Στη μνήμη μας έχει έντονα χαραχθεί με ανεξίτηλα και χρυσά γράμματα η αποχώρηση του κ.ΔΡΕΤΤΑΚΗ από τον θώκο του Υπουργείου του και από την βουλευτική του έδρα.
Όταν οι περισσότεροι διαγκωνίζονται για μία θέση στο κοινοβούλιο,μεταπηδώντας από κομματικό κλαδί σε ένα άλλο, όταν σχεδόν όλοι κρύβονται επιμελώς σε πολιτικές στάνες, ενέργειες σαν του ανωτέρω αναφέρονται με ύμνους και υμνούνται ζωηρά.
Στις τελευταίες εκλογές τα στοιχήματα δίναν και παίρναν για το ποιος θα πάει που, ποιος θα παραμείνει στη θέση του, ποιος θάναι πρώτος, ποιος τελευταίος στις λίστες της αναξιοπιστίας, της αναξιοπρέπειας, της ρουσφετολογίας.
Ανίερες συμμαχίες, επικαλύψεις ιδεολογιών, νέοι κομματικοί συνένοχοι, παρήλαυναν από κανάλι σε κανάλι, από γραφεία σε γραφεία, δίκην σωτήρων της ύπαρξης του έθνους, της επιβίωσης του επιούσιου λαού, της διάσωσης μερικών ευρώ.
Και οι αρχηγοί μπροστάρηδες των χορών-άλλοι του καλαματιανού, άλλοι του μακεδονικού, άλλοι του χορού με όπλα, άλλοι με σφυροδρέπανα- δίναν τα μηνύματα της συμφωνίας με λίγες δόσεις διαφωνίας, τις εγγυήσεις συνεργασίας, το παίξιμο των ονομάτων για υπουργικές θέσεις.
Ατελείωτες οι αλλαγές προσώπων, πολλές οι θέσεις που κατελήφθησαν από ακαδημαικούς. Μόνο η μοίρα επιτάσσει να μην έχει η θητεία τους την ίδια αποτυχημένη πορεία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Παρά το παραλήρημα για εξουσία πρωτοκλασσάτων Υπουργών-σαν ανέκδοτο ακούγεται- ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ενέδωσε στην υπουργοποίησή τους.
Ο κ. Βενιζέλος ένα πράγμα μόνο λησμόνησε.
Την απομάκρυνσή του από τον πολιτικό στίβο σε ένδειξη αυτογνωσίας, μεγαλοθυμίας, ηρωισμού.
Μια αποχώρηση θεαματική, ουσιαστική, αποδεκτή μετά βαίων και κλάδων.
