Ο θάνατος χωρίς αμφιβολία έχει μια μοναδική ικανότητα να κάνει και τον πιο σκληρό άνθρωπο να λυγίζει.
Ίσως επειδή και μόνο η σκέψη πως κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα, θα βρεθεί στην θέση αυτή, τον βάζει μπροστά σε μια πραγματικότητα που όσο δυνατός κι αν είναι, ξέρει πως δεν θα μπορέσει να την αλλάξει. Και ίσως να είναι ο πιο σοφός στίχος ελληνικού τραγουδιού που λέει πως «όλοι στο θάνατο είμαστε ίσοι» επαναλαμβάνοντας το του υμνογράφου της εξοδίου ακολουθίας: «άρα τις εστί βασιλεύς, ή στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης, ή δίκαιος ή αμαρτωλός».
