Παύλος Ανωγιάτης: «Νιώθω Αιγιώτης, μεγάλη τιμή που φόρεσα τη μελανόλευκη φανέλα»

Δεκ 8, 2020

ΕΚΛΕΙΣΕ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ

«Μετά από 23 χρόνια ένας μεγάλος κύκλος τής ζωής μου στο Αίγιο κλείνει. Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου που από την πρώτη στιγμή με κάνατε να νιώθω Αιγιώτης και έτσι νιώθω. Έχω αναπτύξει δυνατούς δεσμούς με το Αίγιο που θα υπάρχουν για πάντα. Δεν ξέρω αν έδωσα πολλά ή λίγα αλλά όλα ήταν αληθινά. Πήρα πολλή αγάπη και σεβασμό από όλους και αν κάποιους τους στεναχώρησα τους ζητάω συγνώμη. Ήταν μεγάλη μου τιμή που έπαιξα στην ομάδα της καρδιάς μου τον Παναιγιάλειο. Καλή χρονιά σε όλους με αγάπη και υγεία. Θα ήθελα να ευχαριστήσω κατ’ αρχήν τον κ. Νίκο Κουρμπανά για την τιμή και εμπιστοσύνη που μου έδειξε να σταθώ δίπλα του, την διοίκηση του κ. Ρέλλα που αποδέχτηκε την επιθυμία του κ. Κουρμπανά και την άψογη συνεργασία που είχαμε και τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στο φίλαθλο κόσμο για την αγάπη και στήριξή του! Δυστυχώς είμαστε όλοι αναλώσιμοι αλλά σημασία έχει πάνω από όλα η ομάδα».

Με τη φανέλα της Ακράτας

Ο Παύλος Ανωγιάτης είχε γνωστοποιήσει στα τέλη του 2016 με την παραπάνω ανάρτηση στο προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, την οριστική του αποχώρηση (στις αρχές του 2017) από το Αίγιο και την επιστροφή του στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Όταν πριν από σχεδόν 27 χρόνια ήρθε από το Νεοχώρι στο Αίγιο και τον Παναιγιάλειο, σίγουρα δεν πίστευε ούτε ο ίδιος ότι θα παραμείνει για σχεδόν 2,5 δεκαετίες στα μέρη μας. Εδώ καταξιώθηκε ποδοσφαιρικά, απέκτησε φίλους, παντρεύτηκε και σήμερα καμαρώνει τον Ανωγιάτη τζούνιορ, τον αγαπημένο του Θανάση που τον ερχόμενο Μάρτιο θα κλείσει τα 17 του χρόνια! Έζησε όμορφες στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά και τη μνήμη του και οι οποίες θα τον συντροφεύουν σε όλη του τη ζωή.

O Παύλος Ανωγιάτης γεννήθηκε στις 7 Μαϊου 1975 στο Νεοχώρι Αιτωλοακαρνανίας και ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 14 ετών στο Β΄ τοπικό, με τον Α.Ο. Νεοχωρίου ή Οινιάδες όπως λέγεται η ομάδα σήμερα. Ξεχώρισε από πολύ μικρή ηλικία και το 1991 μεταπήδησε στον Όμηρο Νεοχωρίου με τον οποίο αγωνίστηκε για δύο σεζόν στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής. Ήρθε για πρώτη φορά στο Αίγιο το 1993 και φόρεσε τη φανέλα του Παναιγιαλείου μέχρι το 1996 όταν κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και παραχωρήθηκε δανεικός στη Θράκη Φερρών.
Τα δύο πρώτα χρόνια με τη Μαύρη Θύελλα έπαιξε στη Δ΄ Εθνική και συνέχισε για μία χρονιά (1995-96) στη Γ΄ μετά την άνοδο της Αιγιώτικης ομάδας στο ιστορικό μπαράζ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με αντίπαλο την Αχαϊκή.

Ο δανεισμός του συνεχίστηκε για έξι μήνες στην Αχαϊκή (Δ΄ Εθνική) και το 1998 επέστρεψε στον Παναιγιάλειο έχοντας καθοριστική συμβολή στην επιστροφή της ομάδας στη Β΄ Εθνική. Συνέχισε να εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις του και το καλοκαίρι του 2003 μεταγράφηκε στον ΠΑΣ Γιάννενα με τον οποίο αγωνίστηκε για μία σεζόν στη Β΄ Εθνική. Η επαγγελματική του καριέρα συνεχίστηκε στον Φωστήρα (Β΄ Εθνική), τη Θύελλα Πατρών (Γ΄ Εθνική) και τον Πάμισσο (Γ΄ Εθνική). Ακολούθησαν, η Ελλάς Βέλου για τρία χρόνια και ο Πέλοπας Κιάτου για μία σεζόν στη Δ΄ Εθνική και από το 2010 έως το 2014 αγωνίστηκε με την Ακράτα στην Α΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ, έχοντας παράλληλα και την ευθύνη των ακαδημιών. Σε τοπικό επίπεδο στην Αιγιάλεια αγωνίστηκε για λίγο και σε Αχιλλέα Καμαρών και Κεραυνό Σελιανιτίκων, πριν επιστρέψει οριστικά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Νεοχώρι.

Επιστρέφεις λοιπόν στο Νεοχώρι, αλλά δεν το…βάζεις κάτω. Στα 42 σου σχεδόν, συνέχισες να αγωνίζεσαι.
«Είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσεις. Ειδικά όταν βρίσκεσαι σχεδόν 30 χρόνια μέσα στα γήπεδα και το ποδόσφαιρο αποτελεί για σένα τρόπο ζωής. Έπαιξα για ένα χρόνο σε δύο ομάδες στο τοπικό, την Παιανία Μάστρου που ήμουν παίκτης – προπονητής και στις Οινάδες, την ομάδα από την οποία ξεκίνησα. Στη συνέχεια διετέλεσα προπονητής στην πρώτη ομάδα του Ομήρου και τα τελευταία χρόνια είμαι υπεύθυνος σε όλα τα τμήματα ακαδημιών του Ομήρου Νεοχωρίου. Φυσικά αγωνίζομαι και με τους παλαίμαχους του Ομήρου όταν μου δίνεται η ευκαιρία και μακάρι να ενεργοποιηθούν κάποια στιγμή και πάλι οι παλαίμαχοι του Παναιγιαλείου για να φορέσω και πάλι τη μελανόλευκη».

Μετά από σχεδόν 8 χρόνια στον Παναιγιάλειο, ως ποδοσφαιριστής αλλά και λίγους μήνες στον πάγκο ως βοηθός του Κουρμπανά, ποιες στιγμές σου έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη σου;
«Είναι αρκετές. Κάποιες μεγάλες νίκες που συνοδεύτηκαν και από δικά μου γκολ, αλλά θα ξεχωρίσω τρεις. Δύο θετικές και μία αρνητική. Φυσικά το μπαράζ της Λεωφόρου και τη νίκη επί της Αχαϊκής που σήμανε την επιστροφή της ομάδας στη Γ΄ Εθνική μετά από 10 ολόκληρα χρόνια. Τα μπαράζ παραμονής στη Β΄ Εθνική με τον Ναυπακτιακό Αστέρα, που είχα πετύχει και ένα καθοριστικό γκολ, αλλά και τη μεγάλη απογοήτευση όταν την τελευταία αγωνιστική χάσαμε την ευκαιρία να διεκδικήσουμε την άνοδο μετά από μισό αιώνα στην Α΄ Εθνική. Με το 1-1 στο Αίγιο κόντρα στην Επισκοπή που μας άφησε εκτός πλει οφ».

Ποιοι άνθρωποι μέσα από την ομάδα (παράγοντες, προπονητές, συμπαίκτες) στάθηκαν περισσότερο δίπλα σου; Που είχες κάποια ξεχωριστή σχέση μαζί τους.
«Με όλους τους συμπαίκτες μου ήμουν φίλος, με κάποιους βέβαια κάναμε περισσότερη παρέα όπως συμβαίνει πάντα στις ομάδες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Και με τους προπονητές δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Ακόμη και αν κάποιοι με πίστεψαν λιγότερο από άλλους. Πάντα σεβόμουν τις αποφάσεις τους. Όμως ο Μάκης Λιάτος κατά πρώτο λόγο και ο Δημήτρης Θεοφάνης, ο «παππούς» όπως τον αποκαλούσαμε, ήταν οι προπονητές που με βοήθησαν περισσότερο και πίστεψαν πολύ σε εμένα. Φυσικά ο άνθρωπος που του χρωστάω πολλά και μου στάθηκε σαν πατέρας ήταν ο Πέτρος Παλαιολογόπουλος. Ο αναμορφωτής του Παναιγιαλείου που αν δεν είχε αναλάβει τότε την ομάδα, ίσως η ιστορία του συλλόγου είχε γραφτεί διαφορετικά τα τελευταία 25 χρόνια».
Σου λείπει το Αίγιο και ο Παναιγιάλειος; Παρακολουθείς την πορεία της ομάδας από τότε που έφυγες;
«Φυσικά μου λείπουν. 23 και πλέον χρόνια είναι αυτά, μία ολόκληρη ζωή. Ακόμη και τις λίγες χρονιές που έπαιξα σε άλλες ομάδες εκτός Αιγιάλειας, πάντα εδώ ήταν το σπίτι μου. Έζησα τα καλύτερα μου χρόνια και με την ομάδα τις καλύτερες ποδοσφαιρικές μου στιγμές. Εννοείται ότι παρακολουθώ και ενημερώνομαι κάτι που είναι εύκολο πλέον με το διαδίκτυο και την τεχνολογία γενικότερα. Όταν μου δίνεται η ευκαιρία το επισκέπτομαι. Δεν είμαι άλλωστε και πολύ μακριά».

Με την Ακαδημία του Ομήρου

Πως βλέπεις την ομάδα φέτος; Όσο πρόλαβε φυσικά να αγωνιστεί. Θέλω και ένα σχόλιο για την κατάσταση που ζούμε λόγω της πανδημίας. Εκτιμάς ότι θα συνεχιστεί το πρωτάθλημα;
«Αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι είναι ότι προέχει η υγεία και όλα τα υπόλοιπα έπονται. Όσο αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα είχε βρει ρυθμό και έδειξε ότι θα πρωταγωνιστήσει. Όμως με τέτοιες συνθήκες δεν μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο. Χωρίς κόσμο στα γήπεδα και χωρίς έσοδα για τις ομάδες. Παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου. Εγώ ποτέ δεν θα μπορούσα να παίξω μπροστά σε άδειες εξέδρες.
Φανταστείτε την ψυχολογία των παικτών. Αν είναι να επαναρχίσει μετά τις γιορτές και τον Φεβρουάριο διακοπεί πάλι, καλύτερα να ολοκληρωθεί εδώ το πρωτάθλημα και οι υπεύθυνοι να αποφασίσουν για το τι θα γίνει. Άλλαξε η ζωή μας γενικότερα με αυτή την κατάσταση και εύχομαι να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να επιστρέψουμε όλοι σε κανονικούς ρυθμούς».

Κεντρική Φωτό: Από τη βράβευσή του πριν το σπουδαίο φιλικό με τη Μπαρτσελόνα. Την τιμητική πλακέτα του παραδίδει ο θρύλος της «Μαύρης Θύελλας», Ντίνος Μακρής.