Ζούσες για τον κόσμο, μέσα στον κόσμο και ο κόσμος σε αγκάλιασε. Αγάπησες το σανίδι αλλά δεν σε εγκλώβισε κιόλας. Το άφησες για λίγο για να δημιουργήσεις οικογένεια που τόσο αγαπούσες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μου στάθηκες στις δύσκολες φάσεις της ζωή μου. Όπως και σε πολύ ακόμα κόσμο που αγαπούσες . Άλλωστε εσύ αγαπούσες κάθε έμψυχο και άψυχο ον.
Ήσουνα μία ψυχή με βαθύτητα και έρωτα για τη ζωή και τους ανθρώπους.Ο Λεβέντης σου, όπως αποκαλούσες τον σύζυγο σου κ. Γιώργο, πάντα ήταν δίπλα σου, όπως και εσύ, για μία ολόκληρη ζωή. Από παιδιά μέχρι το θάνατο. Και σε αυτό μας έδωσες το παράδειγμα σου.
Δεν πρόλαβα να σε αποχαιρετήσω κατά τις τελευταίες ημέρες της ζωής σου.Σε ευχαριστώ που σε συνάντησα στη ζωή μου Καλό ταξίδι πολυαγαπημένη μου….
Κατερίνα Θεοχάρη