Η φωτογραφία του πατέρα αγκαλιά με το παιδί του έξω από το Προεδρικό Μέγαρο είναι μια εικόνα που τον είχε συγκινήσει και ενώ του ήταν μακρινή, ήταν τόσο γνώριμη.
Διαβάστε τι έγραψε ο ίδιος:
«Τις τελευταίες 3 εβδομάδες κάτι έχει αλλάξει μέσα μου. Με την κρίση που περνάμε στην Ελλάδα τα τελευταία 4 χρόνια και που παρά τις τεράστιες δυσκολίες πρέπει να ομολογήσω ότι η αγάπη του κόσμου δεν με άφησε ποτέ να την βιώσω σε άσχημο βαθμό, απλά να συμπάσχω, να πονάω και να «μαυρίζω» από την θλίψη που έχουνε λόγω των δυσκολιών πολύ κοντινοί μου άνθρωποι αλλά και άγνωστοι, προσπαθώντας πάντα αθόρυβα και στο μέτρο των δυνατοτήτων μου να βοηθάω, η Κύπρος ήταν πάντα στο μυαλό μου η παιδική μου Χαρά.
Σαν να ήταν πολύ μακρινά αυτά τα τραγικά που πέρασε ο Κυπριακός λαός και ποτέ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, σαν να ήτανε μια προσπάθεια της γενιάς που μεγαλώνει παιδιά να μην περάσει στην ψυχολογία των νέων Κυπρίων τον πόνο του ξεριζωμού, της διχοτόμησης και της προδοσίας. Και ξαφνικά αυτό το μέρος που με το προσγειωνόμουνα με το αεροπλάνο ένιωθα ότι υπάρχει ακόμα ακμάζον Ελληνισμός, χαρά, προοπτική, λιγότερο άγχος για την επιβίωση, έγινε μια φωτογραφία.
Μια φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου με ένα Κύπριο πατέρα να κρατάει το παιδί του στην αγκαλιά έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, διαμαρτυρόμενος για την καινούργια κατάσταση, που χάλασε το μικρό μας παράδεισο και με ένα βλέμμα αγωνίας που μου θύμισε εκατομμύρια βλέμματα που συναντάμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες προσευχήθηκα με όλη την δύναμη της ψυχής μου, να μην περάσει και άλλη τραγωδία αυτός ο πολύπαθος λαός που στις φλέβες μας κυλάει το ίδιο αίμα.
Η καινούργια σελίδα για την Κύπρο γύρισε και μαζί της ανοίγει ένα καινούργιο βιβλίο. Σ’ αυτό το βιβλίο θα γραφτούνε σελίδες που θα μιλάνε για καταστραμμένους οικονομικά, για απολυμένους, για ανθρώπους σε απόγνωση, για μια χώρα στο μάτι του κυκλώνα, για μια Κύπρο σε κρίση. Για ένα ακόμα αγώνα του Κυπριακού λαού να σταθεί στα πόδια του και να τα καταφέρει. ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ.
Σ’ αυτό τον αγώνα καλλιτέχνες που αγαπάμε την Κύπρο, που η Κύπρος μας αγάπησε, είμαστε δίπλα της. Η αρχή είναι την 1 Απρίλη με το CYPRUS AID όπου οι αξιόλογοι καλλιτέχνες που θα παρευρεθούν, θα δώσουν πρωτίστως αυτό το μήνυμα και αμέσως μετά θα μας δώσουν την σκυτάλη να κάνουμε και εμείς το δικό μας αγώνα για την Κύπρο.
Δεν είναι η στιγμή για μεγαλοστομίες, ούτε για ανακοινώσεις, ούτε για αγιοποίηση του αυτονόητου. Απλά υπενθύμιση του χρέους μας. Σ’ αυτό το χρέος, οι συνεργάτες μου και εγώ θα φανούμε αντάξιοι. Συνεχίζω να προσεύχομαι για όλους εσάς Κύπριοι φίλοι μου, αλλά περνάμε και σε πράξεις. Γιατί τώρα η Κύπρος χρειάζεται πράξεις.
Γιώργος Τσαλίκης»
