις τα θέσμια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τάς θεοπαρα­δότους Αυτής Αποφάσεις, όπως έχουν διατυπωθή εις τα κανονικά κείμενα των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων» (2584/30-6-2010).

Αυτά είναι μερικά μόνον δείγματα από τις δεκάδες πλέον Συνοδικές επιτιμήσεις εναντίον της Μονής Μεταμορφώσεως και των μελών της.

Ειδική ιστοσελίδα με τις Συνοδικές Αποφάσεις

Η Ιερά Μητρόπολη εξαναγκάσθηκε, μετά τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της Μονής Μεταμορφώσεως, να δημιουργήση ειδική σελίδα στο διαδίκτυο (http://www.parembasis.gr/immssn.htm), στην οποία αναρτήθηκαν όλες οι έως τώρα Συνοδικές Αποφάσεις για την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως, για την πλήρη ενημέρωση του πληρώματος της Εκκλησίας. Στις αποφάσεις αυτές φαίνεται η εξέλιξη του προβλήματος, η μακροθυμία της Ιεράς Συνόδου, η εξελισσομένη σκλήρυνση και αποθράσυνση της Μονής και η αποκλειστική της ευθύνη για την πορεία των πραγμάτων προς «τό χεί­λος της κα­τα­στρο­φής», όπως είχε προβλέψει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (8-11-2001) και τελικά προς αυτήν την καταστροφή από εκκλησιαστικής πλευράς.

3. Το επιτίμιο της ακοινωνησίας

Η Ιερά Σύνοδος, ακριβώς επειδή διέκρινε το αθεράπευτο αντιεκκλησιαστικό φρόνημα των μοναχών της συγκεκριμένης Ιεράς Μονής, επέβαλε αρχικά το επιτίμιο της ακοινωνησίας σε τέσσερεις Ιερομονάχους, ήτοι στούς: Σπυρίδωνα Λογοθέτη, Ιερώνυμο Δελημάρη, Νεκτάριο Γκολιόπουλο και Ιγνάτιο Σταυρόπουλο, και στην συνέχεια το επεξέτεινε και στους υπολοίπους. Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με το σκεπτικό της Ιεράς Συνόδου, ότι δεν μπορούν να τελούν τα ιερά Μυστήρια, δεν μπορούν να κοινωνούν, δεν μπορούν να συμμετέχουν σε Ιερές Ακολουθίες, αλλά δεν μπορούν και οι Χριστιανοί να συμπροσεύχωνται μαζί τους, γιατί αυτό έχει εκκλησιαστικές συνέπειες και σε αυτούς. Ανέστειλε την ποινή της ακοινωνησίας σε τρεις από τους Ιερομονάχους σε μια πράξη οικονομίας, προκειμένου να αρχίση η κανονική ένταξη της Ιεράς Μονής στην εκκλησιαστική ζωή, αλλά δυστυχώς δεν εκτιμάται αυτή η οικονομία της Εκκλησίας.

4. Η διάλυση της Μονής και η αίτηση συγγνώμης

Επειδή οι μοναχοί δεν έδειξαν διάθεση να αποκαταστήσουν την ενότητά τους με την Εκκλησία, η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε το 2011 την διάλυση του νομικού προσώπου της Ιεράς Μονής και την συγχώνευσή της με άλλη Ιερά Μονή της Μητροπόλεως, ήτοι την Μονή της Αμπελακιωτίσσης. Αυτή η απόφαση βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της υλοποιήσεώς της.

