Tο σχολείο είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη ζωή κάθε ανθρώπου, αλλά ακόμα σημαντικότερος φαίνεται και είναι όταν διανύει κάποιος τη σχoλικη ηλικια.
Υπαρχει όμως συνταγη για τον καλο μαθητη; Αν υπαρχει είναι χωρις παρενεργειες;
O καλός μαθητής, είναι αυτός που ξεπερνά ακάθεκτος όλες τις δυσκολίες και τις μεταπτώσεις της ηλικίας του και συνεχίζει να «φέρνει καλούς βαθμούς», εκπληρώνοντας έτσι τις προσδοκίες των γονιών του.
Μηπως όμως το πληρωσουν ακριβα, όταν ο χρονος τους είναι μονο για το διαβασμα,όταν δεν πανε μια βολτα με τους φιλους τους, όταν δεν εχουν χρονο να πανε σινεμα, όταν εχουν απομονωθει.
Οι γονεις εχοντας μπερδεψει το ρολο του παιδιου, με το μαθητη, θεωρουν ότι αν υπηρχε προβλημα θα φαινοταν στις επιδοσεις.
Το αδυσώπητο κυνήγι των βαθμών δεν έχει καμία απολύτως θέση στη ζωή ενός μαθητή. Ούτε στην ακαδημαϊκή, ούτε στην κοινωνική, ούτε στην οικογενειακή
Οι βαθμοί είναι το μέσο για την επιτυχία, δεν είναι αυτοσκοπός Διαβάζουμε για να μάθουμε, γράφουμε διαγωνίσματα για να εμπεδώσουμε όσα μάθαμε, βαθμολογούμαστε για να αξιολογηθεί η προσπάθειά μας.
Ίσως λοιπόν είναι απαραίτητο να αναθεωρήσουμε κάπως τις αντιλήψεις περί καλών μαθητών και να τις προσαρμόσουμε στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Καλός μαθητής είναι αυτός που τα καταφέρνει στο σχολείο και στα μαθήματα, αλλά όχι σε βάρος της προσωπικής του ευτυχίας. Όταν δηλαδή υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις σχολικές επιδόσεις και στην ευχαρίστηση, στο παιχνίδι, στην παρέα με συνομηλίκους, στην τεμπελιά και στο χασομέρι, απαραίτητο συστατικό, ιδιαίτερα της εφηβικής ηλικίας.
Καλός μαθητής είναι κι αυτός που είναι καλός σε ορισμένα μαθήματα και σε άλλα λιγότερο. Καλός μαθητής είναι επίσης και εκείνος που παίρνει μέτριους βαθμούς και είναι ευχαριστημένος, έχει ενδιαφέροντα πράγματα που αγαπάει και προσπαθεί γι’ αυτά, έστω κι εξωσχολικά.
Τα παιδια χρειαζονται την στηριξη των γονιων σιγουρα.
Όχι για να τους υπενθυμίζουν συνέχεια ότι έχουν κι άλλα μαθήματα, ότι δεν τα πήγαν αρκετά καλά στην τελευταία ορθογραφία ή στο τεστ και για να τα κρατάνε καθισμένα 4 ώρες στην καρέκλα μέχρι να τελειώσουν τη μελέτη τους. Χρειάζονται τους γονείς για βοήθεια σε ό,τι δεν καταλαβαίνουν και δυσκολεύονται. Για να έχουν κάποιον που θα τα ακούσει, όταν έστω και μικροπροβληματάκια με τη συμμαθήτρια, τη δασκάλα, το γυμναστή, τον καλύτερο φίλο, τον καθηγητή της Χημείας τούς προκαλούν ανησυχία, ένταση, λύπη.
Ο μαθητης λοιπον οφειλει να ξερει ότι η αποστολη σχολειο είναι δικη του, όπως και ο επαινος, το μπραβο, αλλα και η κατσαδα.
Ετσι θα εχει την ευκαιρια να αναπτυχθει, να ατσαλωθει και να χτισει τις βασεις για την υπολοιπη ζωη του.
Βασιλικη Θεοφανη
