Έχει λεχθεί για τις στατιστικές, πως είναι το ασφαλέστερο μέσον, για να πεις ψέματα, με πολλούς τρόπους. Για την επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου, είναι δύσκολο να ειπωθεί κάτι ανάλογο, αλλά είναι σίγουρο, πως η ερμηνευτική ευρυχωρία που παρέχει, σε συνδυασμό με την αλαζονεία της επιστημονικής αυθεντίας, επιτρέπει τη χρήση των Συνταγματικών κανόνων, για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων.
Άλλωστε, ένα από τα σπάνια σημεία συμφωνίας, όλων, ανεξαιρέτως, των Συνταγματολόγων, είναι πως υπάρχει στενή συνάφεια, σχεδόν επικάλυψη, ανάμεσα στο Συνταγματικό Δίκαιο, αφού το ίδιο το Σύνταγμα είναι ένα κείμενο, με άμεση αναφορά στην πολιτική διαδικασία. Υπό το ανωτέρω πρίσμα, νομίζουμε ότι πρέπει να δούμε, την εν αιθρία διαμάχη, για το ενδεχόμενο διεξαγωγής ενός νέου δημοψηφίσματος, αλλά και της απόπειρας εμπλοκής του Προέδρου της Δημοκρατίας, σ` ένα επίδικο πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Για να μην κρυβόμαστε δε πίσω από το δάχτυλο μας, επαναφέρεται, με θεσμικό επίχρισμα, το θεώρημα που είχε διατυπώσει γνωστός αρθογράφος και πρώην τηλεπαρουσιαστής, ότι ο Πρόεδρος (της Δημοκρατίας), μαζί με την κυβέρνηση, αλλά και το λεγόμενο «καραμανλικό» τμήμα της ΝΔ, συνιστούν ένα ενιαίο μπλοκ, στο πλαίσιο μιας ιδιότυπης διαπλοκής . Γινόταν, μάλιστα, για ενεργό ρόλο του πρώην αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Πολιτικά σενάρια, σαν αυτά που καθημερινά γράφονται και λέγονται, θα πείτε. Όταν, όμως, εμπλέκεται το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όχι ως προσώπου, αλλά ως φορέα του ύψιστου πολιτειακού αξιώματος, τότε στην πολιτική αντιδικία, προστίθεται το, πολύ ανησυχητικό στοιχείο, μιας πολιτειακής κρίσης. Διότι εκεί οδηγεί, εκ των πραγμάτων, η προκαταβολική προτροπή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εν ονόματι, μάλιστα, ενός υποθετικού σεναρίου. Στην ευθεία σύγκρουση του Ανώτατου Αρχοντα, όχι μόνο με την κυβέρνηση, αλλά και με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αφού απαιτείται η έγκριση της τελευταίας, για την προκήρυξη δημοψηφίσματος, σύμφωνα με το άρθρο 44 του Συντάγματος. Τίθενται, επομένως, με τη νηφαλιότητα που απαιτεί η σοβαρότητα του θέματος, ορισμένα καίρια ερωτήματα, με διαχρονική ισχύ: Θα μπορούσε, άραγε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να διακινδυνεύσει μια μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση, εάν δεν υπάρχει κραυγαλέα παραβίαση του Συντάγματος, πιστοποιούμενη από την ολότητα ή συντριπτική πλειονότητα του νομικού κόσμου; Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, με διακινδύνευση, μάλιστα, της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη, πιστεύει κανείς, ότι θα συναινούσε ο σημερινός Πρόεδρος;
Πηγή:
