Ο Πιτ Σίγκερ, που επηρέασε πολλές γενιές μουσικών όπως η Τζόαν Μπαέζ και το συγκρότημα Peter, Paul and Mary, θεωρείται πιονιέρος της αμερικανικής φολκ μουσικής μαζί με τον Γούντι Γκάθρι. Γνωστός για τις φιλελεύθερες ιδέες του, από τους πρωτοστάτες αμερικανούς μουσικούς του κινήματος κατά του πολέμου του Βιετνάμ, καταδικάσθηκε σε φυλάκιση γιατί αρνήθηκε να καταθέσει ενώπιον της υπό τον ΜακΚάρθι επιτροπής του Κονγκρέσου για την περίοδο της στράτευσής του στο Κομμουνιστικό Κόμμα.
Σύμφωνα με τους New York Times, η καριέρα του Σίγκερ τον έφερε από τις διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των εργατών της δεκαετίας του ’50 στο top 10 των επιτυχιών, από τη συμμετοχή στα φοιτητικά κινήματα σε φεστιβάλ της φολκ μουσικής και από την καταδίκη του για ασέβεια απέναντι στο Κογκρέσο στην εμφάνισή του τον Ιανουάριο του 2009 στο Μνημείο Λίνκολν όπου τραγούδησε για την τελετή ορκωμοσίας του 44ου προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.
Ως μέλος των Weavers τραγούδησε κομμάτια όπως «Goodnight, Irene» και «If I Had a Hammer». Όταν, όμως, το συγκρότημα τον έδιωξε υπό τις πιέσεις της κυβέρνησης, εκείνος έγραψε κάποια από τα πιο θρυλικά τραγούδια της δεκαετίας του ’60. Το «Where Have All the Flowers Gone» έγινε ύμνος κατά του πολέμου, ενώ τεράστια επιτυχία σημείωσε και το «Turn! Turn! Turn!».
