Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, 28 Οκτωβρίου 1940

ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ του Τρύφωνος Χατζηνικολάου

Πρίν ογδόντα δύο χρόνια τήν 28η Οκτωβρίου 1940, ημέρα Δευτέρα, τά ιταλικά στρατεύματα εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος. Οι καμπάνες στίς πόλεις καί στά χωριά κτυπούν περίεργα καί από στόμα σέ στόμα διαδίδεται από άκρου σέ άκρο όλης τής Ελλάδας πώς στά βουνά τής Ηπείρου άρχισε Ελληνοϊταλικός πόλεμος.

Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, 28 Οκτωβρίου 1940Στό δικό μου χωριό, τήν Περίστα Ναυπακτίας, έφτασε τό τηλεγράφημα τού Γενικού Επιτελείου Στρατού: «Γενική επιστράτευση τών κλάσεων 1930-1940». Μανάδες καί γυναίκες παντρεμένων παλληκαριών τρέχουν αλαφιασμένες στίς εκκλησιές καί ανάβουν λαμπάδες, καντήλια καί κεριά καί προσεύχονται μπροστά στήν Παναγιά καί στόν Άγιο Αθανάσιο, πολιούχο τής Περίστας, γιά νά φυλάξουν τά παλληκάρια από τά εχθρικά βόλια τών Ιταλών.

Στόν απέραντο ορίζοντα τής Περίστας φάνηκαν τά πρώτα 12 εχθρικά πολεμικά αεροπλάνα. Πήγαν στήν Μεγαλούπολη, τήν πολυτραγουδισμένη Πάτρα, πρωτεύουσα τής Δυτικής Πελοποννήσου. Ο καταστροφικός βομβαρδισμός ισοπέδωσε αρκετά κτίρια καί σκότωσε πολλούς ανθρώπους. Γιά δέκα μέρες επικρατούσε βουβαμάρα. Τό πολεμικό ανακοινωθέν μάς έλεγε διαρκώς: «Αμυνόμεθα τού πατρίου εδάφους».

Εμείς, τά δεκάχρονα αγόρια καί κορίτσια, βοσκούσαμε τίς γίδες στίς βουνοπλαγιές τής Περίστας, μιά καί ο δάσκαλός μας, ο Μιχάλης Αναγνωστός, βρέθηκε στήν πρώτη γραμμή τού Μετώπου μέ τό θρυλικό Σύνταγμα τών Ευζώνων Μεσολογγίου. Καί ξαφνικά ένα ηλιόλουστο απόγευμα, στό πρώτο δεκαήμερο τού Νοεμβρίου 1940, οι καμπάνες τής Περίστας καί τών γύρω χωριών άρχισαν νά χτυπούν χαρμόσυνα καί διαλαλούσαν τά ευχάριστα νέα: Ο Ελληνικός Στρατός πέρασε στήν αντεπίθεση καί έδιωξε τά ιταλικά στρατεύματα πέρα από τήν Κορυτσά, πέρα από τό Αργυρόκαστρο καί πέρα από τούς Αγίους Σαράντα καί τήν Χειμάρα.

Εμείς τά δεκάχρονα τσοπανόπουλα αρχίσαμε νά τραγουδάμε τά αθάνατα τραγούδια τής απελευθερωτικής Επαναστάσεως τών Ελλήνων τού ’21. Στιγμές χαράς, στιγμές εθνικής υπερηφάνειας, στιγμές αξέχαστες καί άς πέρασαν τόσα χρόνια!

Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, 28 Οκτωβρίου 1940Σήμερα, ζήτημα νά υπάρχουν στήν ζωή μερικοί πολεμιστές τού έπους τού ’40. Όλοι τους έχουν φύγει γιά τόν αιώνιο Παράδεισο, μέ τήν ψυχή τους αναπαυμένη, πώς έπραξαν τό καθήκον τους γιά τήν πατρίδα μας. Κάθε χρόνο τήν 28η Οκτωβρίου τούς ενθυμούμεθα καί τούς ευγνωμονούμε γιά τόν ηρωϊσμό τους καί γιά τήν παλληκαριά τους.

Στήν Λευκή Βίβλο τού Γενικού Επιτελείου Στρατού, (τήν οποία δώρησε ο διακεκριμένος στρατηγός Ευσέβιος Χούσος από τήν Βόνιτσα Αιτωλοακαρνανίας καί τήν οποία σήμερα φιλοξενούμε στήν μεγάλη προσωπική μας Βιβλιοθήκη στό χωριό μου Περίστα) μετρούμε καί διαπιστώνουμε δώδεκα χιλιάδες φονευθέντες στρατιώτες στόν Ελληνοϊταλικό πόλεμο καί πάνω από χίλιους αξιωματικούς. Ανάμεσα σέ αυτούς είναι καί τά δυό αδέρφια Αλέξης καί Κώστας Γ. Χατζηνικολάου, πού ήταν καί πρώτα εξαδέλφια μου.

Ο Αλέξης ήταν νιόπαντρος καί στά ρουμάνια τής Περίστας ακούγαμε τό ατέλειωτο μοιρολόγι τής Μάνας καί τής Νύφης γιά τόν χαμό τού Αλέξη καί τού Κώστα. Εμείς τά τσοπανόπουλα, αγόρια καί κορίτσια, τραγουδούσαμε τά λυπητερά τραγούδια τού Στρατηγού Μακρυγιάννη, πού τά δημιουργούσε ύστερα από τίς αιματηρές μάχες τής Επανάστασης καί μέ αυτά μοιρολογούσε καί ξεπροβοδούσε τά σκοτωμένα παλληκάρια του:

“Βγήκε ο ήλιος σκοτεινός καί τό φεγγάρι μαύρο,

καί ο λαμπερός Αυγερινός δέν πάει νά βασιλέψει”.



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...