Αμέσως μετά την απόφαση αυτή η Ιερά Μονή ζήτησε συγγνώμη από την Ιερά Σύνοδο, η οποία την αποδέχθηκε με προϋποθέσεις, αφ’ ενός μεν να αναλάβη Ηγούμενος ο από την Αδελφότητα εκλεγείς Ειρηναίος Κουτσογιάννης, αφ’ ετέρου δε να ρυθμισθούν τα αντικανονικά μορφώματα που υπάρχουν στην Ιερά Μονή, δηλαδή εταιρείες, σωματεία κλπ., στα οποία συμμετέχουν και οι μοναχοί αντικανονικώς. Όμως, δυστυχώς δεν υλοποιείται από τους Μοναχούς αυτή η απόφαση της Ιεράς Συνόδου, οπότε η συγγνώμη τους είναι ατελέσφορος.

5. Έξι χρόνια ακέφαλη

Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως, που είναι κατά το εκκλησιαστικό δίκαιο ΝΠΔΔ, παραμένει ακέφαλη από το έτος 2006 που καταδικάσθηκε ο Σπυρίδων Λογοθέτης από το Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο με έκπτωση από την θέση του Ηγουμένου. Από το έτος εκείνο, και μάλιστα από την απόρριψη της αιτήσεως ακυρώσεως την οποία υπέβαλε στο Σ.τ.Ε., δεν υφίσταται αναγνωρισμένος Ηγούμενος στην Ιερά Μονή. Ερωτάται: Ποιό άλλο ΝΠΔΔ (Δήμος, Περιφέρεια, Υπουργείο, Σχολείο κλπ.) παραμένει ακέφαλο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (6 χρόνια) χωρίς να συντάσση προϋπολογισμούς, απολογισμούς, χωρίς να έχη νόμιμη εκπροσώπηση και να ασκή νόμιμη διαχείριση;

6. Νομικά προβλήματα και παραβάσεις

Στην Ιερά Μονή υφίστανται πολλές νομικές παραβάσεις. Τα κτήριά της, ιδίως τα τελευταία, έχουν ανεγερθή παράνομα, χωρίς οικοδομικές άδειες (από την Ναοδομία ή την Πολεοδομία), χωρίς εγκρίσεις δημοπρασιών, χωρίς νόμιμες διαδικασίες. Επικρατεί πλήρης αδιαφάνεια σε όλες τις ενέργειες της Ιεράς Μονής. Οι απολογισμοί της είναι ανέλεγκτοι από το έτος 1997 και εντεύθεν. Ήδη από την ΔΟΥ Ναυπάκτου αποφασίσθηκε να επιστραφούν στο Κράτος υψηλά ποσά ΦΠΑ, τα οποία εισπράχθηκαν παρανόμως από την Ιερά Μονή, και το Διοικητικό Πρωτοδικείο Μεσολογγίου απέρριψε την προσφυγή τους. Επίσης θέματα της Ιεράς Μονής που αφορούν οικονομικά και αρχαιολογικά ζητήματα βρίσκονται στους Εισαγγελείς και εξετάζονται. Ακόμη, από το Κράτος εξετάζεται η απόφαση με την οποία έγινε επένδυση στην Ιερά Μονή υψηλών χρηματικών ποσών, χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις. Ερωτάται: Πώς μπορεί η Ιερά Μητρόπολη να καλύψη όλες αυτές τις παράνομες ενέργειες, οι οποίες δείχνουν σε σμικρογραφία το γιατί η Πατρίδα μας έφθασε σε οικονομική πτώχευση; Και πώς μπορεί ο Μητροπολίτης να καλύψη τέτοιες παράνομες ενέργειες;

7. Η αντικανονική και παράμονη εκλογή Ιερωνύμου (Δελημάρη)

