Αλλά εσείς, παρ’ ότι το θέλετε, δεν αντέχετε μακριά τους. Δεν φταίτε εσείς, η ζάχαρη φταίει, που λειτουργεί ως «ναρκωτικό».
Δεν πρόκειται για δικαιολογία, αλλά για την πραγματικότητα που διαπίστωσαν σε έρευνά τους η Αυστραλή διατροφολόγος δρ. Ζακλίν Αλγουίλ και οι συνεργάτες της. Όπως σημειώνει, ιδίως η επεξεργασμένη ζάχαρη, αυτή δηλαδή που όλοι μας καταναλώνουμε, μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση, μεγαλύτερη ακόμη κι από εκείνη στην ηρωίνη. Επίσης -κι αυτό είναι σοβαρό- η ζάχαρη μας καθιστά ευάλωτους σε χρόνια νοσήματα, λόγω της συσσώρευσης λίπους στο σώμα μας. Αυτό πρακτικά σημαίνει διαβήτη, πρόωρη γήρανση και παχυσαρκία. Η ζάχαρη, σύμφωνα με την Αυστραλή διατροφολόγο, μπορεί επίσης να έχει επιβλαβή επίδραση στο ορμονικό σύστημα και την εύρυθμη λειτουργία του.
Η λευκή ζάχαρη που καταναλώνουμε καθημερινά είναι πολύ περισσότερη σε ποσότητα απ’ ό,τι συστήνουν οι γιατροί. Και δεν φταίει ο καφές, το τσάι ή το γάλα για τη μία, δύο ή και τρεις κουταλιές ζάχαρη που περιέχει. Το πρόβλημα εντοπίζεται στα υπόλοιπα τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη. Δεν είναι μόνο τα γλυκά, που ξέρουμε ότι την περιέχουν. Είναι και πολλές άλλες τροφές, που δεν φανταζόμαστε ότι έχουν ζάχαρη. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι το ψωμί για χάμπουργκερ.
Η εξάρτηση από τη ζάχαρη γεννά άμεση επιθυμία να φάμε ή να πιούμε κάτι γλυκό, ώστε να «ηρεμήσουμε». Σε περίπτωση που η επιθυμία δεν ικανοποιηθεί, προκύπτει πρόβλημα στέρησης που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από το στερητικό σύνδρομο των τοξικομανών. Στη φάση αυτή είναι δύσκολο να αντισταθούμε στον πειρασμό της ζάχαρης, που γίνεται κάτι σαν εθισμός.
Η δρ. Αλγουίλ συστήνει να προσέχουμε, ώστε να αποφύγουμε τον εθισμό. Σε ό,τι αφορά το είδος της ζάχαρης που συστήνει, φυσικά με μέτρο, είναι η καστανή ή όπως την ξέρουν οι περισσότεροι, μαύρη ζάχαρη. Υπάρχουν, τέλος, υποκατάστατα, με πλέον αθώο, όπως λένε οι ειδικοί, τη στέβια.
