Το βιβλίο τηςΞένιας Κουναλάκη “Στις ταινίες κλαίω στις πιο άσχετες σκηνές” παρουσιαστηκε στους φίλους του βιβλίου,το περασμένο Σάββατο 11 Μαρτίου,στο βιβλιοκαφέ ADAGIO II στη Ναύπακτο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ ενώ διεξοδική συζήτηση με τη συγγραφέα ανέλαβε να κάνει ο καθηγητής Ν.Βάκρινος.
Στο βιβλίο υπάρχουν κεφάλαια για τον Σόιμπλε, τη Μέρκελ, τον Πάγκαλο, τον Φλαμπουράρη, τον Λαφαζάνη, τον Φίλη, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Κώστα Σημίτη (μέσα από ένα ανέκδοτο στο οποίο προκύπτει πόσο ασύμβατος με τον μέσο Έλληνα υπήρξε ο πρώην πρωθυπουργός, που όπως δεν υπολόγιζε το πολιτικό κόστος, δεν έκανε εκπτώσεις στην προσωπική του ζωή. Που προτιμούσε τον Λαρς Φον Τρίερ από τα μπουζούκια και όλο αυτό στο μυαλό του αναγνώστη έρχεται σε καταθλιπτική αντίθεση με το «θα έχουμε πάντα τον ήλιο και το ουζάκι» του Αλέξη Τσίπρα), υπάρχουν σκέψεις για όλο το πολιτικό φάσμα, αλλά και ο προβληματισμός του ανθρώπου που σκέφτεται πολύ πριν βρει κάτι ωραίο να πει αυτή τη στιγμή για την Ευρώπη. Το πολιτικό σκέλος του «Στις ταινίες κλαίω στις πιο άσχετες σκηνές» αφιερώνει τις σκέψεις του κυρίως στην Ελλάδα ως κοινωνική χύτρα («η κρίση δεν βοήθησε ιδιαίτερα την κατάσταση. Μας έκανε ακόμη πιο ρατσιστές, σκοταδιστές, αντισημίτες, συνωμοσιολόγους»), ενώ δεν διστάζει να διατυπώσει και ένα μεγαλειώδες «Nobel my ass»
Είναι ένα έργο που διαβάζεται χωρίς ανάσα και μετακινείται με αβίαστη πλαστικότητα από τις οικουμενικές ψηφίδες της ύπαρξης (μητρότητα, σχέσεις, ταξίδια, τατουάζ, λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά ορόσημα, ψηφιακή ζωή και κοινωνιολογία του like) στα πιο σκληρά κεφάλαια – γήρας, απώλεια μητέρας στα 15, σεξ, ο μόχθος του να σηκωθείς από το κρεβάτι. Υπάρχει youporn και Εμπειρίκος, («χωρίς καμία επιφύλαξη θα επέλεγα τον δεύτερο»), ατέλειωτα κυριακάτικα απογεύματα με δάκρυα και αγωνία, αγρύπνιες τις μικρές ώρες, με σκέψεις γύρω από κάτι βαρύ και αόριστο που μπορεί να μοιάζει με την προοπτική του θανάτου, υπάρχουν οι μοναξιές, οι έρωτες, ο πανικός του ελεύθερου χρόνου και το μελαγχολικό του ξόδεμα, η παράλυση μπροστά στα αμέτρητα ενδεχόμενα, οι προβληματισμοί ενός προσώπου που προσπαθεί να διαχειριστεί το αέναο multitasking της σύγχρονης καθημερινότητας, ενώ η πιο βαθιά εκδοχή του αναπολεί ένα στιγμιότυπο διακοπών.
