Νιώθουν δικαιωμένοι;

Νιώθουν δικαιωμένοι;

Τι πρεμούρα έχει πιάσει ορισμένους και σπεύδουν να θεωρήσουν εαυτούς δικαιωμένους από την αυτοκριτική του πρωθυπουργού, για το πρώτο εξάμηνο του 2015;

Κατ` αρχήν, για να είμαστε  απόλυτα ακριβείς και να ξέρουμε γιατί μιλάμε, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται, με αυτοκριτική διάθεση, στις δύσκολες αποφάσεις που κλήθηκε να λάβει, απαντώντας σε οριακού χαρακτήρα διλήμματα. Είχε μιλήσει με απόλυτη ειλικρίνεια, εκείνες τις μέρες, πριν ακόμη από την καθοριστική Σύνοδο Κορυφής, της 12ης Ιουλίου 2015, με τη 17ωρη διάρκεια, ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας.

Είχε μάλιστα χρησιμοποιήσει παρόμοια, σε ορισμένες δε περιπτώσεις και αυτούσια επιχειρηματολογία, με εκείνη που χρησιμοποίησε κατά την ομιλία του στο Συνέδριο του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD). Τι ακριβώς ανακάλυψαν οι «σύγχρονοι Κλουζώ»; Τους διαφεύγει άραγε, ότι γι` αυτό το λόγο και μετά τις διαφοροποιήσεις και την καταψήφιση της επίμαχης συμφωνίας, από μεγάλη ομάδα βουλευτών της τότε πλειοψηφίας, ο πρωθυπουργός επιζήτησε ανανέωση της λαϊκής εντολής, αφού πρώτα, σύμφωνα με το άρθρο 37 του Συντάγματος, υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησης του; Οι ίδιοι που τον κατηγορούσαν τότε, γιατί προσέφυγε σε εκλογές, τώρα τον κατηγορούν, γιατί επανέλαβε τα όσα, αυτοκριτικά, είχε πει από την πρώτη στιγμή, περιγράφοντας με ειλικρίνεια, την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί και τα δραματικά διλήμματα, που ετίθεντο. Αλήθεια, δε θυμούνται τη γενναία αυτοκριτική παραδοχή του Αλέξη Τσίπρα, ότι… είχε αυταπάτες;

Κάνουν όμως και μια σκόπιμη σύγχυση, οι επικριτές της πρωθυπουργικής ομιλίας. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι ο πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε, συνολικά, σε όλο το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά, ειδικά, στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα, που ακολούθησε το εμφαντικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και τις αποφάσεις που τότε έπρεπε να ληφθούν, στις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί και με την «κλεψύδρα» του χρόνου, να μειώνεται επικίνδυνα. Το τι συνέβη το προηγούμενο διάστημα, από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, στις 25 Ιανουαρίου 2015, μέχρι τη δραματική εκείνη, 17ωρη Σύνοδο Κορυφής, είναι πρόωρο να αναλυθεί ακόμη, σε όλες τις λεπτομέρειες και όλες τις διαστάσεις του. Θα έρθει κάποτε η ώρα να ειπωθούν όλα και όχι μόνο η προπαγανδιστική μυθολογία, που διαχέει η πλευρά των δυνάμεων, που είχαν διαχειριστεί τα πράγματα της χώρας, τόσο πριν, όσο και στα πέντε πρώτα, καθοριστικά μνημονιακά χρόνια.

Για να δούμε αν δικαιούνται… δια να ομιλούν, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Μένιος Κουτσόγιωργας, πολλώ δε μάλλον να αισθάνονται και δικαιωμένοι από πάνω. Γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ και, προσωπικά, ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε στο σημείο της πλήρους υποχώρησης, ή και της συνθηκολόγησης, αν προτιμάτε, κάποιοι άλλοι είχαν «φροντίσει» με τις επιλογές και τις αποφάσεις τους, να υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών, άρα και των επόμενων κυβερνήσεων. Αναφερόμαστε δε πρωτίστως, σε εκείνο τον «μοιραίο και άβουλο» (όπως και ο στενός του συνεργάτης, Χάρης Καστανίδης τον έχει χαρακτηρίσει) που κακή τύχη ή ατυχείς συγκυρίες τον έφεραν στο «τιμόνι» της χώρας, την πιο δύσκολη, δηλαδή την πιο ακατάλληλη στιγμή, όταν τα «απόνερα» της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, έφταναν στην Ευρώπη, άρα και στη χώρα μας. Τότε που, αποδεδειγμένα, υπήρχαν μεγαλύτερες, αν μη τι άλλο, δυνατότητες χειρισμών. Που, φυσικά, έμειναν αναξιοποίητες.

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/346952-Niothoyn-dikaiomenoi ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...