Η δήλωση και του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, στη διάρκεια κοινοβουλευτικού ελέγχου, για την «τουρκικότητα» των Ιμίων, νομίζουμε ότι θα πρέπει να οδηγεί σε «δεύτερες σκέψεις», όσους εκτιμούν ότι η επιθετική ρητορική του προέδρου Ερντογάν, αφορά αποκλειστικά, τις βλέψεις της γειτονικής χώρας, στο Μεσανατολικό πεδίο, με επίκεντρο την Μοσούλη.
Δεν αμφιβάλουμε ότι οι εξελίξεις σε Ιράκ και Συρία, αποτελούν -λόγω και του Κουρδικού- το κύριο πεδίο ενδιαφέροντος της πολιτικής ηγεσίας, στην Τουρκία. Όμως, να υπενθυμίσουμε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος, έκανε λόγο για μια εδαφική έκταση της Τουρκίας, περί τα δύο εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, που έχει συρρικνωθεί σε λιγότερο από 800.000, μια διατύπωση που, προφανώς δεν παραπέμπει, μόνο, στην Μοσούλη. Όπως, φυσικά και η αναφορά στη Συνθήκη των Σεβρών που, αν δεν κάνουμε λάθος, είχε ως κύριο αντικείμενο την Θράκη. Ακούμε με προσοχή το επιχείρημα ότι, πίσω απ’ όλα αυτά, βρίσκεται εσωτερική πολιτική αντιδικία, όμως τα γεγονότα είναι «πεισματάρικα»: Ο κ. Ερντογάν, έκανε λόγο για «δύο δημοκρατίες», άρα δύο κρατικές οντότητες στην Κύπρο, μην αφήνοντας καμιά αμφιβολία για το ποιος κρύβεται πίσω από την αδιαλλαξία του κ. Ακιντζί, άρα και ευθύνεται για το «ναυάγιο» του Μον Πελερέν, κυρίως δε, ποιου είδους λύση προωθεί η Αγκυρα. Την ίδια στιγμή, ο αρχηγός της, κεμαλικής, αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, κάνει λόγο για «18 νησιά» που… άρπαξε η Ελλάδα από την Τουρκία και ο νοών νοείτω. Για να έρθει «καπάκι» ο υπουργός Εξωτερικών Μεβσούτ Τσαβούσογλου, που έθεσε ζήτημα «διεκδίκησης» των Ιμίων, γυρνώντας το χρόνο στον Ιανουάριο του 1996 και προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, από τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών». Το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι πως ο Τούρκος υπουργός, απάντησε σε ερώτηση βουλευτών της κεμαλικής αντιπολίτευσης, που είχε κατατεθεί καιρό πριν. Προφανώς δεν είναι τυχαία η επιλογή της συγκυρίας, για την απάντηση, θυμίζοντας το «ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει». Επομένως, ακόμη κι αν δεχθούμε την εκδοχή της εσωτερικής πολιτικής αντιδικίας, που οδηγεί σε μια πλειοδοσία επιθετικής ρητορικής, στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, προκύπτει από τα γεγονότα, ταύτιση απόψεων ως προς την, αναβαθμισμένη, διεκδικητική-αναθεωρητική στρατηγική, έναντι της χώρας και όχι μόνο. Προφανώς αυτό αντελήφθη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που, με τον τρόπο του, υπογράμμισε την ανάγκη απαντήσεων, από την Αθήνα.
Πηγή:
