Του Γρηγόρη Βαρελά*
Από το 2003 τονίζω στον Τύπο ότι η Ελλάδα αυτοκαταστρέφεται. Ενταχθήκαμε στην Ε.Ο.Κ., χωρίς να διαθέτουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις και στην Ευρωζώνη με ψεύτικα στοιχεία.
Παρά τα τεράστια δάνεια που μας χορηγήθηκαν, δεν αναπτύξαμε βιομηχανική και γεωργική παραγωγή, ούτε ικανοποιητικό επίπεδο Τουρισμού. Τα φθηνά δανεικά κεφάλαια τα διαθέσαμε κυρίως για πολλές κατοικίες, κατανάλωση κ.λπ.
Ακόμη και μετά το κούρεμα των 106 δισ. ευρώ, ο κάθε Έλληνας (νεογέννητα, ηλικιωμένοι, ανάπηροι, άνεργοι) είναι χρεωμένος 25.000 ευρώ!
Με το κούρεμα έχασαν το 70-75% των κεφαλαίων τους Τράπεζες, ασφαλιστικά Ταμεία και ιδιώτες σε 47 χώρες. Ό,τι χειρότερο, προπάντων για επενδύσεις και τουρισμό στη χώρα.
Η Ελλάδα έγινε παράδειγμα προς αποφυγή, με 30 πρωτοσέλιδα την ημέρα σε εφημερίδες και περιοδικά επί 16 μήνες.
Οι διεθνείς χρηματαγορές έχουν κλείσει οριστικά για μας, τα επόμενα δέκα χρόνια.
Την τριετία 2009-2011 δημιουργήσαμε άνοιγμα – χρέος 78 δισ. ευρώ. Δηλαδή, 27 δισ. ευρώ τοκοχρεολύσια παλαιών δανείων και νεο-πρωτογενές έλλειμμα 51 δισ. ευρώ, που καλύφθηκαν με νέα δάνεια!
Οι εταίροι μας στην Ε.Ε. μάς φορτώθηκαν και θέλουν να μας σώσουν, για λόγους προστασίας του ευρώ. Αυτοί υποκαθιστούν σήμερα κατά μέγα μέρος τις χρηματαγορές, με χαμηλότοκα δάνεια μακράς διάρκειας. Αλλά λογοδοτούν στους ψηφοφόρους τους!! Γι’ αυτό και συνεξετάζουν πόσο τους στοιχίζει η Ελλάδα, εντός ή εκτός Ο.Ν.Ε. και Ε.Ε.
Μέχρι να ενταχθούμε στην Ο.Ν.Ε., μας είχε χορηγηθεί δωρεάν βοήθεια 48 δισ. ευρώ από την Ε.Ο.Κ. (περ. 22 δισ. από Γερμανία).
Επίσης, τα 12 χρόνια που είμαστε στην Ο.Ν.Ε., πήραμε 390 δισ. ευρώ. Δηλαδή, 150 δισ. επιχορηγήσεις, 110 δισ. το πρώτο Μνημόνιο με 4,4% και 130 δισ. το δεύτερο Μνημόνιο με 2-4,3% μέχρι το 2042. Πρόκειται για την μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια (κατά κεφαλή) σε χώρα του Ο.Η.Ε.
Επομένως, αποδεικνύονται εντελώς αβάσιμα τα περί τοκογλυφίας των εταίρων μας στην Ε.Ε. Αντίθετα, η Ελλάδα πρόσφερε λίγο ψηλότερα επιτόκια, αλλά δεν πληρώνει τα ομόλογά της!
Με την Παγκοσμιοποίηση, που αποτελεί μονόδρομο, οι αναπτυγμένες χώρες προσφέρουν ακριβά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας (πουλάνε μυαλό) και οι αναπτυσσόμενες, φθηνά προϊόντα, λόγω φθηνών εργατικών.
Η Ελλάδα εισάγει 75-85% των προϊόντων που χρειάζεται. Έτσι, όμως, δίνουμε δουλειά στις χώρες που τα παράγουν. Εισάγουμε ακόμη και σκόρδα και λεμόνια. Με όσες μειώσεις μισθών, είναι εντελώς αδύνατο να ανταγωνισθούμε την Κίνα (7 ευρώ το τζιν)!
Χωρίς παραγωγή, ακόμη κι’ αν διαγραφόταν όλο το χρέος, πάλι χρειάζονται νέα δάνεια για να καλυφθούν τα πρωτογενή ελλείμματά μας. Ποιος θα μας τα χορηγήσει;
Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις. Χρειάζεται πολυεθνικές, με τεχνογνωσία και κεφάλαια. Αλλά, με τέτοια διαφθορά, ποιος έρχεται στην Ελλάδα για επένδυση;
Εμείς μπορούμε μόνο να αναπτύξουμε κυρίως Τουρισμό (με καθολική προσπάθεια), Ναυτιλία (χωρίς καταλήψεις στα λιμάνια) και Γεωργία (σε ορισμένους τομείς).
Η Ελλάδα, εκτός Ευρωζώνης, δεν έχει μέλλον. Τυχόν δε νέα χρεοκοπία, δεν συγκρίνεται με τις προηγούμενες. Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες με την τελευταία πτώχευση το 1893 επί Χ. Τρικούπη. Τότε ο κόσμος ζούσε σε κλειστή οικιακή οικονομία, με κήπους – χωράφια – ζωντανά. Αν επανέλθουμε στη δραχμή, το ευρώ θα γίνει πανάκριβο και δυσεύρετο. Προβλέπεται, βάσιμα, μεγάλη φτώχεια, δυστυχία και χάος.
Μπορεί να κόβουμε δραχμές, αλλά δεν ελέγχονται ο πληθωρισμός και η μαύρη αγορά. Το κυριότερο, αποκλείεται η κοπή ευρώ ή δολαρίων για εισαγωγές πετρελαίου, φαρμάκων, τροφίμων κ.λπ.
Χρειάζεται υπακοή στους νόμους και συνεργασία. Είναι θλιβερό, ελάχιστες μειοψηφίες συντεχνιών – συνδικαλιστών – κομμάτων να κατευθύνουν την χώρα προς πτώχευση. Χρειάζονται ριζικές μεταρρυθμίσεις, περιορισμός του κρατισμού, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και ορθολογική οργάνωση του Κράτους.
Είναι απολύτως λανθασμένη η άποψη ότι δεν χρειάζονται μέτρα και ότι δήθεν όλα τα επιβάλλει η τρόικα. Είναι ανάγκη να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, οικονομικά και άλλα, για να μην καταρρεύσει και για να αναπτυχθεί η οικονομία μας.
Δεν φταίει το πολιτικό μας σύστημα, ως σύστημα, ούτε ο δικομματισμός. Φταίνε οι ηγεσίες τους, σαρξ εκ της σαρκός μας. Φταίμε και μεις, που τους ψηφίζουμε όπως μας βολεύει. Το χειρότερο, έχει επικρατήσει, ότι για όλα φταίνε οι άλλοι!
Η κρίση είναι κυρίως οικονομική, ταυτόχρονα δε κοινωνική, πολιτική και εθνική. Προπάντων όμως, λόγω νοοτροπίας, η χώρα πάσχει από τρομερές παθογένειες: Κρατισμός, συνδικαλισμός, κεκτημένα δικαιώματα, κλειστά επαγγέλματα, κτηματολόγιο – καταπατήσεις, φοροδιαφυγή, ανομία, διαφθορά, αντικοινωνική συμπεριφορά.
Χρειάζεται ριζική αλλαγή νοοτροπίας! Δεν κτίζονται πολυκατοικίες και μέγαρα σε θεμέλια από πέτρες και πλίνθους.
Ας μην ξεχνάμε ότι το καλύτερο σύστημα είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία (που εγγυάται τα ανθρώπινα δικαιώματα) και η οικονομία της ανοικτής αγοράς (που παράγει πλούτο). Όλα τα άλλα συστήματα, έχουν αποτύχει παταγωδώς, στην πράξη.
Λυπούμαι, αλλά αν η Ελλάδα και η Ναυπακτία ήταν στα χέρια ενός γερμανόφωνου λαού, θα είχε λυθεί το οικονομικό της πρόβλημα με τον Τουρισμό και μόνο.
Η Ελλάδα, λόγω νοοτροπίας, κατέληξε «ειδική περίπτωση», όπως γράφει ο διεθνής Τύπος. Με την έννοια, ασφαλώς, ότι δεν υπάγεται σε κοινούς κανόνες, δεν σέβεται νόμους και συμφωνίες, δεν ερμηνεύεται με τη λογική, δεν συμμαζεύεται με τίποτε.
Αλίμονό μας εάν, έστω με νέες εκλογές, δεν αναδείξουμε Κυβέρνηση ικανή να συνεργασθεί με τους εταίρους μας στην Ε. Ε. Μας περιμένει η δραχμή, δηλαδή χάος και δυστυχία!
Υ.Γ. Δεν είμαι πολιτικός, ούτε έχω πατήσει σε πολιτικό γραφείο. Οι ανωτέρω απόψεις μου για την οικονομική κρίση βασίζονται στην πλούσια θεωρητική κατάρτιση και την μακροχρόνια πείρα μου, αφού από το 1955 ασχολούμαι, συστηματικά, με τη μελέτη θεμάτων οικονομίας και οικονομικής ανάπτυξης.
Έχω διαθέσει περίπου 11 χρόνια για σπουδές και μετεκπαιδεύσεις στην Ελλάδα, με τρία πτυχία και, με υποτροφίες, στις ΗΠΑ, Αυστρία και Γερμανία. Έχω μετάσχει σε πολλά Σεμινάρια βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης ανωτάτου επιπέδου, στο εξωτερικό, συνολικής διάρκειας 12 μηνών. Έχω παρακολουθήσει τις εργασίες 9 Τραπεζών Ανάπτυξης, σε 4 χώρες, επί 11 μήνες.
Από το 1960 μέχρι το 1987, που παραιτήθηκα από την Εθνική Τράπεζα, έχω οργανώσει και διευθύνει 12 επιτελικές μονάδες μελετών και ανάπτυξης, όλων των βαθμίδων, με Γραφεία Προώθησης Επενδύσεων στο Παρίσι και στην Φρανκφούρτη. Έχω εκπροσωπήσει την Ε.Τ.Ε. και την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών σε αποστολές στο εξωτερικό και μου έχει ανατεθεί η μελέτη και εφαρμογή της καταναλωτικής πίστης και των πιστωτικών καρτών στην Ελλάδα.