Η εκλογή ως νέου Ηγουμένου, του Ιερομονάχου Ιερωνύμου Δελημάρη, είναι αντικανο­νική. Βάσει του κανονικού και εκκλησιαστικού δικαίου, αλλά και του εσωτερικού κανονισμού της συγκεκριμένης Ιεράς Μονής, η εκλογή του Ηγουμένου από την Αδελφότητα αναγνωρίζεται από τον Μητροπολίτη και ενθρο­νίζεται από αυτόν. Επίσης τα καθήκοντα του Ηγουμένου είναι εκκλησιαστικά, λειτουργικά και μυστη­ριακά. Ερωτάται: Πώς όμως μπορεί να αναγνωρισθή ως Ηγούμενος ένας Ιερομόναχος που έχει το επιτίμιο της ακοινωνησίας από την Ιερά Σύνοδο και δεν έχει το δικαίωμα να λειτουργή, να εξομολογή και να κάνη ιεροπραξίες; Τί ηγού­μενος θα είναι αυτός; Το θέμα είναι βαθύτατα εκκλησιαστικό και όχι προσωπικό.

8. Να πέση φώς στην αδιαφάνεια της Μονής

Η Ιερά Μονή διατείνεται ότι κάνει έργο φιλανθρωπικό. Ερωτάται: Πώς αυτό το έργο μπορεί να αποδειχθή στην πράξη, όταν η Ιερά Μονή δεν συντάσση απολογισμούς καί, επομένως, υπάρχει πλήρης αδιαφάνεια; Και πώς νοείται το έργο της φιλανθρωπίας, όταν στην Μονή υπάρχουν πολλές παρανομίες, όταν εισπράτ­τωνται παράνομα υψηλά ποσά ΦΠΑ, δηλαδή εισπράττωνται χρήματα από την φορολογία των Ελλήνων πολιτών;

Ως υπεύθυνη εκκλησιαστική Αρχή στην πόλη αυτή, δηλώνουμε κατηγορημα­τικώς ότι η Εκκλησία δεν δέχεται και δεν αναγνωρίζει ως φιλανθρωπία τα προϊόντα παράνομων, αδίκων και αδιαφανών διαχειρίσεων. Γι’ αυτό και απαιτείται από οποιοδήποτε εκκλησιαστικό πρόσωπο που δημοσιοποιεί –έστω και λεκτικώς, χωρίς αριθμούς, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Μονής Μεταμορφώσεως– τις «φιλανθρωπίες» του, να έχη πλήρη διαφάνεια της διαχειρίσεώς του και να ελέγ­χωνται επακριβώς οι πηγές του φιλανθρωπικού «οβολού» του.

Απαιτείται, λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως –καί αυτό είναι πλέον απαίτηση όχι μόνον της Εκκλησίας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, της τοπι­κής κοι­νωνίας, της ελληνικής Πολιτείας και των περιστάσεων που περνά η Πα­τρίδα μας– να δημο­σι­οποιηθούν οι αναλυτικοί, ολοκληρωμένοι, νόμιμοι και εγκεκριμένοι απολο­γισμοί της Ιεράς Μονής και όλων των σωματείων, συλλόγων, εταιρειών και λογής-λογής ταμείων που την δορυφορούν και να ανοίξουν οι λο­γα­ριασμοί τους, για να γνωρίσουμε επί τέλους τις πηγές και τον προορισμό των εσόδων τους, το ύψος των εσόδων τους και συνεπώς και το ποσοστό επί των συνο­λικών εσόδων που δίνονται, ως διατεί­νονται, για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Άν δεν γίνη αυτό, τότε τα περί «φιλανθρωπικού έργου» θα αποδειχθούν άλλο ένα επικοινω­νιακό τέχνασμα και ένα προπέτασμα καπνού, οι δε ευθύνες των μοναχών έναντι της Εκκλησίας, της Κοινωνίας και του Νόμου παραμένουν ακέραιες και αργά ή σύντομα θα ζητηθούν.

Βεβαίως, η Ιερά Μητρόπολη γνωρίζοντας τα θέματα και έχοντας σχετική πείρα δεν διατηρεί ελπίδες για μια εκούσια πράξη διαφάνειας εκ μέρους της Μονής Μεταμορφώσεως, δεδομένου ότι έχει διαταχθή έλεγχος από το Κράτος από το έτος 2005, αφού δεν δέχθηκαν εκκλησιαστικό έλεγχο ούτε από την Μητρόπολη ούτε από την Ιερά Σύνοδο, και ακόμη δεν έχει τελεσφορήσει, με αποκλειστική ευθύνη της Μονής, και ποτέ δεν έχει δημοσιοποιηθή οποιοσδήποτε απολογισμός έργου οποιουδήποτε ταμείου από τα πολλά που δορυφορούν αδιαφανώς την Ιερά Μονή. Αυτό δεν αποτελεί μομφή μόνον έναντι της Μονής, αλλά και έναντι του Κράτους που τόσα χρόνια δεν ανταποκρίνεται στις αρμοδιότητές του.

Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, την απαίτησή μας και την δημόσια καταγγελία μας να δημοσιοποιηθούν οι απολογισμοί της Μονής και των διαφόρων ταμείων που λειτουργούν σε αυτή, και να ανοίξουν οι λογαριασμοί τους και οι λογαριασμοί των Προέδρων και των μελών του Δ.Σ. των Σωματείων αυτών.

9. Η δικομανία της Μοναχών της Μονής

Η δικομανία της Ιεράς Μονής είναι αποδεδειγμένη. Υπέβαλαν μηνύσεις, αγωγές εναντίον της Ιεράς Συνόδου και της Ιεράς Μητροπόλεως πάνω από εκατόν πενήντα (150). Αυτό σημαίνει ότι η Ιερά Σύνοδος και η Ιερά Μητρόπολη εξαναγκάζονται να καταναλώνουν χρόνο και χρηματικά ποσά για να αντικρούουν τις ενέργειες αυτές της Ιεράς Μονής. Είναι φοβερό σε περίοδο που οι άνθρωποι πεινούν και υποφέρουν η Ιερά Μονή να καταβάλη πολλά χρηματικά ποσά σε γνωμοδοτήσεις, σε δικηγόρους, σε δικαστικές δαπάνες για να στηρίζη τις παράμονες και αντικανονικές ενέργειές της, για να αποφύγη τον έλεγχο της νομιμότητος της διαχειρίσεώς της και να διατηρήση ένα αντιεκκλησιαστικό μόρφωμα με Σωματεία, Εταιρείες, Συλλόγους.

Και όταν το Δικαστήριο, όπως έγινε πρόσφατα, απέρριψε αγωγή που υπέβαλε ο Ιγνάτιος Σταυρόπουλος εναντίον του Μητροπολίτου και τον διέταξε να καταβάλη τα δικαστικά έξοδα αξίας τριών χιλιάδων και τριακοσίων (3300) ευρώ, εκείνος αρνήθηκε να τα καταβάλη.

Η Ιερά Μητρόπολη, επειδή δεν είναι δυνατόν επ’ άπειρον να συκοφαντήται και επειδή ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση της αληθείας και για να συγκρατήση την ξέφρενη πορεία της Μονής, εξαναγκάσθηκε από τα πράγματα να υποβάλη ελάχιστες αγωγές, κυρίως για τις συκοφαντικές διαδόσεις των μοναχών, γραπτώς και προφο­ρικώς, ότι θέλει να εισπράξη χρήματα από την Ιερά Μονή, πράγμα που αποτελεί δεινή συκοφαντία και άθλια πράξη αντιπερισπασμού, ενώ και επανειλημμένως έχει δηλώσει προς κάθε κατεύθυνση και έχει διαπιστωθή από τις Συνοδικές Επιτροπές και τις Συνο­δικές Αποφάσεις ότι δεν επιθυμεί να λαμβάνη ούτε ένα ευρώ από την Μονή για οποιονδήποτε λόγο.

