Συγκρίνοντας λοιπόν, τις εισηγήσεις, τις οποίες άκουσαν οι ρώσοι πρεσβευτές και οι μόνιμοι αντιπρόσωποι της χώρας σε διεθνείς Οργανισμούς, από τον Ντ. Μεντβέντεφ το 2010 και τον Β. Πούτιν το 2012, το συμπέρασμα είναι διττό. Είτε κατά την περίοδο αυτή η κατάσταση στον κόσμο έχει δραματικά αλλάξει, είτε οι δύο πολιτικοί άνδρες έχουν αντίθετες απόψεις για το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Είτε τέλος, ισχύουν και τα δύο μαζί.
«Παρά τις μεγάλες αντιπαραθέσεις που υπάρχουν στη παγκόσμια σκηνή, εμφανίζεται μια τάση εξομάλυνσης των σχέσεων, και γίνεται μια προσπάθεια για τη δημιουργία εκείνων των συνθηκών που θα οδηγούν σε διάλογο και θα μειώνουν τις συγκρούσεις», υποστήριζε με αισιοδοξία ο κ. Μεντβέντεφ πριν από δύο χρόνια. «Οι διεθνείς σχέσεις γίνονται ολοένα και πιο πολύπλοκες και δεν μπορούμε να τις αξιολογήσουμε σαν ισορροπημένες και σταθερές. Αντίθετα, αυξάνεται η ένταση και εμφανίζονται στοιχεία αβεβαιότητας, ενώ η εμπιστοσύνη και η διαφάνεια εξακολουθούν -δυστυχώς συχνά- να μην αξιοποιούνται», λέγει τώρα ο κ. Πούτιν.
Ουσιαστικά διαφορετικές προσεγγίσεις
Ιδού τι άλλο ανέφερε ο τότε Πρόεδρος και σημερινός πρωθυπουργός, Ντ. Μεντβέντεφ, το 2010: «Ωθούμενοι από τις συνθήκες που δημιούργησε η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, αναζητούμε από κοινού νέες προσεγγίσεις για μεταρρυθμίσεις. για δομικές αλλαγές που θα αφορούν, όχι μόνο στους παγκόσμιους χρηματοπιστωτικούς Οργανισμούς και στα διεθνή οικονομικά ιδρύματα, αλλά γενικότερα στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Θέλουμε να καθορίζονται οι σχέσεις των κρατών από πιο δίκαιες αρχές, και πάνω στις στέρεες βάσεις των αρχών του διεθνούς δικαίου».
Να όμως, τι λέει σήμερα ο Β. Πούτιν: «Η παγκόσμια οικονομία υφίσταται τις επιπτώσεις των μεταστάσεων της κρίσης και ο προστατευτισμός γίνεται ο κανόνας. Ένας σημαντικός αριθμός από τους εταίρους μας, προσπαθούν ως κράτη να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, ξεχνώντας ότι στις σύγχρονες συνθήκες τα πάντα είναι αλληλοσυνδεόμενα. Φυσικά, δεν παραβλέπουμε και τις αξιόπιστες προτάσεις για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, οι προοπτικές είναι ολοένα πιο ανησυχητικές. Η διαμάχη για την πρόσβαση σε πόρους οξύνεται, δημιουργώντας ανώμαλες διακυμάνσεις στις αγορές των βασικών προϊόντων και της ενέργειας».
Και όλα κινούνται στο ίδιο πνεύμα. Εκεί που ο πρόεδρος του 2010 βλέπει δυνατότητες και προοπτικές, ο άλλος πρόεδρος του 2012 βλέπει απειλές και πηγές ανησυχίας. Τελικά, έγινε ο κόσμος πιο επικίνδυνος σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Ή μήπως είναι οι ιδιαιτερότητες ενός προσωπικού προβληματισμού; Είναι και το ένα και το άλλο.
Η μέθοδος του Σέρλοκ Χολμς
Για το ότι η κατάσταση παγκόσμια έχει επιδεινωθεί, δύσκολα μπορεί να φέρει κανείς αντίρρηση. Από τον Ιούλιο του 2010, όταν ο κ. Μεντβέντεφ επισκέφθηκε το υπουργείο Εξωτερικών για να μιλήσει στους διπλωμάτες, η Ευρώπη βυθίζεται στο τέλμα της κρίσης χρέους, που μέσα στην τελευταία διετία το μόνο που κάνει είναι να χειροτερεύει. Η «αραβική Ανοιξη» εξαπλώθηκε σε όλη την Μέση Ανατολή. Το ιρανικό ζήτημα οξύνεται. Το ΝΑΤΟ έκανε ακόμα μια παρέμβαση για την αλλαγή του χαρακτήρα της Συμμαχίας. Το Αφγανιστάν απομακρύνεται από την ειρήνη, η ένταση στην Ασία αυξάνεται, η εσωτερική πόλωση στην αμερικανική πολιτική δεν έχει μειωθεί.
Όπως και να’χει όμως, οι τάσεις αυτές υπήρχαν και πριν. Απλά, το 2010 η αισιοδοξία του Ντμίτρι Μεντβέντεφ εξέπληξε πολλούς, αφού όσα ακούστηκαν, ήταν σε δυσαρμονία με τις περισσότερες εκτιμήσεις των αναλυτών. Από την πλευρά του, ο Πούτιν χρησιμοποιεί την αφαιρετική μέθοδο του Σέρλοκ Χολμς. Στην βάση πολλών στοιχείων, συνθέτει τη γενική και πλήρη εικόνα του εγκλήματος, και με την επεξεργασία τους, συμπεραίνει ποιός είναι ο δράστης. Τα επιμέρους στοιχεία, είναι οι τοπικές συγκρούσεις, οι οικονομικο-πολιτικές κρίσεις και οι φυσικές καταστροφές, σε πολλά μέρη του κόσμου. Ετσι προβάλλεται η γενική εικόνα, που ουσιαστικά είναι η απεικόνιση ενός ασταθούς, ανεξέλεγκτου και εν πολλοίς επιθετικού διεθνούς περιβάλλοντος, το οποίο περιέγραψε λεπτομερώς στην ομιλία του ο Πούτιν.
Οι «εγκληματίες», ή ας το πούμε πιο ήπια, οι ηθοποιοί, τα δρώντα πρόσωπα, είναι οι σημαντικότερες παγκόσμιες δυνάμεις, τα κράτη εκείνα των οποίων οι απερίσκεπτες ενέργειες επιδεινώνουν μια ήδη πολύ άσχημη κατάσταση. «Εκείνοι που συνεχώς πυροβολούν και προκαλούν, εκτοξεύοντας πυραύλους σε διάφορους στόχους, είναι οι «καλοί» της υπόθεσης και εκείνοι, που νηφάλια προειδοποιούν για την ανάγκη ενός διακριτικού διαλόγου, θεωρούνται οι «κακοί», δήλωσε ο κ. Πούτιν.
rbth.gr
ΔΙΕΘΝΗ
Πηγή:http://www.briefingnews.gr
