Τέτοιου είδους μέσα είναι πολύ χρήσιμα σε στρατιωτικούς, αστυνομικούς, πυροσβέστες, μέλη σωστικών συνεργείων και γενικότερα ανθρώπους που εργάζονται σε επικίνδυνες περιοχές, όπου είναι ριψοκίνδυνο να εισέλθουν χωρίς πρώτα να έχει προηγηθεί πλήρης έλεγχος του χώρου. Μία αντίστοιχη συσκευή έχει αναπτύξει και η iRobot: το «αναγνωριστικό ρομπότ» FirstLook, καθώς και το Technische Universitat Berlin, που κατασκεύασε μία μπάλα εξοπλισμένη με 36 κάμερες.
Η σκωτσέζικη Dreampact, προσανατολιζόμενη σε πιο «στρατιωτικές εφαρμογές», είχε αρχίσει να αναπτύσσει μία συσκευή η οποία θα μπορούσε να εκτοξεύεται από βομβιδοβόλο (αλλά το πρόγραμμα εγκαταλείφθηκε). Η «μπάλα» της Bounce Imaging περιέχει έξι κάμερες ευρείας λήψης, αξελερόμετρο και γυροσκόπιο. Καλύπτεται από ελαστικό και έχει μέγεθος μπάλας του μπέιζμπολ.
Οι Αγκουϊλάρ και Γιανγκ συναντήθηκαν στο Sloan School of Management του ΜΙΤ και θεωρούν πως η συσκευή τους θα σημειώσει επιτυχία σε μεγάλο βαθμό λόγω της χαμηλής τιμής της: θα πωλείται για κάτω από 500 δολάρια, τιμή που εκτιμάται πως βρίσκεται στο 10% αντίστοιχων συσκευών. Η ιδέα προήλθε από τον Αγκουϊλάρ, ο οποίος είχε εργαστεί εθελοντικά στα σωστικά συνεργεία που δραστηριοποιούνταν στην Αϊτή μετά το σεισμό του 2010, καθώς οι κάμερες που χρησιμοποιούνταν ήταν δύσχρηστες και ήθελαν εξειδικευμένους χειριστές. Για την ανάπτυξή της κάμερας – «μπάλας» συνεργάστηκε με τον Γιανγκ, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως στρατιωτικός στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Το Explorer κέρδισε χρηματοδότηση ύψους 60.000 δολαρίων χάρη σε δύο διαγωνισμούς (MassChallenge και Impact Challenge). Ήδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από την αμερικανική αστυνομία και τις δυνάμεις SWAT, ενώ αναμένεται να προσελκύσει και ενδιαφέρον από το στρατό και την πυροσβεστική- σε εξειδικευμένη έκδοση, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει ανιχνευτές θερμοκρασίας, καπνού και επιπέδων οξυγόνου. Επίσης, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε ορυχεία.
Όσον αφορά την ανάκτησή της, η «μπάλα» – Remote Sensing Platform, όπως τη χαρακτηρίζουν οι δημιουργοί της- θα μπορούσε είτε να θεωρηθεί ως αναλώσιμη, είτε να προστεθεί ένα «λουρί» για να μπορεί ο χειριστής να την τραβήξει πίσω. Σε πιο φιλόδοξο επίπεδο, θεωρείται πως κάποια στιγμή θα μπορούσε να αποκτήσει και δυνατότητες κίνησης, έτσι ώστε να επιστρέφει πίσω μόνη της. Η συσκευή βρίσκεται ακόμη σε επίπεδο πρωτοτύπου, αλλά ήδη έχει αρχίσει να γίνεται γνωστή, καθώς έχει κατονομαστεί ως μία από τις καλύτερες εφευρέσεις του 2012 από το περιοδικό Time.
