Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Είμαι πολιτικός επιστήμονας – αναλυτής, δημοσιογράφος, πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης με κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης (Σχολή Κοινωνικών ,Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών).Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ναύπακτο Αιτωλοακαρνανίας. Έχω εκπονήσει πολλαπλές έρευνες με κύρια θεματολογία το Ελληνικό Πολιτικό Σύστημα,την Τοπική Αυτοδιοίκηση ,Οικονομική Ανάλυση –Κοινωνική Ασφάλιση και τις Διεθνείς Σχέσεις στην Νοτιοανατολική Ευρώπη. Έχω παρακολουθήσει ειδικά προγράμματα Σεμιναριακών Σπουδών που επικεντρώνονται σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, στρατηγικής πολιτικής και δημοσίου δικαίου. Έχω συμμετάσχει σε προγράμματα έρευνας ως δόκιμος ερευνητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων σε ζητήματα διαχείρισης κρίσεων. Το 2015 συμμετείχα στην διαχείριση προσφυγικών ροών στο νησί Σάμος με πρωτοβουλία του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Σήμερα είμαι φοιτήτρια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Δημοσιογραφία και Νέα Μέσα του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακή διατριβή που επικεντρώνεται στην Επικοινωνία και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στους άξονες Κοινωνικής Πολιτικής σε επίπεδο αυτοδιοίκησης με ανάλυση -σύγκριση του δήμου Ναυπακτίας και δήμου Τρικκαίων . Επίσης ασχολούμαι στενά με τον τομέα Πολιτικής Φιλοσοφίας και ιδιαίτερα εκείνης των Μοντεσκιέ και Τζον Στιούαρτ Μιλ. Γνωρίζω άριστα την Αγγλικά και Γαλλική γλώσσα. Τα τελευταία χρόνια ζω μόνη στην Αθήνα και εργάζομαι ως υπάλληλος ιδιωτικού τομέα .Τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτω τον αφιερώνω στα αγαπημένα μου πρόσωπα ,στους φίλους μου και στις φίλες μου, τους οποίους αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή που τους έχω στη ζωή μου, μου δίνουν δύναμη και αισιοδοξία και θα έλεγα πως στην Αθήνα είναι η δεύτερη οικογένεια μου ,καθώς οι γονείς μου, τους οποίους επισκέπτομαι συχνά μένουν στην Ναύπακτο. Μαζί λοιπόν με την παρέα μου απολαμβάνω ευχάριστες συζητήσεις σε καφέ, βόλτες και παρακολουθώ αρκετά συχνά ταινίες στον κινηματογράφο ή κάποια παράσταση στο θέατρο. Επίσης, ασχολούμαι εντατικά με την γυμναστική γιατί εκτός από τα οφέλη της στην υγεία ,με χαλαρώνει από τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας στην πρωτεύουσα.
Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί;
Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ;
Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;
Η απάντηση μου σε αυτή την ερώτηση δεν θέλει σκέψη, είναι ΜΈΝΩ ΕΛΛΑΔΑ και είναι κάτι που το υποστηρίζω με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Κατανοώ απόλυτα την απογοήτευση και την ανησυχία των Ελλήνων και την επιθυμία τους να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε χώρες του εξωτερικού. Είναι φανερή άλλωστε η δυσαρέσκεια της νέας γενιάς των Ελλήνων για το χαμηλό ποσοστό απορρόφησης των νέων πτυχιούχων από την αγορά εργασίας. Η Ελλάδα συνδυάζει ένα σχετικά υψηλό ποσοστό αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με ένα χαμηλό ποσοστό απορρόφησης από την αγορά εργασίας, γεγονός που μειώνει αυτόματα τις προοπτικές εξέλιξης των νέων Ελλήνων και δημιουργεί ένα κλίμα αβεβαιότητας. Το χαμηλό ποσοστό απορρόφησης από την αγορά εργασίας, η οικονομική κρίση και η έλλειψη αξιοκρατίας συνετέλεσαν μεταξύ άλλων παραγόντων στο φαινόμενο brain drain και βλέπουμε έτσι τα μυαλά της χώρας μας να μεταναστεύουν. Ωστόσο, η απάντηση μου είναι μένω Ελλάδα όπως αναφέρω και στην αρχή και σε αυτό το σημείο θα χρησιμοποιήσω την έκφραση που αναφέρω αρκετά συχνά στην καθημερινότητά μου και πιστεύω πολύ σε αυτή: δυνατός είναι αυτός που μένει , επιμένει και προσπαθεί , χωρίς να ταυτίζω με αδυναμία την φυγή στο εξωτερικό. Η άποψη μου δεν στηρίζεται μόνο στην αγάπη μου για την πατρίδα , αλλά θεωρώ πως υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση και εξέλιξη ,αρκεί να υπάρχει και η αντίστοιχη θέληση. Βέβαια για αλλάξει η παρούσα κατάσταση , θα πρέπει η κυβέρνηση μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής και πολιτικής ανασυγκρότησης να παρέχει κίνητρα και να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις ,ώστε οι Έλληνες να μένουν στην χώρα και να μην σκέφτονται το ενδεχόμενο του εξωτερικού. Προσωπικά ίσως επέλεγα το εξωτερικό για λίγα χρόνια όχι μόνιμα, για ακαδημαϊκούς λόγους στην περίπτωση που ήθελα να φοιτήσω σε κάποιο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο του εξωτερικού ,το οποίο θα μου έδινε κάποια εξειδίκευση και κάποιες παροχές που δεν θα έβρισκα στην Ελλάδα ,αν και θεωρώ πως τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι εξίσου καλά ή επαγγελματικά εάν επιθυμούσα να εργασθώ στο εξωτερικό και να γνωρίσω νέες συνθήκες εργασίας ,μία άλλη χώρα , νέα κουλτούρα και να εξελιχθώ εγώ σαν προσωπικότητα. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν μόνιμα.
Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο;
Επαγγελματικά – Κοινωνικά – Πολιτικά.
Θεωρώ πως τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει οι 50plus να μας δέχονται ως την γενιά του αύριο, αλλά όχι στον βαθμό που φαίνεται στις κλειστές κοινωνίες, ειδικά στην επαρχία, ωστόσο παρατηρώ ότι αυτό σταδιακά αλλάζει. Πιο συγκεκριμένα, βλέπω τους νέους Έλληνες της ηλικίας μου να είναι αρκετά πολιτικοποιημένοι και ευαισθητοποιημένοι πάνω σε διάφορα κοινωνικά ζητήματα και φαινόμενα, κάτι που με χαροποιεί πολύ, να έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο ,να είναι υπεύθυνοι και προσηλωμένοι στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, να είναι ανοιχτόμυαλοι και να πραγματοποιείται με αυτό τον τρόπο ανταλλαγή απόψεων και ιδεών. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι περισσότεροι νέοι της ηλικίας μου με όραμα ασχολούνται ενεργά με την πολιτική .Είμαι αισιόδοξη και πιστεύω τα επόμενα χρόνια οι 50plus θα μας έχουν αποδεχτεί απόλυτα και ολοκληρωτικά ως την νέα γενιά του αύριο , καθώς επίσης είμαι πεπεισμένη πως η γενιά μας έχει να δώσει πολλά στον επαγγελματικό τομέα αλλά και στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά,
πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Πιστεύω πως είμαι αρκετά ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο. Όπως αντιλαμβάνεστε από όσα ανέφερα παραπάνω ασχολούμαι αρκετά με διεθνή, κοινωνικά ζητήματα και με ζητήματα πολιτικής , παρακολουθώ τις εξελίξεις ,την επικαιρότητα, μελετώ και κρίνω, σκέφτομαι τρόπους και προσπαθώ να αποτυπώσω την γνώμη μου μέσα από τα άρθρα μου. Επιπλέον, είμαι περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη, ανησυχώ πολύ για το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές και την ρύπανση γενικότερα (ατμοσφαρική,υδάτων,εδάφων).Το περιβάλλον είναι το σπίτι μας και πρέπει να το φροντίζουμε. Συμμετέχω κι εγώ στην προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος μέσω της ανακύκλωσης. Ευαισθητοποιημένη είμαι επίσης σε θέματα γύρο από ζωάκια, τα αγαπώ και τα σέβομαι. Στη Ναύπακτο έχω μία γάτα και έναν σκύλο που λατρεύω . Τα ζώα είναι έμβρυα όντα , θα πρέπει να ζουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον και να τους παρέχουμε φροντίδα. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι σημειώνεται στις μέρες μας ένας μεγάλος αριθμός από εγκατάλειψη και κακοποίηση ζώων. Εξάλλου το πόσο <<άνθρωποι >> είμαστε δεν φαίνεται μόνο από την συμπεριφορά μας απέναντι στην οικογένεια και στους φίλους μας. Η ανθρωπιά αποδεικνύεται και από το αν σεβόμαστε τα ζώα .Θα πρέπει οι πολίτες να ευαισθητοποιηθούν κι αν δεν μπορούν να φροντίσουν και να έχουν υπό την προστασία τους κάποιο ζωάκι, τουλάχιστον να καταγγέλλουν περιπτώσεις κακοποίησης των ζώων, αδέσποτων ή μη.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας;
Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης;
Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Το παράπονό μου από την γενιά μας είναι η υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η ενασχόληση με τα social media έχει αγγίξει το όριο της εξάρτησης με αποτέλεσμα να χάνουμε την ουσία. Πιο αναλυτικά, προβάλλονται λανθασμένα πρότυπα, η θετική πλευρά όλων των πραγμάτων κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, η μεγάλη αυτοπροβολή και ο ναρκισσισμός και το πιο σημαντικό χάνονται οι αξίες και χάνεται επίσης η άμεση ανθρώπινη επαφή .Θα πρέπει να θυμόμαστε πως ο χρόνος είναι χρήμα και ο χρόνος που σπαταλάμε στα social media είναι πολύτιμος χρόνος από την ζωή μας , στον οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά διαφορετικά και ωφέλιμα πράγματα και να χτίζαμε ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά
η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια;
Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Στην αγορά εργασίας είμαι από το 2017, επομένως θα έλεγε κανείς ότι δεν έχω πάρα πολλά χρόνια. Έχω νιώσει ωστόσο το άγχος την απελπισία και την στενοχώρια της επαγγελματικής αποκατάστασης. Οι οικονομικές απολαβές στους περισσότερους εργασιακούς κλάδους και στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές .Οι συνθήκες αυτές , οι πολλές ώρες εργασίας , οι υποχρεώσεις μου ακαδημαϊκά και το γεγονός ότι ζω και συντηρούμαι μόνη μου με γέμισαν ανησυχίες, πίεση και άγχος αλλά ταυτόχρονα με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα για την ζωή μου, να βάλω νέους στόχους και να παλεύω για όσα θέλω. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όσο και να μην το επιτρέπουν οι συνθήκες και αυτό το λέω από προσωπική εμπειρία.
Μια θετική – ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Κάτι φωτεινό.
Η φράση που χρησιμοποιώ συχνά και μου δίνει δύναμη και ελπίδα είναι: Δεν έχει σημασία πόσο αργά πηγαίνεις… σημασία έχει να μην σταματάς!
