Η επέλαση των αγριόχοιρων στην ΝαυπακτίαΤις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες πολλών περιστατικών που αφορούσαν την ασυνήθιστη παρουσία αγριόχοιρων στο αστικό περιβάλλον με αποκορύφωμα το γεγονός ότι ένα ζευγάρι αγριόχοιρων έκαναν την βόλτα τους στην παραλία της Κάτω Βασιλικής. Είχε προηγηθεί το τροχαίο ατύχημα στην περιφερειακή οδό της Ναυπάκτου καθώς και η σύγκρουση λεωφορείου στην παλιά εθνική οδό Αντιρρίου- Ιωαννίνων στο ύψος της Γαυρολίμνης. Παράλληλα μέχρι σήμερα αρκετά είναι τα περιστατικά όπου υπάρχουν ανθρώπινες μαρτυρίες χωρίς φωτογραφικό υλικό όπου οι συναντήσεις αλλά και οι συγκρούσεις αγριόχοιρων με διερχόμενα οχήματα κυριολεκτικά αποφεύχθηκαν στο παρά ένα. Που οφείλεται όμως αυτή η διαρκώς αυξανόμενη παρουσία και συμπεριφορά των αγριόχοιρων απέναντι στην ανθρώπινη παρουσία και η εξοικείωση του στο αστικό περιβάλλον;
Η επιστημονική εξήγηση.
Είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι ο ολοένα αυξανόμενος πληθυσμός των αγριόχοιρων στην Ελληνική επικράτεια και στην περιοχή μας ειδικότερα αποτελείται από πολλά υβρίδια τα οποία δημιουργήθηκαν ως εξής. Κάποια στιγμή δόθηκαν κίνητρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη βιολογική κτηνοτροφία και την ελεύθερη βοσκή των ζώων. Αυτό έγινε και για τα γουρούνια, ωστόσο τα ζώα των εκτροφών αυτών (μονάδες και στην Αιτωλοακαρνανία) ήρθαν σε επαφή με τους άγριους χοίρους, ζευγάρωσαν και δημιουργήθηκαν υβρίδια. Κάποια από αυτά συμπεριφέρονται ως άγρια, επειδή όμως έχουν και το αίμα του χοίρου είναι πιο προσαρμοστικά στο ανθρώπινο περιβάλλον. Όλο αυτό είναι μια ζημιά για το οικοσύστημα καθώς νοθεύεται η φυσική βιοποικιλότητα, με τα επακόλουθα που αφορούν την παρουσία των ζώων αυτών σε αστικά περιβάλλοντα» όπως αναφέρει ο αγαπητός φίλος εκ Δράμας Φάνης Καραμπατζάκης ο οποίος είναι δασολόγος, μηχανολόγος μηχανικός και επιστημονικός συνεργάτης της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης. Για την περιοχή μας όμως ειδικότερα θα προσέθετα ότι οι αγριόχοιροι εκδιώκονται και από τους λύκους ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί δραματικά στην περιοχή μας προκαλώντας πολλές ζημιές στο ζωικό κεφάλαιο της περιοχής και οι οποίες προφανώς έχουν άμεσο οικονομικό αντίκτυπο στους κτηνοτρόφους που πλέον μοιάζουν ανήμποροι να αντιμετωπίζουν το φαινόμενο.