10. Εκτροπή από τα κανονικά θέσμια

Είναι λυπηρότατο το φαινόμενο να υπάρχουν μοναχοί, οι οποίοι κατά τους ιε­ρούς Κανόνες θα έπρεπε να εγκαταλείπουν τα εγκόσμια και να ασχολούνται με την προ­σευχή, να εκδαπανώνται σε επιχειρήσεις, σε κοσμικές δραστηριότητες, σε συνε­χή διαμάχη με την Ιερά Μητρόπολη και την Ιερά Σύνοδο, να διασύρουν τους Μη­τρο­πολίτες και την Ιερά Σύνοδο στις δικαστικές αίθουσες, να επιδίδωνται σε αγώ­να κατασυκοφάντησης και ψευδολογιών και παραπλη­ροφόρησης. Ο δ’ Κανόνας της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου σαφώς καταγράφει τα καθήκοντα των Μοναχών: «Όσοι σε κάθε πόλη και χωριό είναι μοναχοί, να υποτάσσωνται στον επίσκοπο και να α­σπά­ζωνται την ησυχία και να προσέχουν μόνο στην νηστεία και στην προσευχή μέ­νοντας καρτερικά στους τόπους που τάχθηκαν ως μοναχοί και να μήν παρε­νο­χλούν εκκλησιαστικές ή κοσμικές υποθέσεις ούτε να περιπλέκωνται σ’ αυτές εγ­κα­ταλείποντας τα μοναστήρια τους, εκτός κι αν κάποτε τους επιτραπή από τον επί­σκοπο της πόλης εξαιτίας ανάγκης» (απόδοση στην νεοελληνική, Πρ. Ακανθόπου­λου).

11. Το «αξιοζήλευτο» της Μονής

Η Ιερά Μονή συνεχώς διατείνεται ότι δήθεν ο Μητροπολίτης φθονεί το έργο το οποίο επιτελεί εκείνη και σε αυτό αποδίδεται η διένεξη. Όμως τα ερωτήματα είναι βαθύτατα: Τί έχει η Ιερά Μονή για να ζηλέψη όποιος διαθέτει στοιχειώδες εκκλησια­στικό φρόνημα; Να ζηλέψη την επί τριάντα χρόνια διένεξή της με τους εκάστοτε Μητροπολίτες; Να ζηλέψη τον επιχειρηματικό τους ζήλο; Να ζηλέψη τις Εταιρείες και τα Σωματεία; Να ζηλέψη την αδιαφορία τους στο πνευματικό επιτίμιο το οποίο τους έχει επιβληθή; Οποιοσδήποτε Χριστιανός θα έκανε το πάν για να λάβη και πάλι την άδεια να κοινωνήση των Αχράντων Μυστηρίων και αυτοί, Μοναχοί και Ιερείς, πέντε χρόνια τώρα δεν μετανοούν για να αρθή το επιτίμιο της ακοινωνησίας! Αυτό δεν είναι μόνον αξιοζή­λευτο, αλλά αντιθέτως είναι φρικτό και αποκρουστικό για τον οποιονδήποτε Χριστιανό. Να ζηλέψη την έλλειψη εκκλησια­στικού φρονήματός της που δεν υπακούει στις πάμπολλες αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου;

Η Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου δεν μπορεί να ζηλεύη αυτό το αντιεκκλησιαστικό έργο. Άλλωστε, το έργο που επιτελεί η Ιερά Μητρόπολη και οι Ενορίες της είναι μεγάλο, τηρουμένων των αναλογιών, πράγμα που διαπιστώνει καθένας που ζή στην Ναύπακτο ή διαβάζει την μηνιαία εφημερίδα της Μητροπόλεως «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» (www.parembasis.gr).

Στην δε άποψη «γιατί ασχολείται ο Μητροπολίτης με το θέμα αυτό» μια σύντομη απάντηση είναι ότι ο Μητροπολίτης αισθάνεται ότι δεν είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο στην Μητρόπολη, αλλά πρέπει να τηρήση τους ιερούς Κανόνες, πρέπει να επαναφέρη στην τάξη τους μοναχούς, να θεραπεύση τα αντικανονικά προβλήματα που υφίστανται και να μεριμνήση για την ενότητα του πληρώματος της Τοπικής Εκκλησίας. Το θέμα είναι σοβαρότατο εκκλησιολογικό, κανονικό και πνευματικό. Πέραν τούτου όμως δεν μπορεί και να καλύψη τις παράνομες ενέργειες της Ιεράς Μονής, δεν μπορεί να ανεχθή την αδιαφανή διακίνηση του εκκλησιαστικού χρήματος.

12. Η άποψη του Αγιορείτου Μοναχού π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη

Ο μακαριστός και γνωστός παγκοσμίως Ναυπάκτιος Μοναχός π. Θεόκλητος Διονυσιάτης σε παλαιότερη επιστολή του (25-3-1998) προς τον τότε Ηγούμενο π. Σπυρίδωνα Λογοθέτη, έγραφε:

«Σε­βα­στέ μου Γέροντα, δεν ε­πι­θυ­μώ να σας κου­ρά­σω. Ελ­πί­ζω στην σύ­νε­σή σας να α­ντι­λη­φθή­τε ό­τι, αι δι­α­τυ­πω­θεί­σαι α­πό­ψεις σας στην εν λό­γω ε­πι­στο­λήν σας, ά­γουν α­να­πο­δρά­στως σε α­ντι­πα­ρα­θέ­σεις με­τά του οι­κε­ί­ου Ε­πι­σκό­που, ψυ­γω­μέ­νης της πο­λυ­τί­μου α­γά­πης, ά­νευ της ο­πο­ί­ας με­τα­βαλ­λό­με­θα σε κύμ­βα­λα α­λα­λά­ζο­ντα, και σκαν­δα­λι­ζο­μέ­νων των Χρι­στι­α­νών. Διό και σας ι­κε­τε­ύ­ω, ως γέ­ρων τα­πει­νός μο­να­χός, ό­πως α­να­θε­ω­ρή­σε­τε την στά­ση της ι­ε­ράς Μο­νής σας έ­να­ντι των ε­κά­στο­τε Ε­πι­σκό­πων του Τόπου, ε­πει­δή εμ­φα­νι­ζό­με­νη ως δι­οι­κη­τι­κή και πνευ­μα­τι­κή Αρ­χή, ε­γκυ­μο­νεί α­προσ­δο­κή­τους πε­ρι­πε­τε­ί­ας, δι­α­συ­ρο­μέ­νου και του σε­μνού τάγ­μα­τος του Μο­να­χι­σμού…

Ά­γι­ε Γέροντα, η Να­ύ­πα­κτος εί­ναι πο­λύ μι­κρή για να κρύ­ψη τις ψυ­χο­φθό­ρες τρι­βές με­τα­ξύ του Μη­τρο­πο­λί­του και των μο­να­χών του μο­να­δι­κού εν αυ­τή μο­να­στη­ρί­ου. Διό και σας ι­κε­τε­ύ­ω να φρο­ντί­σε­τε ώ­στε να αρ­θούν τα αί­τι­α των τρι­βών αυ­τών, που βλά­πτουν ό­λους και αυ­το­ύς α­κό­μη τους κα­λο­ύς υ­πο­τα­κτι­κο­ύς σας. Δόξα τώ Θε­ώ ο νέ­ος Μη­τρο­πο­λί­της της Ε­παρ­χί­ας σας έ­χει δώ­σει πολ­λά τε­κμή­ρι­α της Ορ­θο­δο­ξί­ας του και του α­να­λό­γου ή­θους, ώ­στε να μη δι­και­ο­λο­γεί­ται καμ­μί­α πρό­φα­ση ε­να­ντι­ό­τη­τος».

Και σε άλλες ανοικτές επιστολές προς τους συμπατριώτες του Ναυπακτίους (2003) μεταξύ των άλλων τόνιζε:

«Ε­άν κά­να­με έ­ναν α­πο­λο­γι­σμόν της ό­σης ζη­μί­ας έ­χει προ­κα­λέ­σει το ί­δρυ­μα του π. Σπυ­ρί­δω­νος -ό­χι του Θε­ού- θα κα­τα­λή­γα­με στην ευ­χήν ό­τι θα ή­ταν προ­τι­μώ­τε­ρο να μήν υ­πήρ­χεν.­..

.­..Άν δεν πα­ρε­συ­ρό­μουν α­πό τον ά­λο­γον εν­θου­σια­σμόν μου και τον ε­ρω­τού­σα, μα­θαί­νο­ντας ό­τι πέ­ραν των θε­ο­λο­γι­κών σπου­δών του και την θε­ω­ρη­τι­κήν συ­γκρό­τη­σή του ως ι­ε­ρω­μέ­νου ι­ε­ρο­κή­ρυ­κος, ου­δε­μί­αν α­γω­γήν μο­να­χι­κήν υ­πέ­στη, α­σφα­λώς ού­τε θα τον ε­νί­σχυ­α η­θι­κο­ϋ­λι­κώς, ού­τε θα τον ε­νε­θάρ­ρυ­να να κτί­ση Μο­να­στή­ριον και ν’ α­να­λά­βη την ευ­θύ­νην η­γου­με­νί­ας, διό­τι α­φεύ­κτως θα τον ε­νέ­παι­ζαν οι δαί­μο­νες και α­ντί κα­λού, θα α­πέ­βαι­νεν αι­τί­α να βλα­σφη­μή­ται ο Θε­ός, ό­πως συμ­βαί­νει τώ­ρα, αλ­λά και σε ό­λες τις ε­πο­χές, που οι­η­μα­τί­ες τι­νές ε­πε­χεί­ρη­σαν να ε­ξέλ­θουν σε πό­λε­μον κα­τά του δια­βό­λου, α­πει­ρο­πό­λε­μοι ό­ντες, ως η­γού­με­νοι.­..

Αυ­τά βέ­βαια εί­ναι α­ντι­πα­ρα­δο­σια­κά και μάλ­λον δαι­μο­νι­κά και ο­δη­γούν κα­τ’ ευ­θεί­αν σε α­πεί­θειαν και σύ­γκρου­ση με τους κα­τά και­ρούς Ε­πι­σκό­πους, ο­πό­τε η ζωή των Μο­να­χών, α­ντί να εί­ναι τα­πει­νή και ει­ρη­νι­κή α­πο­βαί­νει αι­τί­α συ­νε­χούς τα­ρα­χής και ε­ντά­σε­ως και ο­δη­γεί σε σχί­σμα­τα με­τα­ξύ του χρι­στια­νι­κού λα­ού».

Η Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, ειδικά ο Μητροπολίτης, αισθάνεται βαθυτάτη λύπη, γιατί και πάλι εξαναγκάσθηκε να αναφέρη διεξοδικά τα ανωτέρω για ενημέρωση του πληρώματος και επειδή οι αμόναχοι μοναχοί της Μονής Μεταμορ­φώσεως εξακολουθούν να συκοφαντούν την Εκκλησία και να παραπλη­ροφορούν τον λαό. Η Ιερά Μητρόπολη δέχεται, αγαπά και προστατεύει τον γνήσιο ορθόδοξο μοναχισμό και όχι μοναχούς που διακρίνονται από το πνεύμα των δυτικών μοναχικών ταγμάτων ως προς τον τρόπο δράσης, αν και αυτά τα τάγματα διακρίνωνται για την υπακοή τους στους επικεφαλής της δικής τους «Εκκλησίας».

Τελικά, οι αμόναχοι αυτοί μοναχοί εγκαταλείπονται στο έλεος και την δικαιοσύνη του Θεού.

Εκ της Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως