Θεολογικό οδοιπορικό την Μεγάλη Εβδομάδα-Κυριακή των Βαΐων

 Ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα, λίγες ἡμέρες πρίν τό Πάθος Του.

Τοιχογραφία Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) Ἀκραιφνίου

Τό γεγονός

Ὁ Χριστός ἀνέστησε τόν φίλο του Λάζαρο, ἐνῶ ἦταν ἤδη θαμμένος καί τηλιγμένος μέ τά ἐντάφια, τέσσερεις ἡμέρες μετά τόν θάνατό του.

Μετά τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ὁ λαός χαιρόταν, ἀλλά οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων σχεδίαζαν ἐναντίον Του. Γι’ αὐτό καί ὁ Χριστός ἔφυγε γιά λίγο καιρό μακριά.

Ἕξι ἡμέρες, ὅμως, πρίν τό Πάσχα τῶν Ἰουδαίων ἦρθε στήν Βηθανία, στό χωριό τοῦ Λαζάρου, καί γευμάτισε μαζί μέ τόν Λάζαρο καί τίς ἀδελφές του Μάρθα καί Μαρία. Ἐκεῖ ἡ Μαρία ἔπλυνε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ μέ μύρο.

Τήν ἄλλη ἡμέρα, ὁ Χριστός ἔστειλε τούς μαθητές Του καί ἔφεραν μία ὄνο καί ἕνα γαϊδουράκι. Ὁ Χριστός μέ τήν συνοδεία τῶν μαθητῶν Του καί ἐπιβαίνοντας στό γαϊρουδάκι εἰσῆλθε στά Ἱεροσόλυμα. Ἐκεῖ τόν ὑποδέχθηκε ὅλη ἡ πόλη μέ βάϊα καί φοίνικες, ὡς νικητή τοῦ θανάτου, ἐπειδή εἶχαν μάθει ὅτι ἀνέστησε τόν Λάζαρο. Ὅλη ἡ πόλη σείστηκε ἀπό τήν θριαμβευτική ὑποδοχή.

Μετά τήν εἴσοδό του στήν πόλη, ὁ Χριστός πῆγε στόν Ναό τοῦ Σολομῶντα καί ἐκεῖ ἐξεδίωξε ὅλους τούς ἐμπόρους καί ἀνέτρεψε τούς πάγκους μέ τά ἐμπορεύματά τους, καί εἶπε τήν περίφημη φράση: «κάνατε τόν οἶκο (τό σπίτι) τοῦ Πατέρα μου (τοῦ Θεοῦ) οἶκο (κατάστημα) ἐμπορίου».

Καί ἐπειδή τά παιδιά φώναζαν δυνατά: «ὠσανά, εἶναι εὐλογημένος αὐτός πού ἔρχεται στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ», οἱ ἄρχοντες ἀγανάκτησαν, καί ὁ Χριστός τούς ἀπάντησε μέ τήν περίφημη ἐπίσης προφητική φράση: «δέν ἔχετει ἀκούσει πού εἶπε ὁ προφήτης “θά συνθέσω ὕμνο μέ τό στόμα τῶν νηπίων καί τῶν βρεφῶν πού θηλάζουν”;».

Αὐτά τά θαυμαστά γεγονότα, πού σηματοδοτοῦσαν τήν ἐλευθερία ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου καί τήν ἀνιδιοτελῆ ἀναφορά πρός τόν Θεό, ἀντί νά συγκινήσουν τούς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ κίνησαν τόν φθόνο τους, καί ἄρχισαν νά σχεδιάζουν πῶς θά σκοτώσουν τόν Χριστό.

Οἱ ἀκολουθίες καί τελετές – διάφορα ἔθιμα

Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, τελεῖται πανηγυρική θεία Λειτουργία στούς Ναούς, τούς ὁποίους οἱ Χριστιανοί στολίζουν μέ φοίνικες καί βάϊα.

Οἱ Ἱερεῖς φοροῦν πράσινες στολές.

Πρίν ἀρχίσει ἡ θεία Λειτουργία ὁ Ἀρχιερέας –ἤ ὁ Ἱερέας– διαβάζει εἰδική εὐχή γιά τήν εὐλόγηση τῶν βαΐων, τά ὁποῖα στήν συνέχεια μοιράζονται στόν λαό, καί ὅλοι κρατοῦν στά χέρια τους ἐκείνη τήν ἡμέρα βάϊα, ὅπως τότε οἱ κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων.

Σήμερα, στό γεῦμα παρατίθεται ψάρι, ὡς τέλος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, γιά τό πανηγυρικό χαρακτήρα τῆς ἀνάστασης τοῦ Λαζάρου καί τῆς εἰσόδου τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα, καί ἐν ὄψη τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας πού τηροῦμε αὐστηρή νηστεία.

