Κύπρος 1974: Δεν ξεχνώ….Γράφει ο Σπύρος Νικ. Φούντας – Τραυματίας οπλίτης

Ιούλ 20, 2017

Γράφει ο Σπύρος Νικ. Φούντας – Τραυματίας οπλίτης ΕΛ.ΔΥ.Κ. 1974

Φίλοι και φίλες αναγνώστες,

αρχικά είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω που για ακόμη μια φορά το nafpaktianews.gr μου παρέχει την δυνατότητα να εκφράσω τις απόψεις μου και να ξαναζωντανέψω στην μνήμη των αναγνωστών σας τις εμπειρίες μου σε θέματα που άπτονται και αφορούν μια γενναία ομάδα της κοινωνίας μας που εδώ και ΣΑΡΑΝΤΑ ΤΡΙΑ χρόνια αγωνίζονται και παλεύουν, ζητώντας αυτό που δικαιούνται, αυτό που όφειλε η πολιτεία να το πράξει με δική της πρωτοβουλία εδώ και πάρα πολλά χρόνια,την δικαίωση των αγώνων μας.

Όπως θα αντιληφθήκατε, αναφέρομαι στα γεγονότα της Κύπρου το 1974 και στους ΗΡΩΕΣ Έλληνες και Κύπριους πρωταγωνιστές – πολεμιστές που έγραψαν ιστορία, υπερασπίζοντας τα πάτρια εδάφη με νύχια και με δόντια, σχεδόν άοπλοι και δυστυχώς αρκετοί από αυτούς άφησαν τα κόκαλά τους στο μαρτυρικό νησί.

Άλλη μια θλιβερή επέτειος, άλλο ένα μνημόσυνο τελούμε σήμερα φέρνοντας στην μνήμη μας, εκείνη την αποφράδα ημέρα, την βάρβαρη και άδικη εισβολή των αδίστακτων Τούρκων φονιάδων.

Φίλες και φίλοι αναγνώστες, φοβάμαι ότι πιθανόν να χαρακτηριστώ και να κατηγορηθώ ως ”γραφικό ”, επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια. Δεν πειράζει, όσο ζω και αναπνέω θα πολεμώ με αυτό το όπλο που μου έχει απομείνει, εξάλλου έχω δώσει υπόσχεση και όρκο στον εαυτό μου ότι κάθε χρόνο, με τον τρόπο μου, θα αποτίω σαν ελάχιστο φόρο τιμής, αφιερώνοντας λίγες λέξεις στους ΗΡΩΕΣ Συμπολεμιστές μου, που δεν γύρισαν ποτέ στην ‘‘ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ”, στην οικογένειά τους, στους συγγενείς τους και τους φίλους τους, που και σήμερα ακόμα τρέφουν κρυφές ελπίδες ότι από στιγμή σε στιγμή, θα δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να επιστρέφουν στο σπίτι τους.

Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ Σύνδεσμος ΕΛ.ΔΥ.Κ. και εγώ προσωπικά έχουμε αναφέρει κατ΄ επανάληψη, δια μέσου του τύπου το πλαίσιο των αιτημάτων μας και την διεκδίκησή τους προς τους αρμοδίους. Σήμερα δεν θα το πράξω αυτό σεβόμενος απολύτως τον πολύτιμο χώρο της ιστοσελίδας σας. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι παραιτηθήκαμε των αιτημάτων μας, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και που ξέρεις… μπορεί να δικαιωθούμε μετά θάνατο.

Έχω εκφράσει επανειλημμένα την δυσαρέσκειά μου για την κάκιστη συμπεριφοράς της πολιτείας απέναντι στους ΗΡΩΕΣ πολεμιστές της πιο σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, τους πολεμιστές της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου.