Οι μελλοντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Όπως καταλαβαίνεται αυτό είναι ένα παράδειγμα όταν ορισμένες πρακτικές υιοθετούνται αγόγγυστα χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες μελέτες από εξειδικευμένους με το αντικείμενο επιστήμονες . Όταν μάλιστα για χρόνια η οικονομική εξίσωση ήταν περισσότερα ζώα ίσον περισσότερα χρήματα από την Ευρωπαϊκή ένωση μέσω των επιδοτήσεων όλα έμοιαζαν τέλεια , χωρίς ωστόσο να έχουν προηγηθεί οι μελέτες για τα φαινόμενα που θα μπορούσαν να επακολουθήσουν και τα οποία δυστυχώς φάνηκαν. Τελευταία μάλιστα παρατηρείται εκ μέρους μερίδας πολιτών μια συναισθηματική αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού δηλαδή της αύξησης και εξάπλωσης των άγριων ζώων στην ύπαιθρο (βλέπε το περιστατικό με τον λύκο στην Πάρνηθα) και όχι μόνο. Επειδή όμως κάθε νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις αυτή είναι η μια πλευρά των πραγμάτων. Όπως ήταν αναμενόμενο αυτή η σταδιακή αύξηση του πληθυσμού επέφερε προβλήματα (τα οποία χρονίζουν) χωρίς μέχρι σήμερα να αντιμετωπίζονται επαρκώς. Οι ζημιές που προκαλούν οι αγριόχοιροι στις καλλιέργειες είναι πλέον εκατοντάδες σε σημείο που οι ίδιοι οι αγρότες να ψάχνουν λύσεις μόνοι τους για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Όμως τα προβλήματα δεν περιορίζονται εδώ.
Η στάση της πολιτείας και το μεγάλο πρόβλημα.
Το κράτος για ακόμη μια φορά κυριολεκτικά τρέχει και δεν φτάνει με όλο αυτό το φαινόμενο που έχει δημιουργηθεί προσπαθώντας να βρει λύσεις με την τακτική πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι. Ήδη από την προηγούμενη κυνηγετική περίοδο η οποία ελέω covid συρρικνώθηκε είχε απελευθερωθεί εντελώς ο αριθμός των αγριόχοιρων που θα μπορούσε να θηρεύσει κάθε κυνηγετική ομάδα σε κάθε ημερήσια έξοδο. Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι στην Ελληνική επικράτεια θηρεύονται περίπου 50.000 αγριόχοιροι με τον πληθυσμό τους να αγγίζει πλέον σχεδόν τις 500.000. Όπως καταλαβαίνεται όσο διαχειριστικό χαρακτήρα και να έχει το μέτρο του ελεγχόμενου κυνηγίου το πρόβλημα δεν λύνεται. Προσφάτως μάλιστα το Υπουργείο υπέγραψε νέα απόφαση με την οποία παρατείνεται η περίοδος του κυνηγίου του αγριόχοιρου μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου κάθετα σε όλη την επικράτεια χωρίς να έχει τουλάχιστον μελετηθεί η κατά τόπους εφαρμογή του αφού το πρόβλημα δεν είναι παντού το ίδιο. Όμως ρεαλιστικά ούτε αυτό το μέτρο πρόκειται να δώσει κάποια λύση διότι οι περισσότερες ομάδες κυνηγών ηθικά και μόνο έχουν σταματήσει το κυνήγι από τις 15 Ιανουαρίου διότι οι περισσότερες γουρούνες κυοφορούν.
Η αφρικανική πανώλη των χοίρων. Η απειλή από τον Βορά.
Κακά τα ψέματα όμως για την πολιτεία το μείζον πρόβλημα δεν είναι ούτε οι ζημιές στις καλλιέργειες ούτε τα τροχαία ατυχήματα με τα αγριογούρουνα. Το μεγάλο πρόβλημα που υποβόσκει στα Βαλκάνια και ακούει στο όνομα Αφρικανική πανώλη των χοίρων μοιάζει σαν μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Η ασθένεια δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο ούτε με την κατανάλωση χοιρινού κρέατος όμως απειλεί με καταστροφικές συνέπειες την κτηνοτροφία (χοιροτροφία) διότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε εμβόλιο ούτε θεραπεία. Από την στιγμή όμως που στα Βαλκάνια έχουν σημειωθεί κρούσματα με ανυπολόγιστες συνέπειες στην χοιροτροφία και σε συνδυασμό με τον αριθμό των αγριόχοιρων στην χώρα μας να αυξάνεται και να βολτάρει ακόμη και σε παραλίες ποιος μπορεί να εγγυηθεί το τι θα γίνει στο μέλλον;
Νίκος Νικολάου