Ἀπό τήν θεολογία τῆς ἡμέρας

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

(ἀπόσπασμα, παραφρασμένο,  ἀπό τό βιβλίο του Δεσποτικές Ἑορτές)

Ὁ λαός δέν ἀρκέσθηκε νά φωνάζει μόνο καί νά ὑμνεῖ τόν Χριστό ὡς Θεό, ἀλλά κρατοῦσε στά χέρια του καί τά βάϊα τῶν φοινίκων. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει:

«Τήν ἄλλη ἡμέρα, πολύς λαός, πού εἶχε συγκεντρωθῆ γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, ἀκούγοντας ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ἔλαβαν τά βάϊα ἀπό τούς φοίνικες καί πῆγαν γιά νά τόν προϋπαντήσουν» (Ἰω. ιβ΄, 12-13). Οἱ ἄλλοι Εὐαγγελιστές ἀναφέρουν ὅτι ἔκοβαν κλαδιά ἀπό τά δένδρα καί τά ἔστρωναν στόν δρόμο (Ματθ. κα΄, 8. Μάρκ. ια΄ 8).

Ἡ σκηνή αὐτή θυμίζει ἐκδηλώσεις ὑποδοχῆς ἑνός λαϊκοῦ ἡγέτη, πού νίκησε τούς ἐχθρούς. …

Ἀπό μαρτυρίες πού ἔχουμε, ἡ Ἐκκλησία ἐπαναλάμβανε λατρευτικά ἀπό τήν ἀρχαία ἐποχή τήν θριαμβευτική αὐτή σκηνή στά Ἱεροσόλυμα. Γίνονταν λιτανεῖες μέ φοίνικες καί βαΐα, ὁ λαός πορευόταν στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ὅπου ὁ Ἐπίσκο­πος εἰς τύπον τοῦ Χριστοῦ καθόταν πάνω σέ ὄνο. Ἡ λιτάνευση μέ κλάδους φοινίκων καί βαΐων ἀναφέρεται σέ πολλά τρο­πάρια τῆς ἀκολουθίας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων.

Κατά τόν ἅγιο Ἐπιφάνιο, βαΐον εἶναι Αἰγυπτιακή λέξη καί σημαίνει κλάδο φοίνικος.

Οἱ Χριστιανοί καί σήμερα τά κρα­τοῦν στά χέρια τους τήν ἡμέρα αὐτή γιατί συμβολίζουν, ἐκτός τῆς ὑποδοχῆς τοῦ θριαμβευτῆ Χριστοῦ, καί τήν ὕπαρξη τῶν ἀρετῶν. Προηγήθηκε περίοδος Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ ἄσκηση, νηστεία καί προσευχή, καί ἔτσι οἱ Χριστιανοί εἶναι ἕτοιμοι νά ὑποδεχθοῦν τόν Ἀναστάντα Χριστό.

Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας συνιστᾶ στούς Χριστια­νούς νά μή κρατοῦν μόνον στά χέρια τους τά βαΐα, ἀλλά νά κατέχουν καί τά βαΐα τῆς ψυχῆς, πού συσχετίζονται μέ τήν ἀπέκδυση ἀπό αὐτήν (τήν ψυχή) τῆς νεκρώσεως τοῦ παλαιοῦ καί δερματίνου χιτῶνος καί ἀπόρριψη κάθε τύφου καί ἔπαρ­σης.

Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης συνιστᾶ νά μή στρώσουμε τήν ὁδό ἀπό ὅπου θά περάση ὁ Χριστός μέ κλάδους ἐλαίας ἤ βαΐα, ἀλλά ὅσο εἶναι δυνατόν νά στρώσουμε τόν ἑαυτό μας μέ τήν ταπεινότητα τῆς ψυχῆς καί τήν ὀρθότητα τῆς γνώμης, ὥστε νά δεχθοῦμε τόν Λόγο καί νά χωρηθῆ μέσα μας ὁ Θεός, Αὐτός πού δέν χωρεῖται πουθενά.

Καί ἀλλοῦ ὁ ἅγιος Ἀνδρέας λέγει ὅτι πρέπει νά ἐπιδείξουμε στόν Χριστό ἀντί τῶν βαΐων τόν ἐνάρετο βίο. Ἄλλωστε, οἱ κλάδοι τῶν ἐλαιῶν εἶναι τά χέρια πού ἐκτείνονται πρός ἔλεον καί εὐσπλαγχνίαν.

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου καί ἡ θριαμβευτική εἴσοδος τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα δείχνουν τήν ἐλπίδα τῆς κοινῆς ἀνα­στάσεως καί τήν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στήν καθαρή καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Δέν πρέπει νά εἶναι ἐξωτερικά γεγονότα, ἀλλά ἐσωτερικές ἑορτές.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Τήν Μεγάλη Δευτέρα θυμόμαστε τόν δίκαιο καί Πάγκαλο Ἰωσήφ καί τό περιστατικό τῆς ἄκαρπης συκῆς πού καταράσθηκε ὁ Χριστός

Ο ΟΡΘΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΨΑΛΛΕΤΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ ΚΑΙ ΕἶΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ

 



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...