Η Δρ Τζούλια Βαν Ντε Μπεργκ και οι συνεργάτες της στο Ιατρικό Κέντρο Εράσμους της Ολλανδίας μελέτησαν κατά πόσο η χοληστερόλη μπορεί να είναι ένας εκ των παραγόντων ή ακόμη και ο κυρίως παράγοντας.
Συνέκριναν τη διάρκεια του ύπνου και τα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης όπως και την αναλογία ολικής προς HDL χοληστερόλη σε δείγμα 768 ανδρών και γυναικών, 57-97 ετών.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια μέθοδο μέτρησης του κύκλου ύπνου-αφύπνισης για να υπολογίσουν τη διάρκεια του ύπνου, που περιλαμβάνει τη χρήση μιας συσκευής σε μέγεθος ρολογιού χειρός, την οποία φόρεσαν οι συμμετέχοντες για πέντε με επτά ημέρες και νύχτες.
Κανείς εκ των συμμετεχόντων στο δείγμα δεν χρησιμοποιούσε φάρμακα για τη μείωση της χοληστερόλης.Τα άτομα που κοιμόνταν περισσότερες ώρες είχαν υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης.
Μεταξύ των νεότερων ατόμων -κάτω των 65 ετών- όσες περισσότερες ώρες ύπνου κατέγραφαν τόσο περισσότερο ενισχυόταν ο συσχετισμός.
Για τα άτομα 70 ετών και άνω, η σχέση οφειλόταν κυρίως στο γεγονός ότι τα ηλικιωμένα άτομα είχαν διακεκομμένο ύπνο και επομένως λιγότερο χρόνο ύπνου, άρα γι’ αυτό είχαν μειωμένα επίπεδα χοληστερόλης.
Οι ειδικοί κατέληξαν πως είναι πιθανόν τα άτομα που κοιμούνται πολλές ώρες να είναι λιγότερο δραστήρια και γι’ αυτό να έχουν αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης, αλλά ο συσχετισμός μεταξύ διακεκομμένου ύπνου και χαμηλής χοληστερόλης είναι δυσκολότερο να ερμηνευθεί επ’ ακριβώς.
