Η κρίση δημιουργεί νέα πράγματα; Από την ώρα που ακόμα περπατάμε, σκεφτόμαστε, υποφέρουμε, αλλά πάντως υπάρχουμε, θα συναντηθούμε με το καινούργιο;
Ανοησία τεράστια. Η Ελλάδα βυθίζεται, παρακμάζει. Φυσικά, πέφτοντας στον βυθό, βλέπεις και κοράλλια δίπλα… Η κρίση γεννάει ανεργία, εξόριστους στον ίδιο τόπο. δυστυχία. Οι άνθρωπο σήμερα δίνουν στα παιδιά τους σπίτια χρεωμένα στους Γερμανούς, ενώ το συζητάνε με γελοιότητα αυτοί οι μηδαμινοί τύποι στη Βουλή, που τάχα φέρνουν και αντιρρήσεις. Χωρίς να καταλάβουν ότι οι σκυμμένοι δεν μπορούν να έχουν αντίρρηση. Να φεύγει όλη η Ελλάδα, να ξηλώνονται επενδύσεις και να σου λένε και από πάνω “θέλουμε καινούργιες” Διώχνοντας τις παλιές …Πως εννοούν ότι θα σωθούμε δηλαδή; Τι ανέκδοτα είναι αυτά; Η κρίση δεν γεννά τίποτα δημιουργικό, εκτός αν θεωρείται δημιουργικό ότι φεύγουν έξω τα νέα παιδιά. Στήνουμε ξανά Έλληνες Διασποράς
H τέχνη σε όλα αυτά τι ρόλο παίζει; Τι πρέπει να καταθέσει, βοηθώντας μας να βγούμε από το αδιέξοδο, στο μέτρο που πάντα η τέχνη πρωτοστατούσε η ενέπνεε;
Η τέχνη έχει σαστίσει… Πιάνεται ξανά από τον Μίκη. Μου αρέσει, αλλά δεν μπορεί μια Ελλάδα να περιμένει από τον Θεοδωράκη. Νιώθω σαν να είναι 500 νέοι σε ένα σπίτι , αραχτοί στους καναπέδες και σηκώνεται ένας μεγάλος άνθρωπος να ανοίξει την πόρτα που χτύπησε. Ε, λοιπόν, εμένα αυτή η Ελλάδα, που αντί να σηκωθεί το μέλλον να ανοίξει την πόρτα, περιμένουμε να το υποδεχθεί ο Μίκης Θεοδωράκης… δεν μου αρέσει. Δεν κατηγορώ κανέναν. Τα παιδιά δεν έχουν λεφτά για ένα καφέ. Εμάς δεν κυνηγάνε τους πατεράδες μας για να τους πάρουν τα σπίτια. Δηλαδή, πόσο χειρότεροι θα ήταν οι Τούρκοι, πόσο χειρότεροι οι Γερμανοί το ΄40. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεχρεώσει αν δεν γίνει μια δημιουργική Ελλάδα. Έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα στις αυτοκτονίες. Αλλά κάποια στιγμή, ενώ η κοινωνία σε όλες τις μορφές της αντιδρά σαν τη χελώνα, θα την δούμε μπροστά, όπως την είδε ο λαγός!
Σας λείπει αυτή τη χρονιά το “Τσαντίρι”; Θα θέλατε να είστε παρών με τη φωνή σας και πως πάνε τα άλλα τηλεοπτικά σας δημιουργήματα;
Είχα καιρό να νιώσω τη χαρά και τη μαγεία του θεάτρου και μου αρέσει. Το “Τσαντίρι” δεν είναι κάτι που μπορώ να το εγκαταλείψω εύκολα. Είναι μέσα μου. Αλλά ήθελα την απόσταση μου. Μου άρεσε το “Τσαντίρι”, μου λείπει. Δεν μπορώ στη συγκεκριμένη στιγμή να βγω, αλλά θα ήθελα να μιλήσω στην περίοδο μετά τις γερμανικές εκλογές. Έχει σημασία για εμάς αυτό. Θα μπορούσα να κάνω και μια άλλη εκπομπή… Τώρα το “Δια ταύτα”. Στην πραγματικότητα, έχει κοινωνικές αναφορές αλλά δεν είναι βασισμένο στην επικαιρότητα. Ακουμπάει την κοινωνική επικαιρότητα. Είναι μια σειρά με άξονα τους “5 Μήτσους”, την κυρία της Εκάλης, τη χήρα, τον Τζίμη, τις κομμώτριες, τον Φευγουλέα.
Τι ήταν αυτή η ιστορία με την Ελένη Γερασιμίδου; Τσακωθήκατε πραγματικά; Τι έγινε;
Δεν υπήρξε καμία ιστορία. Ποτέ. Η Ελένη παίζει στο “Δια ταύτα”. Πριν από πέντε μέρες είχαμε γύρισμα. Ποτέ δεν υπήρχαν θέματα. Δεν διαψεύδω ό, τι μου προσάπτουν, αλλά δεν σημαίνει ότι τα αποδέχομαι. Με τους ανθρώπους που έχω δουλέψει στους “Μήτσους” έχω συναίσθημα ζωής. Δεν ασχολούμαι με αυτά…Γράφανε το καλοκαίρι ότι αγόρασα μαγαζιά στην Πάρο. Και μου λέγανε “συγχαρητήρια” από τον πιλότο μέχρι τους φίλους Παριανούς… Κάτι βλακείες! Είχε διαδοθεί ότι το καλοκαίρι θα γίνω εστιάτορας-δεν είχα κάτι άλλο να κάνω-θα σερβίρω κάθε καλοκαίρι. Ας το κάνουν. Ας λένε. Όταν εγώ έχω δεχτεί τόση αγάπη, τόση χαρά, είμαι ευγνώμων στους ανθρώπους, δεν με νοιάζουν όλα αυτά. Εγώ από μικρός έχω μάθει ότι μαζί με τον κιμά ο χασάπης θα μου βάλει και το κόκαλο. Δεν πειράζει.
Θεωρείτε ότι η τηλεόραση είναι πια ένα ξεπερασμένο πράγμα;
Όποιος δεν είναι πρωταγωνιστής στα laptops στο μέλλον δεν θα υπάρχει. Στο μέλλον ο καθένας θα έχει το δικό του κανάλι. Έτσι θα είναι ο κόσμος σε λίγο και εγώ κάτι τέτοιο έχω στο κεφάλι μου για μένα. Μόλις το διαδίκτυο πάρει χαρακτηριστικά μεγαλύτερης οθόνης, η τηλεόραση θα συρρικνωθεί.
Σκεφτήκατε ποτέ να φύγετε;
Άλλο πράγμα η δουλειά. Δουλειές γίνονται. Συζητάμε μελλοντικά κάποιες παραγωγές να γίνουν σε άλλη χώρα, γιατί εδώ το επιχειρείν ποινικοποιήθηκε. Έρχεται το κράτος και σε διαλύει. Η χώρα είναι υπό ευρωπαϊκή κατοχή. Υποδουλωμένη οικονομικά. Τα σάλια της Ευρώπης πέφτουν επάνω μας. Αλλά εδώ είναι το DNA. Πάω να λυγίσω και έρχεται ο προπάππους, ο παππούς μου με σταματάει και λέει “κάτσε εδώ, βούλωσε το και σταμάτα να γκρινιάζεις “. Ό, τι έχει σκεφτεί ο μέσος Έλληνας το έχω σκεφτεί και εγώ. Ό, τι του πέρασε από το μυαλό, μου πέρασε και μένα. Όμως, αυτός ο τόπος μου έδωσε τη χαρά, εδώ πήρα τη στεναχώρια, αυτός είναι ο τόπος μου, εδώ θα μείνω…Όταν κλείνω τα μάτια μου την Πάρο ονειρεύομαι…
