Περί προφητειών

Είναι γνωστό πως οι νεκρολογίες, λόγω της εύλογης συναισθηματικής φόρτισης, περιέχουν στοιχεία υπερβολής, που κάποιες φορές συσκοτίζουν  τα γεγονότα.

 Είδαμε, επί παραδείγματι, τις προηγούμενες μέρες, να προβάλλεται παλιότερη ομιλία, του εκλιπόντος, πρώην πρωθυπουργού, ως «προφητεία» για όσα ζούμε από το 2010. Μια αναφορά, σ` εκείνη την ομιλία, στο ενδεχόμενο «παράδοσης» της χώρας στο ΔΝΤ, ήταν αρκετή, για τους προχειρολόγους, για να βγάλουν το εύκολο συμπέρασμα τους. Βέβαια, στην πορεία «ανακάλυψαν»- κάτι που ήταν παγκοίνως γνωστό-πως και ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης, είχε κάνει την ίδια, ακριβώς, «προφητεία»-και δεν ήταν ο μόνος-σε μεταγενέστερο χρόνο. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ελαφρώς διαφορετική. Ο εκλιπών πολιτικός ηγέτης είχε, πράγματι, μιλήσει το 1994, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου- ειδικότερα δε στην οικονομική πολιτική- είχε διατυπώσει την εκτίμηση ότι θα αποτύγχανε, οδηγώντας σε αδιέξοδο την οικονομία και «παράδοση» της στο ΔΝΤ, επικαλούμενος το πρόσφατο, τότε, παράδειγμα της Τουρκίας. Η, βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα, εκείνη πρόβλεψη, δεν επαληθεύτηκε, αφού εκείνη η κυβέρνηση, ασκώντας μια προσεκτική, στο δημοσιονομικό πεδίο, πολιτική, σίγουρα δεν οδήγησε την οικονομία στην καταστροφή, πολύ δε περισσότερο στην «παράδοση» της, στο ΔΝΤ. Αντιθέτως, η κυβέρνηση εκείνη, παρά τους περισπασμούς που δημιουργούσε η επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας, του τότε πρωθυπουργού, αντιμετώπισε επιτυχώς, κερδοσκοπικές επιθέσεις, σταθεροποιώντας το εθνικό, τότε, νόμισμα. Την προσπάθεια αυτή έχει περιγράψει αναλυτικά, σε σχετικό του πόνημα, ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Γιώργος Μίρκος, ενώ κρίσιμη ήταν η συμβολή και του τότε διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας, αείμνηστου Γιάννη Μπούτου, προερχόμενου, ως γνωστόν, από τη συντηρητική παράταξη. Η περίοδος, άλλωστε, εκείνη, σε ότι αφορά τον οικονομικό τομέα, «σφραγίστηκε» από την όντως διορατική δήλωση του τότε πρωθυπουργού: «Η το έθνος θα αφανίσει το χρέος, ή το χρέος θα αφανίσει το έθνος». Καμία σχέση, επομένως, με όσα διακηρύσσονται.

 Τα γεγονότα που συνέβησαν, 15 και πλέον χρόνια μετά, ως απόρροια μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να προβλεφθούν, από οποιονδήποτε. Πολλώ μάλλον, όταν μέχρι σήμερα, παραμένουν αναπάντητα, καίρια ερωτήματα, όπως: Ήταν αναπόφευκτη η προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης; Ήταν αναγκαία η εμπλοκή του ΔΝΤ; Ειδικά ως προς το τελευταίο, μάλλον αποτελεί, πια, κοινό τόπο, πως η εμπλοκή του Ταμείου, προέκυψε ως αποτέλεσμα της προσωπικής εμμονής της κ. Μέρκελ, κρινόμενη μάλλον ατυχής εκ του αποτελέσματος.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