Πολλοί Έλληνες πολίτες, κυρίως προχωρημένης ηλικίας, γνωρίζουν ότι κάποιοι συμπολεμιστές μου, έχυσαν το αίμα τους, άφησαν τα κόκαλά τους στο μαρτυρικό νησί κάποιοι άλλοι είναι αγνοούμενοι, Αρκετοί δε όσοι ήταν ”τυχεροί”, μεταξύ αυτών και ο γραφών, γύρισαν στην Ελλάδα ακρωτηριασμένοι, αγνώριστοι, παραμορφωμένοι. Μετά από τόσα πολλά χρόνια που πέρασαν, αυτοί οι ήρωες έμειναν εντελώς αβοήθητοι από την πολιτεία, καμία μέριμνα. Λίγοι που είχαν την οικονομική ευχέρεια, το παλεύουν, προμηθεύονται τα απαραίτητα φάρμακα μόνοι τους. Μεγάλη μερίδα συμπολεμιστών, εισήλθαν σε νοσηλευτικά ιδρύματα και ψυχιατρεία για να εξασφαλίσουν την φαρμακευτική τους αγωγή και ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να παρατείνουν την επιβίωσή τους έστω και έτσι, ταλαιπωρημένοι και δυστυχισμένοι.

Έχει τεθεί και ανατίθεται το ερώτημα, το κράτος γιατί κρύβεται; Γιατί είναι απών; Ποια η μέριμνά τους; Περιμένουν φαίνεται να αφανίσουν και τους τελευταίους πολεμιστές για να ησυχάσουν από εμάς, οδηγώντας μας με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο σαν το σκυλί στο αμπέλι, όπως παλιά εύστοχα έχει επισημάνει ο φιλόσοφος λαός μας.

Φίλοι αναγνώστες–ριες, κλείνοντας αυτή την σύντομη αναφορά μου έχω δικαίωμα, να εκφράσω την αγανάκτησή μου, για την απαράδεκτη και ιταμή συμπεριφορά και την πλήρη αδιαφορία της πολιτείας σε ότι αφορά με την αποκατάσταση των όσων παραπάνω αναφέρω, αγωνιστών.

Από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, πέρασαν πολλές κυβερνήσεις, πολλοί πολιτικοί Αρχηγοί, πολλοί Υπουργοί Εθνικής Άμυνας, όλοι έδωσαν υποσχέσεις ουδείς υλοποίησε τα λεγόμενά του. Το μόνο που κάνουν είναι να κοροϊδεύουν τους εναπομείναντες, εν ζωή αγωνιστές και λοιδορώντας πάνω στα άψυχα κορμιά των αδικοχαμένων παλικαριών της τραγωδίας εκείνης με τις βαρύγδουπες δηλώσεις τους.

Οι τριακόσιοι της Βουλής, δεν έμοιασαν στους τριακόσιους ήρωες του Λεωνίδα, ήταν κατώτεροι των περιστάσεων και τούτο αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα λύση του Κυπριακού δεν επετεύχθη, πλήρης αναποτελεσματικότητα, ανικανότητα και μεγάλη γύμνια σε διπλωματικό επίπεδο.

Αδέλφια ήρωες συμπολεμιστές, άλλη μία μέρα φρίκης ζούμε σήμερα, άλλο ένα χρόνο ακόμα οι χαροκαμένες μάνες κλαίνε το χαμένο άνθρωπό τους. Αυτό το μικρό αφιέρωμα μόνο μπορώ να κάνω για εσάς, σας θυμάμαι όλους, σας έχω μέσα στην καρδιά μου, γιατί είμαι και εγώ ένας από αυτούς που βίωσε την τραγική κατάσταση και έζησε τις συγκλονιστικές ηρωικές προσπάθειες των γενναίων Ελλήνων αγωνιστών για την ανεξαρτησία της Κύπρου.

Τιμή και Δόξα στους νεκρούς, κουράγιο, δύναμη και αγώνα στους ζωντανούς.

ΑΔΕΛΦΙΑ, “ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ”. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΣΑΣ.