Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπραουν των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον γεωχημικό Αλμπέρτο Σάαλ, ανέλυσαν τα δείγματα σεληνιακών βράχων που μετέφεραν οι αμερικάνικες αποστολές του «Απόλλων» το 1971 και 1972 και διαπίστωσαν ότι η Γη είχε αρκετό νερό για να το μοιραστεί με τον δορυφόρο της.
Συγκεκριμένα, τα σεληνιακά πετρώματα που μελετήθηκαν περιέχουν κρυστάλλους ολιβίνης με σταγονίδια ηφαιστειακής υάλου, μέσα στα οποία έχουν παγιδευτεί σταγονίδια νερού ίδιας χημικής σύστασης με εκείνα της Γης.
Η μελέτη αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα υπήρχε ήδη νερό στον πλανήτη μας, προτού μόλις 100 εκατομμύρια χρόνια μετά τον σχηματισμό της Γης.
Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, φαίνεται πως ο πλανήτης μας είχε νερό από τα πρώτα κιόλας χρόνια της δημιουργίας του, ωστόσο παραμένει μυστήριο πώς το νερό δεν εξατμίστηκε μετά την τρομακτική πρόσκρουση.
Το νερό της Γης, είτε σχηματίστηκε έξω από το ηλιακό μας σύστημα και μεταφέρθηκε στον πλανήτη μας μέσω των μετεωριτών και των κομητών, είτε ήδη υπήρχε κατά τη γέννησή της γύρω από τον Ήλιο. Μάλιστα, όσο πιο μακριά από τον Ήλιο σχηματίζονται τα μόρια του νερού, τόσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα δευτέριου (ένα βαρύτερο ισότοπο του υδρογόνου) που περιέχουν.
Η νέα γεωχημική ανάλυση έδειξε ότι η αναλογία δευτερίου – υδρογόνου στο νερό της Σελήνης είναι ίδια με αυτή στο νερό της Γης γεγονός που αποδεικνύει ότι προέρχονται από κοντινή πηγή. Όπως δήλωσε ο Αλμπέρτο Σάαλ: «Με αρκετή βεβαιότητα, ξέρουμε τώρα ότι το νερό στη Σελήνη και τη Γη μοιράζονται μια κοινή καταγωγή, από τους αρχαίους μετεωρίτες στη ζώνη των αστεροειδών»
Ωστόσο ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το νερό της Γης και της Σελήνης προήλθε από πιο μακρινούς κομήτες και όχι από αστεροειδείς. Την απάντηση σε αυτή την απορία αναμένεται να δώσει η αποστολή του σκάφους «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που θα φθάσει στον κομήτη 67Ρ Τσουριούμοφ/ Γερασιμένκο το 2014, προκειμένου να αναλύσει τις αναλογίες δευτέριου- υδρογόνου συγκρίνοντάς τες με αυτές του πλανήτη μας και του δορυφόρου του.
